تاک حرام است، چون از آن شراب می‌گیرند!

[m.g.s.t.r]

شاید کمتر کارشناسی در حوزه رسانه از توسعه کمی صدا و سیما و پخش تکراری سریال ها و فیلم های سینمایی در قالب شبکه های جدید دفاع کند. همه می دانیم که داود میرباقری که روزی امام علی را می ساخت یک دهه بعد مختارنامه را جلوی دوربین برد که ایرادات بسیاری بر آن وارد بود و ضیاءالدین دری که مجموعه کیف انگلیسی اش مخاطبان بسیاری را جذب کرده بود، امروز با سریال کلاه پهلوی، فریاد بسیاری از منتقدان و حتی مخاطبان را در آورده است.

بسیاری از عملکرد یکجانبه این مجموعه در دفاع بی روزنه نقد از دولت نهم و دهم ناخرسند هستند و قس علی هذا... اما نمی توان چشم را بست و دهان را گشود و همه را به یک چوب راند و از دم تیغ گذراند.

در این بین برخی شبکه ها در جذب مخاطب تا حدی موفق بوده اند.یکی از این شبکه ها، شبکه نمایش است که روزانه شش فیلم را در معرض دید مخاطبان قرار می دهد و در این بین برنامه های تولیدی محدودی نیز دارد.در چند روز اخیر یکی از سایت های منتسب به جریان افراطی که همواره همه را به حمایت از صهیونیسم متهم می کند این شبکه را برای درج مطلبی در سایتش و نمایش چند فیلم نواخته است.

اینکه مدیریت یک شبکه از صداوسیما را که جزء نهادهای زیر نظر مقام معظم رهبری است به پخش فیلم های صهیونیستی و رپرتاژ آگهی برای این فرقه متهم کنیم، بسیار ثقیل به نظر می رسد. اینکه این شبکه یا سایر مجموعه های متصل به صداو سیما اشتباه می کنند و دچار فقر در عرصه های کارشناسی و حرفه ای هستند، یک بحث است و اینکه در حال ترویج افکار صهیونیستی هستند، سخن دیگری است.

این شبکه در ایام نوروز برنامه ای به نام چشم بندان را پخش کرد که در آن به فیلم هایی که فرهنگ ایرانی و اسلامی را مورد تهاجم قرار داده بود،پرداخته شد. چگونه ممکن است همان مدیران و مسئولان، آگاهانه رویکردهایی را که به نقد کشیده اند، ترویج کنند؛ آیا اینگونه با پدیده ها برخورد کردن ، منطقی و منصفانه است؟!

در متن یکی از همین مطالب چنین بیان شده بود که هریسون فورد بازیگر فیلم "دیوار آتش" یهودی است، کمپانی برادران وارنر و یونیورسال، صهیونیستی هستند و حتی فیلم "تنها در خانه" را که بارها از صدا و سیما پخش شده، نمادی از شرایط صهیونیست ها در سرزمین اشغالی می دانند! با همین رویکرد است که عده ای انیمیشن تام و جری را صهیونیستی می پندارند!

آیا این گونه به عرصه فرهنگ نگریستن، منطقی و کارشناسی است؟ این گزاره، به واقع بزرگ نمایی نفوذ و قدرت صهیونیست ها در عالم نیست؟ این رفتار با اندکی بدبینی، خدمت به آنها تلقی نمی گردد؟ به هر بهانه ای نامی از صهیونیست ها بردن چه معنایی دارد؟

بیایید عملیاتی به این مسئله بنگریم. اگر قرار باشد بازیگران و فیلم سازان و کمپانی هایی که در یک یا چند فیلم برخلاف رویکرد و ایدئولوژی ما فعالیت کرده اند، در لیست سیاه قرار دهیم و به این لیست کارگردان و بازیگران دارای بازی در یک فیلم دارای یک صحنه یا مضمونی غیراخلاقی و ضدمذهبی نیز اضافه شوند و قرار باشد از فیلم‌هایی که اینها بازی می‌کنند هیچ پخش نشود، برای یک مدیر که قصد تامین برنامه برای صداوسیما در حوزه پخش فیلم سینمایی را دارد، چند گزینه باقی می ماند؟

ضمن اینکه اگر با چنین رویکردی پیش برویم، اساساً می‌توان همین استدلال‌ها را به سایر حوزه‌ها تسری داد و مثلاً عنوان کرد «تاک» حرام است چون نقش اساسی در شرب خمر دارد و از آن شراب می‌گیرند!

در کنار کمیت بحث کیفیت و سلیقه مردم هم مطرح است. مگر می توان بدون در نظر گرفتن ذائقه مردم فیلم پخش کرد؟ آیا صدا و سیما بدون رقیب در حال فعالیت است؟ با در نظر گرفتن چنین شرایطی است که مدیران این مجموعه در سال های گذشته و هم اکنون مجبور به انتخاب میان بد و بدتر هستند.

