درد دل

[طاهره جووون]

دردل یک دانشجوی مقطع دکترا که تازه داماد شده و در کتابخانه دانشگاه شارژر لپ تاپ و هدفونش را دزیده اند

بنی آدم اعضای یکدیگرند نباید سر پول بهم بپرند

تو دانی که درد آورست روزگار از این دزدی دیگر ندارم قرار

تو کز محنت دیگران آگهی چرا شارژر لب تابم می بری؟

بیا و گوشی هدفونم را بیار ازآنجا که برداشتی همان جا بزار

منم تازه داماد بی پول و بار جون عمه ات شارژرم را بیار

تو این آشفته بازار پول و دلار بیا «با مروت»اشکمو در نیار

اگر بهر دزدی همی عزم تو است سرای جهنم همی بزم تو ست

نخواندی تو قرآن که دادست ندا بترس زآنکه چوبش ندارد صدا

لطفاً اگر لحظه ای درنگ کردی ووجدانت صدا کرد خوشحالم کن ....