روز طبیعت ، فرصتی برای یادآوری قیامت

[zoh_reh]

روز طبیعت، فرصتی برای یادآوری قیامت

---

سیزده فروردین، روز طبیعت نامگذاری شده است، در این روز برخی بنابر توهمی غلط مبنی بر نحس بودن آن و بسیاری برای استفاده از طبیعت در آخرین روز تعطیلات نوروزی به دشت و صحرا، جنگل و کوه می‌روند و روزی را به تفریح و گردش می‌پردازند که اگر همراه با معصیت پروردگار نباشد، بسیار پسندیده است.

---

نکته حائز اهمیت این است که انسان با دیدن طبیعت که در فصل زمستان خشک بوده و الآن سبز و باطراوات می‌باشد، به یاد قیامت بیفتد و مقداری از این روز را به یاد خالق آسمان و زمین بوده و با این فکر، از امکانات طبیعی که خداوند برای انسان فراهم کرده است، استفاده کند که خداوند می‌فرماید: «وَ سَخَّرَ لَكُمْ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ جَمِیعاً مِنْهُ إِنَّ فِی ذلِكَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَكَّرُونَ». «و آنچه را در آسمانها و آنچه را در زمین است به سود شما رام كرد همه از اوست. قطعاً در این [امر] براى مردمى كه مى‏اندیشند نشانه‏هایى است». (جاثیه/13)
معناى تسخیر آنچه در آسمان‌ها و زمین است براى انسان، این است كه اجزاء عالم مشهود همه بر طبق یك نظام جریان دارد، و نظامى واحد بر همه آن‌ها حاكم است و بعضى را به بعضى دیگر مرتبط، و همه را با انسان مربوط و متصل مى‏سازد، و در نتیجه انسان در زندگى خود از موجودات علوى و سفلى منتفع مى‏شود، و روز به روز دامنه انتفاع و بهره‏گیرى جوامع بشرى از موجودات زمینى و آسمانى گسترش مى‏یابد، و آنها را از جهات گوناگون واسطه رسیدن به اغراض خود یعنى مزایاى حیاتى خود قرار مى‏دهد، پس به همین جهت تمامى این موجودات مسخر انسانند.



ذوات همه موجودات از ناحیه خدا آغاز شده، چون او آن‌ها را ایجاد كرده، در حالى كه قبل از ایجاد الگویش را از جایى نگرفته و همچنین آثار و خواص آن‌ها نیز مخلوقات اویند كه یكى از آثار و خواص آن‌ها همین ارتباط آن‌ها به یكدیگر است كه نظام جارى در آن‌ها به وجود آورده، نظامى كه با زندگى انسان‌ها مرتبط است،
هم‌چنان كه در جاى دیگر فرموده:

«اللَّهُ یَبْدَۆُا الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ»؛ «خدا است كه خلق را بدون الگو ایجاد كرده و دوباره اعاده‏اش مى‏كند» (روم/ 11) و نیز فرموده: «إِنَّهُ هُوَ یُبْدِئُ وَ یُعِیدُ»؛ «او به حقیقت نخست خلق را بیافریند و (پس از مرگ) دوباره به عرصه قیامت بازگرداند». (بروج/13)



آن قدر به انسان شخصیت و ارزش و عظمت داد كه تمام موجودات عالم هستى را مسخر و در مسیر منافع او قرار داد، آفتاب و ماه، باد و باران، كوه‏ها و دره‏ها، جنگلها و صحراها، درختان و حیوانات، معادن و منابع زیر زمینى، و خلاصه همه این موجودات را به خدمت آدمی دعوت كرد، و همه را سرگشته و فرمانبردارش ساخت، تا از مواهب او بهره گیرید و به غفلت نخورید.



با توجه به اینكه همه مواهب از ناحیه او است و خالق و مدبر و پروردگار همه ذات پاك او مى‏باشد پس چرا انسان به سراغ غیر او رود؟ و سر بر آستان مخلوقات ضعیف بگذارد؟ و از معرفت منعم حقیقى غافل بماند؟



لذا در پایان آیه مى‏افزاید: در این نشانه‏هاى مهمى است براى كسانى كه تفكر و اندیشه مى‏كنند.
پیام‌هایی که از آیه به دست می‌آید عبارتند از:
ـ تمام هستى در راستاى بهره‏گیرى انسان است.
ـ با حاكم شدن بر هستى، مغرور نشویم كه هر چه هست از اوست.
ـ هماهنگى اجزاى هستى در جهت واحد، نشانه‏ى یكتایى آفریدگار است.
ـ فكر كردن در نعمت‏هاى الهى نوعى تشكّر از اوست.
ـ خداوند انسان را به تفكّر دعوت و تشویق كرده است.



ـ در تسخیر هستى براى انسان، نشانه‏هاى زیادى براى اهل فكر وجود دارد. (شاید رابطه تفكّر و تسخیر این باشد كه در انسان قدرتى نهفته كه مى‏تواند تمام مظاهر طبیعت را به نفع خود تصرّف كند و این قدرت با اندیشه به كار مى‏افتد.)


ـ هم احساس را شكوفا كنید و هم اندیشه را رشد دهید.



