روزی كه كارگران، سردر دانشگاه علوم پزشكی ایران را به علت ادغامش با دانشگاه علوم پزشكی تهران پایین آوردند و از آن بالا دانشجوهای معترض متحصن را در حیاط دانشگاه نگاه كردند، فكر نمی‌كردند 873 روز بعد دانشگاه علوم پزشكی ایران احیا می‌شود و كارگرانی دیگر مجبور شوند باز آن سردر خاك گرفته را از گوشه انبار بیرون بیاورند و سر جایش بگذارند، اما كاش ادغام و احیای یك دانشگاه به ارزانی برداشتن و گذاشتن تابلوی سردرش بود.


به نظر شما این یك ركورد نیست؟ تا به حال در اخبار علمی دنیا خوانده‌اید كه دو دانشگاه در كشوری به هم بپیوندند و كمتر از دو سال و نیم بعد، بار دیگر از هم جدا شوند؟ اما این اتفاق در كشور ما افتاد و خیلی از اهالی رسانه حوالی نیمه شب یكشنبه، پیامكی را دریافت كردند كه خبر می‌داد محمدحسین طریقت، وزیر بهداشت، دانشگاه علوم پزشكی ایران را كه در دوره مرضیه وحید دستجردی وزیر سابق بهداشت با دانشگاه علوم پزشكی تهران ادغام شده بود، احیا كرده است.
پول‌سوزی در نصب و برداشتن یك سردر

حسینعلی شهریاری، رئیس كمیسیون بهداشت و درمان مجلس یكی از مخالفان اولیه ادغام دانشگاه‌ های علوم‌ پزشكی ایران و تهران بوده است كه در آن زمان مثل خیلی از مخالفان دیگر، اعتراض‌هایش نشنیده گرفته شد.

نماینده مردم تهران درباره علت احتمالی احیای دانشگاه علوم‌پزشكی ایران در گفت‌وگو با جام‌جم توضیح می‌دهد: زمانی كه این دانشگاه ادغام شد بخش‌های آموزشی آن به دانشگاه تهران و بخش‌های درمانی به دانشگاه شهید بهشتی سپرده شد، اما در این مدت به نظر می‌آمد دانشگاه شهید بهشتی صرفا درگیر درمان شده است و دیگر در فضای رقابت علمی دانشگاه‌های علوم پزشكی كشور نیست و علت احیای دانشگاه علوم پزشكی ایران همین بوده است.

با این حال او درباره سرنوشت دانشجویان ورودی جدید دانشگاه علوم پزشكی تهران پیش‌بینی نگران‌ كننده‌ای دارد، زیرا مشخص نیست كه چه اتفاقی برای دانشجویان ورودی جدید این دانشگاه می‌افتد.
به عبارتی دیگر پذیرش این دانشجویان بر اساس ظرفیت دانشگاه تهرانی بوده است كه با دانشگاه علوم پزشكی ایران ادغام شده بوده و حالا كه این دانشگاه جدا شده برای حفظ كیفیت آموزش گروهی باید به اجبار به دانشگاه ایران منتقل شوند در حالی كه آنها قانونا دانشگاه تهران را برای تحصیل برگزیده‌اند.

این نماینده مجلس قبول دارد كه بر اساس قانون، وزارت بهداشت حق تصمیم‌گیری برای دانشگاه‌های علوم پزشكی را دارد، اما هشدار می‌دهد، ادغام یا احیای یك دانشگاه فقط جا به جا كردن تابلوی سردرش نیست و هم ادغام دانشگاه علوم‌پزشكی ایران برای كشور هزینه‌بر بود و هم احیای آن.

عبدالرحمان رستمیان، عضو هیات علمی دانشگاه علوم‌پزشكی تهران نیز از دیگر منتقدان احیای دانشگاه علوم پزشكی ایران است و بر هزینه‌ساز بودن تصمیم‌های این‌چنینی تاكید دارد و به ایسنا می‌گوید: در زمان ادغام دانشگاه علوم‌پزشكی تهران با ایران، استادان از این موضوع اطلاع نداشتند و این‌طور نبود كه با توجه به نظر نیروهای اصلی و عقل‌جمعی و نظرات نخبگان، این تصمیم صورت گیرد. هم‌اكنون نیز احیای دانشگاه علوم پزشكی ایران به صورت ناگهانی مطرح شده است و ما هیچ خبری از جزئیات آن نداریم.



