ادبیات علمی-تخیلی در ایران «ادبیات علمی» (مجلهٔ دُردانه) یا «افسانهٔ علمی» (هوشنگ غیاثینژاد، مقدمهٔ خورشید عریان) یا «دانش فسانه» هم خوانده شدهاست، اما اصطلاح «علمی-تخیلی» عامهپسندتر و جاافتادهتر است. ادبیات علمی-تخیلی در ایران بین طبقهٔ کتابخوان عادی، طرفدار چندانی ندارد و بیشتر با ادبیات کودکان در یک طبقه قرار میگیرد. که البته استثناهایی هم وجود دارد، اما امروز هم ادبیات علمی-تخیلی در ایران مبدل به جریانی جدا و مستقل نشدهاست.
چندین اثر علمی-تخیلی در ایران نوشته شدهاند. اکثر آثار نوشته شده چنان هستند که نمیتوان آنها را حتی در دستهٔ علمی-تخیلی نرم جا داد، بلکه بیشتر در چهارچوبی علمنمایانه، فانتزی روایت میکنند.شاخصترین و شناختهترین این آثار در ایران س. گ. ل. ل. کار صادق هدایت و قدیمیترین آنها رستم در قرن بیست و دوم به قلم صنعتیزاده
است.ماهنامهٔ «فضا» از نشریات پس از انقلاب بود که ویژهنامهای مختص به داستانهای علمی-تخیلی با ترجمههایی از آثار از بردبری و... به چاپ رساند. مجله دانشمند نیز چنین کاری را یک مرتبه به انجام رساند.
سورهٔ نوجوان (تعطیل شده)، اولین مجلهای بود که مسابقهٔ داستاننویسی علمی-تخیلی برگزار کرد.
علاقه مندی ها (Bookmarks)