اگر قرار باشد تمام شاخصه های شکلی و محتوایی در پخش یک فیلم سینمایی مدنظر قرار گیرد شاید تنها 20 درصد فیلم های فعلی قابل پخش باشند.در این صورت خلع نیاز مخاطب به تماشای فیلم های سینمایی را چگونه می توان تامین کرد؟

همه ما از درگیری طیف های مختلف فکری و مدیریتی در نهادهای بوروکراتیک مطلع هستیم و جنگ قدرت و دعوا بر سر منافع را درک می کنیم. اگر اینگونه اظهار نظرها در این راستا در فضای رسانه ای منتشر می شود، که چندان عجیب نیست و ما مخاطبان و دوست داران سینما را از انگیزه های تان مطلع سازید که بیش از این ملعبه دست این و آن نشویم و مجبور به انجام کنش و ابراز واکنش نگردیم اما اگر این نظرات از سر صدق و برآمده از اعتقاد است، اندکی درنگ و تامل جایز به نظر می رسد.این حجم از تهاجم به مسائل پیش آمده اندکی غیر منطقی به نظر می رسد.

به بخشی از این تحلیل دقت کنید: «نام همسر جک در فیلم دیوار آتشین، «بت» است، که مخفف نام «الیزابت» می‌باشد. اليزابت/ الیصابات يك نام يهودي است. در تاریخ یهود، مادر حضرت يحيي(ع) (همسر حضرت زكريای نبی(ع)) به الیصابات مسمي بوده است (انجيل لوقا 1/ 5). کلمه «بت» در زبان عبری معادل است با «بیت» (خانه) در زبان عربی. به این طریق فیلم بر لزوم امنیت «خانه» تأکید دارد و خانه جک در این فیلم در واقع نماد کشور فلسطین اشغالی است.»

شاید بر این جملات نتوان عبارت دیگری افزود، چرا که خود موید ذهنی است که این سطور را نگاشته است. تقریبا اکثر مستندات و ارجاعات چنین مقالاتی با این سطح از اماره و نشانه و چهارچوب های منطقی ارائه شده است. تنها امیدواریم که افرادی با چنین ذهنیت هایی، مسند امور فرهنگی را به دست نگیرند که اگر این گونه شود نه از تاک چیزی می ماند نه از تاک نشان!

رضا امیرخانی نویسنده جوان و ارزشی کشورمان یک شب میهمان برنامه «پارک ملت» بود و در نقد این استدلال‌های عجیب که برخی رسانه‌های رسمی نیز وقت خود را بی جهت صرف آنها می‌کنند با اشاره به تعداد پرچم های ایران که در دکور قرار داشتند، به کنایه به شهیدی فر مجری برنامه گفت: «من با همین نگاه می توانم به برنامه شما گیر بدهم که این پرچم هایی که در دکور گذاشته اید چگونه نماد فراماسونری و تبلیغ صهیونیست و...است! حتی اگر شما دکور را تغییر دهید باز هم می توانم آسمان ریسمان کنم و...» و از راه افتادن این بساط انتقاد کرد.

واقعیت این است که نشانه شناسی در سینما یک امر هنری و ارزشمند است اما اینکه هر شکل بیضی را، چشم دجال خواند یا هرکس نامش در فیلمی دیوید بود، نماد حضرت داوود و نماینده صهیونیست ها معرفی کرد یا با اتصال چند خیابان یا اضلاع یک ساختمان نماد فراماسونری یا صهیونیستی ایجاد کرد و در نهایت به این باور اشتباه رسید که نمادهای فراماسونری کشور را فراگرفته جزو خطاهای فاحشی که خود این جریان‌ها نیز استقبال می‌کنند و اتفاقاً خوشحال می‌شوند که این باور به وجود آید که در تمام امور ما، رسوخ کرده‌اند!

با این حال باید منطقی بود و دریافت این جریانات بیش از آنکه در پی چنین ظواهری باشند، علاقمند به نفوذ به اتاق‌های تصمیم سازی و تصمیم گیری در کشور هستند و اهداف شان در چنین نقاطی تامین می‌شود و طبیعتاً ساختمانی که در پی تغییر نظر مدیران ساکن آن هستند را مملو از نمادهایشان نمی‌کنند!

اندکی از این ظاهرگرایی های عبث گذر کنیم و در پی دشمن باهوش در جایی باشیم که راحت تر می‌توانند تصمیم بگیرند و به کشور آسیب برسانند، چون هیچ کس با ساخت یک ساختمان با شکل بیضی در فرقش به اعتقادات اسلامی اش ثلمه‌ای وارد نمی‌شود اما به تشدید معضلات اجتماعی یا اقتصادی متاثر از یک تصمیم اتخاذی سهواً یا عمداً اشتباه، می‌توان در اعتقادات گروهی از مردم ضربات جدی وارد کرد!

منبع