شناخت اعضا و جوارح داخلی گوگل گلس(کالبد شکافی جالب)

[Almas Parsi]

گجت های پوشیدنی

نگاهی به درون: شناخت اعضا و جوارح داخلی گوگل گلس

عینک هوشند گوگل با عنوان گوگل گلس را به جرات می توان یکی از داغ ترین و جذاب ترین گجت های حال حاضر دنیای تکنولوژی دانست. پس از معرفی آن در آوریل ۲۰۱۲، این کامپیوتر اندرویدی کوچکِ ویژه نصب روی سر، تا کنون تحلیل ها و مباحث جنجالی فراوان تکنولوژیک و اجتماعی در خصوص آن در گرفته است. و اکنون چندی است نسخه بتای این محصول به صورت محدود در اختیار تعدادی از توسعه دهندگان وب، نویسندگان مشهور دنیای فناوری و برخی برندگان خوش شانس مسابقه ifihadglass قرار گرفته است.

اگر چه هنوز بسیاری از طرفداران گجت ها و دوستداران چنین ابزارهای علمی-تخیلی در آرزوی داشتن این گونه ابزارهایی هستند، اما گردانندگان سایت Catwig آنچنان در خصوص توطئه های احتمالی پشت صحنه و ابزارهای جاسوسی احتمالی درون گوگل گلس نگران بوده اند، که تصمیم گرفتند یکی از آنها را کالبد شکافی کرده و تک تک قطعات را مورد بررسی قرار دهند.

بله تعجب بر انگیز است. اما درست می بینید، یک آزمایش که نتیجه آن گوگل گلسی تکه و پاره شده و شاید از کار افتاده خواهد بود. در ادامه مطلب با نارنجی همراه باشید تا گام به گام catwig را همراهی کنیم و بیشتر با جزئیات سخت افزاری گوگل گلس آشنا شویم.

آنباکس کردن و متعلقات




ابتدا بگذارید نگاهی به درون جعبه گوگل گلس داشته باشیم. این گجت زیبا درون بسته ای شکیل عرضه می گردد که با آسانی باز می شود. و تعداد کمی ابزار جانبی کارآمد همراه آن عرضه می گردند: - طلق جلو رنگی - طلق جلو شفاف - شارژر و آداپتور - کابل یو اس بی - کیف پارچه ای نرم بند دار

کیفیت ساخت آن هم به گونه ای است که شما از یک ابزار گرانقیت انتظار دارید. آن هم گجتی که در حد و اندازه یک لپ تاپ رده بالا بابت آن هزینه کرده اید. همه چیز به دقت و محکم در جای خود قرار گرفته و احساس اطمینان را با سطحی صاف و صیقلی برای تان به ارمغان می آورد.

جدا سازی سخت افزار

مشتاقانه همراه با گلس به آزمایشگاه می رویم تا شاهد آغاز عملیات تشریح باشیم. حدس و گمان ها آغاز می شود: اگر تمام بدنه گلس از پلاستیک یکدست و جوش خورده باشد و برای بازکردن آن نیازمند حلال بسیار قدرتمندی باشیم چه؟ باتری در کدام بخش قرار دارد؟ این ابزار تا چه حد قابل هک است؟ سنسورها کجای آن هستند؟ آیا سخت افزارهای بیشتری درون آن قرار گرفته اند که در آینده با آپدیت های نرم افزاری از بند رها شده و به خدمت گرفته خواهند شد؟ و مهم تر از همه اینکه از کجا باید کار را شروع کرد؟

متخصصان Catwing تصمیم گرفتند کار را از فریم تیتانیومی شروع کنند که تقریبا تمام بخش های مهم گلس را محافظت می کند.

نکته: بسیاری از فنون جداسازی قطعات کاملا خاص هستند و نیازمند دقت بسیار بالا در انجام کار خواهند بود. اگر شما با مراحل باز کردن محصولات الکترونیک به اندازه کافی آشنا باشید، باز کردن گوگل گلس هم کار چندان مشکلی نخواهد بود. و همانند تکنسین های Catwing حتی ممکن است بدون آسیب جدی به قطعات دوباره آن را سر هم کنید و یک گوگل گلس سالم و کارآمد در اختیار داشته باشید. البته مطمئنا زیبایی ظاهری آن مقداری نقصان خواهد یافت.