قرآن کریم با اشاره به اینکه فصل بهار نمونه بارز روز رستاخیز است، می‌فرماید: « یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنْ كُنْتُمْ فِی رَیْبٍ مِنَ الْبَعْثِ فَإِنَّا خَلَقْناكُمْ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ مِنْ مُضْغَةٍ مُخَلَّقَةٍ وَ غَیْرِ مُخَلَّقَةٍ لِنُبَیِّنَ لَكُمْ وَ نُقِرُّ فِی الْأَرْحامِ ما نَشاءُ إِلى‏ أَجَلٍ مُسَمًّى ثُمَّ نُخْرِجُكُمْ طِفْلاً ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّكُمْ وَ مِنْكُمْ مَنْ یُتَوَفَّى وَ مِنْكُمْ مَنْ یُرَدُّ إِلى‏ أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَیْلا یَعْلَمَ مِنْ بَعْدِ عِلْمٍ شَیْئاً وَ تَرَى الْأَرْضَ هامِدَةً فَإِذا أَنْزَلْنا عَلَیْهَا الْماءَ اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ وَ أَنْبَتَتْ مِنْ كُلِّ زَوْجٍ بَهِیج‏»؛ «اى مردم، اگر در باره برانگیخته شدن در شكّید، پس [بدانید] كه ما شما را از خاك آفریده‏ایم، سپس از نطفه، سپس از علقه، آن گاه از مضغه، داراى خلقت كامل و [احیاناً] خلقت ناقص، تا [قدرت خود را] بر شما روشن گردانیم. و آنچه را اراده مى‏كنیم تا مدتى معین در رحمها قرار مى‏دهیم، آن گاه شما را [به صورت‏] كودك برون مى‏آوریم، سپس [حیات شما را ادامه مى‏دهیم‏] تا به حد رشدتان برسید، و برخى از شما [زودرس‏] مى‏میرد، و برخى از شما به غایت پیرى مى‏رسد به گونه‏اى كه پس از دانستن [بسى چیزها] چیزى نمى‏داند. و زمین را خشكیده مى‏بینى و [لى‏] چون آب بر آن فرود آوریم به جنبش درمى‏آید و نمو مى‏كند و از هر نوع [رستنیهاى‏] نیكو مى‏رویاند». (حج/5)



به طور کلی می‌توان چنین بیان داشت که:
ـ می‌توان از مشاهده مراحل مختلف حیات در مورد انسان‌ها و جهان گیاهان به دست آورد که خداوند حق است و چون او حق است نظامى را كه آفریده نیز حق است، بنابراین نمى‏تواند بیهوده و بى‌هدف باشد. و چون این جهان بى هدف نیست و از سوى دیگر هدف اصلى را در خود آن نمى‏یابیم یقین پیدا مى‏كنیم كه معاد و رستاخیزى در كار است.



ـ این نظام حاكم بر جهان حیات به ما مى‏گوید همان كسى كه لباس حیات بر تن خاك مى‏پوشاند، و نطفه بى‌ارزش را به انسان كاملى مبدل مى‏سازد، و زمین‌هاى مرده را جان مى‏دهد او مردگان را حیات نوین مى‏بخشد بی‌شک در روز رستاخیز نیز می‌تواند به انسان جانی دوباره بخشد.



ـ خدا بر هر چیز توانا است و چیزى در برابر قدرت او غیر ممكن نیست.آیا كسى كه مى‏تواند خاك بى‌جان را تبدیل به نطفه كند و نطفه بى‌ارزش را در مراحل حیات پیش ببرد، و هر روز لباس تازه‏اى از زندگى بر او بپوشاند، و زمین‌هاى خشكیده و افسرده بى‌روح را چنان سر سبز و خرم سازد كه قهقهه حیات از سر تا سر آن برخیزد، آیا چنین كسى قادر نیست كه انسان را بعد از مرگ به زندگى جدید باز گرداند؟



آن‌ها كه در امكان زندگى بعد از مرگ تردید دارند صحنه مشابه آن در زندگى انسان‌ها و گیاهان دائما در برابر چشمان آنان است و همه سال و همه روز تكرار مى‏شود و اگر در قدرت خدا شك دارند این چیزى است كه نمونه‏هاى بارز آن را با چشم خود مى‏بینند. فقط کافی است اندکی توجه کرده و با دقت بیشتری مشاهده گردند. تعطیلات نوروز و روز آخر عید که روز طبیعت نامیده شده است بهترین فرصت برای این نوع نگرش می‌باشد.

تبیان
زینب مجلسی راد

[م.محسن]

دولت جان پرور است صحبت آموزگار	خلوت بی مدعی سفره بی انتظار
آخر عهد شب است اول صبح ای ندیم	صبح دوم بایدت سر ز گریبان برآر
دور نباشد که خلق روز تصور کنند	گر بنمایی به شب طلعت خورشیدوار
مشعله‌ای برفروز مشغله‌ای پیش گیر	تا ببرم از سرم زحمت خواب و خمار
خیز و غنیمت شمار جنبش باد ربیع	ناله موزون مرغ بوی خوش لاله زار
برگ درختان سبز پیش خداوند هوش	هر ورقی دفتریست معرفت کردگار
روز بهار است خیز تا به تماشا رویم	تکیه بر ایام نیست تا دگر آید بهار
وعده که گفتی شبی با تو به روز آورم	شب بگذشت از حساب روز برفت از شمار
دور جوانی گذشت موی سیه پیسه گشت	برق یمانی بجست گرد بماند از سوار
دفتر فکرت بشوی گفته سعدی بگوی	دامن گوهر بیار بر سر مجلس ببار

[aty.a]

سلام دوست خوبم
یاداوری بسیار خوبی بود
ای کاش بعضی از افراد هم بیشتر توجه داشته باشند
تا فکر نکنیم اینجا ایران یا یکی از کشورهای اروپایی