دانشجوهای خوشحال، دانشجوهای نگران

احیای دانشگاه علوم پزشكی ایران، علاوه بر وزارت بهداشت موافقانی نیز دارد؛ برای مثال خیلی از دانشجویان سال بالایی دانشگاه علوم پزشكی تهران كه روزی در دانشگاه علوم پزشكی ایران تحصیل می‌كردند از این تصمیم خوشحالند.


یكی از دانشجویان این دانشگاه در تماس با دفتر روزنامه می‌گوید: درست است كه دانشگاه علوم پزشكی ایران رتبه علمی پایین‌تری نسبت به دانشگاه علوم پزشكی تهران داشت، اما به هر حال سال بالایی‌ها از بازگشت به دانشگاه ایران راضی‌اند، چون متاسفانه در این مدت با آنها برخورد تبعیض‌آمیزی می‌شد و گرچه ظاهرا دانشگاه‌هایمان ادغام شده بود، اما دانشگاه تهرانی‌ها ما را در جمع خود نپذیرفتند.

سمانه.ع هم كه پیشتر یكی از دانشجویان دانشگاه علوم پزشكی ایران بود و دیشب پیامك جدایی دانشگاه، در بیمارستان به دستش رسیده است، می‌گوید: دو گروه از دانشجویان با مشكل مواجه شده‌اند؛ گروه اول دانشجویانی هستند كه پیش از ادغام دانشجوی دانشگاه علوم پزشكی ایران بوده‌اند، اما پس از ادغام، برای گذراندن دوره انترنی، بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشكی تهران را برگزیده‌اند كه حالا نمی‌توانند به دوره‌شان در این بیمارستان‌ها ادامه‌دهند. برخی دانشجویان دانشگاه علوم پزشكی تهران نیز پیش از پیوستن دانشگاه ایران به آن، بیمارستان‌های دانشگاه ایران را پذیرفته بودند كه آنها هم مشكل دارند و تكلیفشان مشخص نیست.

همچنین شنیده‌ها از فضای داخلی دانشگاه علوم پزشكی تهران حاكی از آن است كه شماری از دانشجویان ورودی جدید به این تصمیم معترض هستند و صبح روز گذشته گروهی حتی دم از اعتصاب می‌زدند، چرا كه نگران آینده هستند و نمی‌دانند كه بر چه اساسی میان دانشگاه‌های علوم‌پزشكی ایران و تهران تفكیك می‌شوند و توضیحات وزیر بهداشت در این باره قانعشان نكرده است.


حكم ادغام را چه كسی صادر كرد؟

هرچند رئیس كمیسیون بهداشت و درمان مجلس معتقد است یكی از علت‌های احیای دوباره دانشگاه علوم پزشكی ایران از تهران، اعتراض‌های دانشجویان و اعضای هیات علمی بوده، اما چگونه ممكن است ناخرسندی این گروه، علت جدایی این دو دانشگاه باشد در حالی كه سال 89 نیز این گلایه‌ها وجود داشت، اما به آنها اهمیتی داده نشد.


به‌عبارتی دیگر اگر واقعا ادغام دانشگاه علوم پزشكی ایران با تهران در سال 89 آن‌قدر مهم بود كه وزارت بهداشت ناچار شد اعتراض‌های اعضای هیات علمی و دانشجویان دانشگاه علوم پزشكی ایران را نشنیده بگیرد، چرا با گذشت دو سال و چند ماه، تصمیمی كه بهایی چنین گزاف برای دولت و بویژه وزارت بهداشت داشته است، ناگهان تغییر كرد و گلایه‌های استادان و دانشجویان به گوش مسئولان رسید؟

گرچه در ماجرای ادغام دانشگاه علوم پزشكی ایران و تهران، انتقادها مستقیما متوجه وزیر بهداشت وقت بود، شواهد نشان می‌داد كه دستورالعمل انتقال دانشگاه علوم‌پزشكی ایران به دانشگاه علوم پزشكی تهران، در تابستان آن سال از سوی رئیس جمهور به وزارت بهداشت ابلاغ شده بود و با وجود مقاومت وزارت بهداشت در برابر این دستور، در آبان آن سال، ادغام رخ داد و حالا با گذشت دو سال و چند ماه از دستور رئیس‌جمهور این حكم نقض شده است و بعید نیست چنین تصمیم‌هایی از اعتبار دستورهای دولت بكاهد.