حذف پایه


نخستین نقطه ورودی حصار گوگل گلس یک پیچ Torx T5 است. این پیچ پایه را از فریم تیتانیومی اصلی جدا می کند و از این نظر تا حدی تعمیر پذیر دیده می شود. فریم جدا شده و گوشه ای گذارده می شود. باز کردن این پیچ خواندن شماره سریال گوگل گلس را هم امکان پذیر می کند. شماره سریال در پشت سطح مشکلی فریم قرار گرفته است.

در حال حاضر گوگل گلس با عینک های طبی سازگار نیست، البته این شرکت برنامه هایی برای پشتیبانی از آنها دارد. به هر حال به عنوان یک آزمایش تجربی، سعی شده پایه گلس روی یک عینک طبی سوار شود.

اگر چه این کار عملی بود، اما نتایج پایین تر از حد معمول بودند. زیرا سنسور مجاورت سر هنگامی که کنار لنزهای طبی قرار می گیرد کاملا غیر قابل اعتماد است.


باز کردن پوسته


ابتدا باید درب پلاستیکی اطراف نمایشگر را با دقت اهرم کرده و بیرون آورد. این درب دقیقا کنار منشور اصلی قرار گرفته است.

با این کار سنسور مجاورت (proximity sensor)‌ و سنسور نور محیطی (ambient light sensor) آشکار می شوند.

در این مرحله دیگر راه حل آشکار و مشخصی برای باز کردن و حذف بقیه پلاستیک ها به چشم نمی خورد. لذا باید با دقت فراوان و استفاده از اهرم هایی چون پیچ گوشتی و لوازم لبه تیز کار را ادامه داد. پس از این مرحله به یک پیچ دیگر می رسید که باز کردن بدون آسیب آن کار سختی است.

صفحه لمسی کناری


حذف پوسته، چند بخش مختلف را در معرض دید می گذارد، که ماژول صفحه لمسی مجزا در سمت راست دستگاه از این جمله است. هنگامی که کاربران گوگل گلس متفکرانه و پریشان در حال لمس شقیقه شان هستند، در واقع آنها با این سنسور تعامل و بده بستان دارند. صفحه لمسی گلس یک ماژول کاملا اختصاصی است که توسط Synaptics تولید شده و از کنترلر Synaptics T1320A بهره می برد.

بورد پردازنده اصلی


بورد منطقی یا مادربورد اصلی هم در این مرحله آشکار می گردد. در بخش داخلی این بورد می توانید یک ماژول رادیو فرکانس (RF)، چند کانکتور کوچک و آی سی های کمکی را ببینید. و البته نوشته مسی «a GOOGLE [X] production»

این بورد با مقدار زیادی چسب به یک پد حرارتی چسبانده شده است. پس از جدا کردن آن و پاک کردن خمیر صورتی رنگ تبادل گرمایی می توانید چیپ های اصلی را ببینید که قدرت لازم برای گلس را تامین می کنند: یک پردازنده OMAP4430، فلش سندیسک ۱۶ گیگابایتی و یک چیپ دی رم Elpida mobile. یک بورد الکترونیک چاپی قابل انعطاف (PCB) و یک کابل RF هم با مقداری نوار فلزی و یک کانکتور U.FL که تا پایه پشت گوشی ادامه پیدا کرده اند.

ماژول پشت گوش


برای تقسیم وزن دستگاه به شکل متوازن تری، گلس باتری را در بخشی که پشت گوش قرار می گیرد، جای داده است. برای دست یابی به این بخش هم باید کمی با روکش پلاستیکی آن سر و کله بزنید.

با باز شدن غلاف پلاستیکی می بینید که یک باتری تک سلولی لیتیوم پلیمری در انتهای یک بورد الکترونیک چاپی قابل انعطاف جا خوش کرده و ظرفیت آن هم 2.1 وات ساعت یا چیزی در حدود ۷۵۰ میلی آمپر ساعت است. این باتری به هیچ وجه قابل تعویض و جایگزینی نیست.

