داوود امیریان، نویسنده برگزیده سیامین جایزه کتاب سال برای کتاب «گردان قاطرچیها»، این جایزه را از معتبرترین جوایز فرهنگی کشورمان دانست. این نویسنده کودک و نوجوان تاکید کرد که داوریهای برخی جشنوارهها از ابتدا بر جناحبندی شکل گرفته است. وی معتقد است که داوری کتاب سال باید به مخاطبان سپرده شود.-
امیریان به خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) گفت: کتاب سال نماینده همه جوایز ادبی است که در طی یک سال برگزار میشوند. این جایزه به اندازهای معتبر است که جایزه آن توسط رییس جمهور اعطا میشود.
وی افزود: انتقاد بزرگی به این جایزه وارد است و این انتقاد سبب شده که به اعتبار این جایزه لطمه وارد شود. چرا هیچ وقت اسامی داوران و معیارهایشان اعلام نمیشود؟
امیری تصریح کرد: با همه این اوصاف امسال من برنده شدم و امیدوارم حق نویسندهای ضایع نشده باشد. البته خیلیها این رمان را خواندهاند و به زعم این دوستان کتاب من شایسته دریافت این جایزه بوده است.این نویسنده با انتقاد از برگزار کنندگان این جایزه افزود: امسال ادبیات کودک و نوجوان در کتاب سال مظلوم واقع شده است و فقط یک جایزه آن هم برای رمان نوجوان به من تعلق گرفت و امسال با توجیه کمبود بودجه بخش شعر کودک، شعر نوجوان و داستان نوجوان حذف شدند. چرا باید این بخش تا این حد مظلوم واقع شود و از میان این همه آثار شاخص فقط یک کتاب تقدیر شود.
وی افزود: مسلم است که برای دورههای آتی این جایزه باید آسیبشناسی شود و دستاندرکاران آن معیارهایی علمی و کاربردی برای گزینش کتاب برگزیده انتخاب کنند. به نظر باید داوری این جشنواره به دست مخاطبان سپرده شود. مخاطبان آثار بهترین داوران هستند.
امیریان در پاسخ به این سوال که« از نگاه خودتان چرا کتاب شما در این جایزه مورد توجه قرار گرفت؟» گفت: «گردان قاطرچیها» نخستین رمان طنز دفاع مقدس در حوزههای نوجوان و بزرگسال است. در این رمان از هر قومیتی موقعیت و روایت وجود دارد، به نوعی که مخاطبان سراسر کشور میتوانند با شخصیتهای آن رابطه برقرار کنند. به نظر من این دو عامل سبب شده تا این رمان به نوعی متمایز دیده شود.
«گردان قاطرچیها» سال گذشته(1390) از سوی انتشارات کانون پرورش فکری کودک و نوجوان منتشر شد.
داوود امیریان متولد ۱۳۴۹ در کرمان است. از آثار او میتواند به «جهانى در جواديه»، «مهربانترين آقای دنيا»، «تولد يک پروانه»، «بهشت منتظر مىماند»، «دوستان خداحافظی نمیكنند»، «رفاقت به سبک تانک» و «وقتى آقاجان دستگير شد» را نام برد. این نویسنده تاکنون جوایزی، همچون برگزيده جشنواره شهيد غنىپور، جایزه كتاب سال کودک و نوجوان و جایزه كتاب سال دفاع مقدس را از آن خود کرده است.
مزداپور: «کتاب سال» برای مولفان سختکوش انگیزهبخش است
کتایون مزداپور، پژوهشگر و زبانشناس برگزیده سیامین جایزه «کتاب سال» برای کتاب«واژه و معنای آن از فارسی میانه تا فارسی» معتقد است برای مولفانی که اغلب سرگرم نوشتن هستند، برپایی این قبیل جایزهها امیددهنده است. وی درباره کتاب برگزیدهاش به «ایبنا» گفت که شناسایی پیشینه زبان فارسی به عنوان زبان رسمی ایران و زبان واسطه میان دیگر زبانهای موجود در کشور موضوع قابل اهمیتی است که در این اثر بدان پرداخته شده است.-
به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، کتاب «واژه و معنای آن از فارسی میانه تا فارسی» در 806 صفحه سال گذشته(1390) از سوی انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی به چاپ رسید. این اثر در بخش «زبان» سیامین دوره جایزه «کتاب سال» به عنوان برگزیده انتخاب و معرفی شد.
مزداپور درباره این کتاب به «ایبنا» گفت: «واژه و معنای آن از فارسی میانه تا فارسی» تا حدودی به پیشینه زبان فارسی به عنوان زبان رسمی ایران و زبان واسطه میان دیگر زبانهای موجود در کشور و میان سایر اقوام ایرانی از دیرباز تاکنون میپردازد.
وی ادامه داد: از دو هزار و 500 سال پیش تاکنون زبان فارسی زبان رسمی، اداری، اسنادی، نوشتاری و به نوعی دولتی و حکومتی بوده است، هرچند در سرزمین ما زبانهای مختلف کردی، لری، ترکی یا عربی نیز در میان اقوام مختلف رواج داشته است.
این پژوهشگر اظهار کرد: همین موضوع که زبان فارسی زبان رسمی ایران بوده، به رشد بیشتر این زبان کمک کرده و آنرا به عنوان ادبیاتی غنی رسمیت بخشیده است تاجایی که این زبان تا امروز به عنوان یکی از غنیترین گنجینههای ادبیات دنیا شناخته میشود.
وی در ادامه و درباره جایزه «کتاب سال» گفت: برای مولفانی که همیشه سرگرم پژوهش و نوشتن هستند، برپایی چنین جایزههایی از یک سو میتواند انگیزهای برای ادامه مسیر آنها باشد و از سوی دیگر گاهی حتی از نظر مالی نیز میتواند مفید واقع شود؛ چراکه آنها همیشه سرگرم پژوهش و نوشتن هستند.
مزداپور در پایان افزود: روند و چگونگی برگزاری جایزه «کتاب سال» مثبت بود، اما بهتر است به جزئیات و نظم در برپایی آن توجه بیشتری شود.
کتایون مزداپور متولد یکم فروردین ۱۳۲۲ در یزد، زبانشناس و پژوهشگر زبانهای باستانی است.
«سروش پیر مغان» (یادنامه جمشید سروشیان)، «گناه ویس»، «ارداویرافنامه» (متن پهلوی)، «زرتشتیان»، «داغ گل سرخ و چهارده گفتار دیگر درباره اسطوره»، «اندرزنامههای ایرانی» و «واژهنامه گویش بهدینان شهر یزد» از دیگر آثار منتشر شده وی هستند.
/ ايبنا
علاقه مندی ها (Bookmarks)