Mg-42 آتشبار جهنمی آلمان نازی.

[M@hdi42]

نوع : تیر بار
محل تولید : آلمان نازی
تاریخ خدمت : 1959-1942
جنگ ها : جنگ جهانی دوم
تاریخ ساخت : 1942
تاریخ تولید 1945- 1942
تعداد ساخته شده : تقریباً 750000
سلاح های هم خانواده : MG-45/MG42V/ MG-1/MG-2/MG-3
مشخصات:
وزن : 11.57 Km
طول : 1.20 mm
فشنگ :7.92 *57 mm
میزان آتش : 1200 عدد در دقیقه
سرعت خروج گلوله از دهانه : 755 متر بر ثانیه
برد موثر : 1000 متر
سیستم تغذیه : ردیف 50 یا 250 تایی

MG-42 (مخفف Machine Gun 42) یک تیربار 7.92 میلیمتری کامل می باشد.که در آلمان نازی توسعه یافته ، و در سال 1942 توسط ورماخت وارد خدمت شد. این تیر بار مکمل و در بعضی موارد به عنوان جایگزین اصلی MG34 در تمام بخش ها ی نیروی نظامی آلمان انتخاب شد. با این وجود هر دو سلاح تا پایان جنگ ساخته و مورد استفاده قرار گرفتند.

تیر بار MG-42 خود را به عنوان یک تیربار قابل اعتماد ، با دوام ، ساده و سهل العمل در استفاده ثابت کرده است.اما باید به این موضوع نیز توجه داشت که این تیربار دارای صدایی گیج کننده می باشد .

سلاح های اتوماتیک دیگری نیز با همین قدرت آتش طراحی شده بودند ؛ اما امکاناتی مانند کمربند تغذیه ای این سلاح و لوله ی قابل تعویض آن این امکان را برای آن فراهم می کرد تا برای مدت طولانی تری نسبت به سلاح های دیگر آتش داشته باشد.
ساخت MG-42 حتی بعد از شکست آلمان نازی نیز ادامه یافت و زمینه ها را برای ساخت تیر بار مشابهی به نام MG-1 فراهم کرد و سپس راه را برای MG1A3 که گونه تغییر یافته ای از MG-3 بود باز کرد.



این سلاح همچنین زمینه ساز طراحی سلاح هایی مانند MG-51 و SIGMG 710-3 و سلاح استرالیایی MG-74 و سلاح اسپانیایی 5.56 م م امیلی لایت بوده است و طرح هایی از M60 آمریکا و MAG بلژیک نیز از آن الهام گرفته شده است.

سلاح MG-3 (که گونه تغییر یافته MG-42 بود) در بسیاری از نیرو های نظامی در طول جنگ سرد به کار گرفته شد و تا به امروز نیز در حال استفاده می باشد.
در طول دهه 1930 نیرو های آلمانی سلاحی را موسوم به MG-34 معرفی کردند که اولین تیر بار مدرن بود و دارای لوله ای بود که به سرعت قابل تعویض بود.
MG-34 می توانست برای مدت زمانی طولانی نسبت به سلاح های مرسوم مانند مسلسل ها مورد استفاده موثر قرار گیرد.
این سلاح همچنین بسیار روان بود و توانایی تغذیه از کمربند گلوله و جعبه گلوله را نیز داشت و روی یک دوپایه یا سه پایه سوار می شد.
این سلاح همچنین به عنوان سلاح دفاعی برای لوفت واف نیز مورد استفاده قرار می گرفت ، که در نیروی هوایی با نام MG-81 شناخته می شد.
اما این سلاح هم مشکلات خود را داشت ، از قبیل حساسیت به گرد و غبار و قیمت نسبتاً گران ساخت آن.کوشش برای آپگرید این سلاح منجربه ساخت MG-34S شد که در نتیجه کار بر روی مدل پایه MG-34 ایجاد شده بود.



اما مدل MG42 دارای لوله ی سبک تری نسبت به MG-34 بود اما سریع تر نسبت به MG-34 دچار داغ شدن لوله می شد . این مشکل می توانست در چند ثانیه ، با تعویض لوله توسط یک تفنگدار با تجربه حل شود.
خدمه بهینه برای نگهداری و اداره کردن یک MG-42 6 نفر می باشد.1- فرمانده ، 2- مسئول آتش ، 3- کنترلر پایه و نفر 4 ، 5 و 6 کسانی هستند که : مهمات حمل می کنند ، لوله کمکی را نگه می دارند و وسایل را تعویض می کنند.برای محافظت از فرمانده نیز نفر دوم و سوم توسط یک تپانچه مسلح شده بودند.
این تیم بزرگ اغلب به سه نفر کاهش می یافت : تفنگ دار ، لودر (و حمل کننده پایه) و هدف یاب.
این امکان برای خدمه وجود داشت که بدون توقف در تیراندازی (به صورت رگبار) تیربار را به صورت خوابیده در آورند . عمل تیر اندازی تنها زمانی متوقف می شد که نیاز به تغییر مکان پایه (و تعویض لوله) باشد.این ویژگی به
MG-42 این امکان را می داد که شمار زیادی از گروه های دشمن را متوقف نماید.
آمریکایی ها و بریتانیایی ها به گروه های خود آموزش می دادند که چگونه خود را در برابر آتش MG-42 پنهان کنند و زمانی به موقعیت آن یورش ببرند که لوله آن در حال تعویض می باشد.
این تیر بار خیلی زود مهمات خود را به اتمام می رساند، از این رو غیر عادی نبود که خدمه آن با مهمات اضافه دیده شوند.بنابر این پشتیبانی از آن کاری بس کسل کننده بود.

جزئییات طرح:

MG-42 تیر باری است که به سرعت توسط فشار مستقیم گاز باروت مسلح می شود.نوار تیر این تیربار توسط مهمات 7.92 م م تغذیه می شود . این تیر بار توسط بسیاری از نیرو های نظامی ، بعد از جنگ جهانی دوم مورد استفاده و کپی قرار گرفته و یا تحت لیسانس تولید شده .
یوگوسلاوی این تیر بار را تحت لیسانس با نام M53 در کشور خود تولید می کند ، که از کالیبر 7.92*57 م م استفاده می کند .
تنها تغییر عمده ی این سلاح نسبت نمونه اصلی در نرخ آتش کمتر آن نسبت به MG-42 می باشد.
رنج آتش M53 را برابر 2000 متر تخمین می زنند. رنج نهایی آنرا نیز درست مانند MG-42 برابر 5000 متر می دانند.
آخرین استفاده نظامی از M53 های یوگوسلاوی به سال 1999 باز می گردد.تعدادی از M53 ها نیز در دهه 80 میلادی به عراق صادر شد و نقش فعالی در طول دو جنگ خلیج فارس ایفا کرد.

منبع : ویکی پدیا
مترجم : خودم

استفاده از این مطلب تنها با درج نام Military.ir مجاز می باشد.