اسپیکر


درست در جلوی پایه باتری یک اسپیکر القای استخوانی قرار گرفته است که تقریبا اندازه ای دو برابر یک دکمه لمسی دارد.

مجموعه نمایشگر


یک بورد الکترونیک چاپی قابل انعطاف را در این بخش هم خواهید یافت که البته قدری پیچیده تر است و به مادربورد اصلی هم متصل است. این مجموعه شامل نمایشگر، دوربین و برخی سنسورها است. همه این مجموعه درون همان قابی جای گرفته که در جلو گلس آن را می بینید. باید به آرامی آن را بیرون کشیده و کانکتورهای اش را آزاد کنید.

در میان دیگر قطعات، بورد الکترونیک چاپی قابل انعطاف سنسور داخلی عینک را هم در بر گرفته و نگه داشته است: یک MPU-9150 شرکت اینون سنس .

نمایشگر


نمایشگر گلس بسیار کوچک است. آن را با مقداری چسب شفاف در لبه بورد نمایشگر به فریم داخلی چسبانده اند. برای آزاد کردن بورد باید این چسب ها را با خلال دندان بتراشید.

برای اینکه ابعاد بورد نمایشگر قابل درک شود، می توانید عکس آن را روی یک سکه ببینید. با رزولوشن ۶۴۰ در ۳۶۰ پیکسل، چگالی آن تقریبا یک هشتم نمایشگر رتینای آیفون 5 است.



اپتیک (ابزار نوری)


گلس از یک مسیر نوری پیچ خورده بهره می برد که تنها شامل برخی ابزارهای نوری کوچک و کارآمد است. اما همین مجموعه باعث می شود که تصویر نمایشگر، به ظاهر در جایی چند متر جلوتر از صورت کاربر در هوا شناور شود. و شما آن را در جایی سمت راست ناحیه بینایی تان تصور کنید. در مقاله استیو مان می توانید توضیحاتی در خصوص استراتژی های ابزار نوری گلس و جزئیات آن را مطالعه کرده و برخی چالش های پیش روی آن را هم ببینید.

در این عکس می توانید ببینید هنگامی که نمایشگر در مسیر این منشورها و ابزارهای نوری نباشد، آنها چگونه عمل می کنند و باعث انحراف نور می شوند.


دوربین


دوربین گلس اندازه و فرمتی در سطح اسمارت فون های معمول دارد. البته این دوربین هم مرکز با چشم کاربر تراز نشده است. به نظر می رسد که دوربین و نمایشگر به شکل جداگانه با پردازنده در ارتباط هستند و رابطه مستقیمی میان این دو نیست.

و در پایان هم بد نیست که نگاهی داشته باشیم به برخی عکس های نمونه کار این دوربین:

و سرانجام یک گوگل گلس نسخه اکسپلورر:

منبع : نارنجی

[Almas Parsi]

گجت های پوشیدنی

عکس خانوادگی: تمام نمونه های اولیه گوگل گلس

در بخشی از کنفرانس توسعه دهندگان گوگل، یکی از مهندسین سخت افزاری پروژه گلس به نام خانم جین وانگ، اسلاید بالا را برای نشان دادن فرآیند گذار گلس از یک نمونه اولیه به محصول نهایی به تصویر در آورد. قبلا تصاویری از نمونه های اولیه گلس دیده بودیم ولی این یک سیر تکامل کامل را نشان می دهد:

از زمانی که یک تلفن هوشمند به فریم عینک متصل بوده و یک پیکو پروژکتور تصاویر را مستقیم به داخل چشم می فرستاده (بالا چپ)، تا بعدها که قطعات اختصاصی با فناوری پرینت سه بعدی برای دستگاه ساخته شدند (بالا راست)، و سپس فرآیند پیشرفت در ردیف پایین ممکن شد. و امروزه نیز که نمونه ای مشابه مدل آخر پایین سمت راست به دست توسعه دهندگان رسیده تا فرآیند توسعه اپلیکیشن برای این پلتفرم جدید آغاز شود.

engadget