هنوز جای امیدواری هست!

امید یعنی باور رسیدن به آرزوها. نه آرزوهای طولانی و بی پایه. آرزوهای طولانی همیشه دشمن امیدند. کسی که آرزوهای دراز و غیرممکن در سر می پروراند هیچگاه انسان نرمالی از لحاظ روانی نیست.


امید به معنی خوشایند دیدن آینده و باور رسیدن به خواسته هاست. تصور بهترین راههای درک مطلوب یا بهترین راههای گریز از مکروه است. بنابراین امیدوار خوش بین است نه خوش خیال غیر منطقی، بلکه امیدوار، با تکیه بر داده های منطقی بهترین ها را در نظر می آورد. امید با سادگی و بی تجربگی ارتباط ندارد. شخص امیدوار بر اساس یک مدیریت حساب شده و توکل بر خدا، به توان خود و کمک خدا اعتماد دارد از این رو شخص امیدوار در مقابل بدبین قرار دارد نه در مقابل شخص زرنگ و دوراندیش.


امید یعنی باور رسیدن به آرزوها. نه آرزوهای طولانی و بی پایه. آرزوهای طولانی همیشه دشمن امیدند. کسی که آرزوهای دراز و غیرممکن در سر می پروراند هیچگاه انسان نرمالی از لحاظ روانی نیست. امید منشائ حرکت و تلاش است اما آرزوهای دراز منشأ خیالبافی و سرکوب اند.

امید یعنی باور رسیدن به آرزوهای منطقی هرچند سخت. بنابراین در امید، "باور" رکن اساسی است. "باور توانایی داشتن".

پس از کسی که اعتماد به نفس ندارد نباید توقع امیدواری داشت. امید شخص ضعیف النفس، همواره کم و ناچیز است. آنها که اعتماد به نفس ندارند بیشتر در معرض افسردگی هستند .امید نقطه ی مقابل افسردگی است.

حاصل ضرب امید در افسردگی همیشه یک عدد ثابت است. هرچه امید بیشتر می شود، افسردگی کمتر می شود.


نقش امید در بهداشت روان فقط نقش یک عامل معنوی بر روح نیست بلکه امید تاثیر مستقیم بر فعالیت برخی قسمتهای سیستم عصبی دارد. در علم پزشکی ثابت شده است که امید برای حفظ سلامتی اعصاب و روان ضروری است.


«... آمیگدال، قسمت کوچکی از مغز است که در عمق مغز قرار گرفته و وظیفه پردازش احساسات را برعهده دارد raccقسمتی از قشر پیشانی مغز است که احساسات و انگیزه را تعدیل می کند. rACC به صورت انتخابی، جریان احساسات مثبت را تسهیل می کند. هر چه فردی خوش بین تر و امیدوارتر باشد، فعالیت آمیگدال و rACC و میزان ارتباط آنها با هم بیشتر است. جالب است که در افرادی که مبتلا به افسردگی هستند، فعالیت همین دو قسمت کمتر می شود.»

(دکتر علیرضا مجیدی ،روزنامه شرق ).


بنابراین خواسته ها و آرزو های منطقی داشته باشید برای رسیدن به آنها برنامه ریزی کرده و تلاش کنید و روی خودتان و خوش اقبالیتان حساب کنید.

همواره خودتان را در بهترین شرایطی که برای آینده تان می پسندید تصور کنید تا سست و بی حوصله نشوید. اگر حساب نشده و بی گدار به آب نزنید، و دست از تلاش برندارید، آینده همان است که می خواهید.




آینده حالش خوب است نگران نباشید!

تصور ما از آینده گاهی معنای تمام حرکات ما در زندگی می شود. آنچه یک بیمار لاعلاج یا اطرافیان او را غرق در رنج و غصه می کند از دست دادن امید به آینده است نه رنج فعلی. وقتی آینده را تار ببینیم نمی توانیم خوشحال زندگی کنیم. همه ی آدمها میل دارند آینده را بهتر از حال تصور کنند کسی که به هر دلیلی قدرت این تصور را از دست بدهد غرق در غم و اندوه خواهد شد. حال آنکه واقعا آینده بهتر از حال است. آینده را می توانیم با تکیه بر دانش و تجربیات گذشته بسازیم. می توانیم فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم.


برای یک بیمار لاعلاج یا حتی کسی که عزیزی از دست داده نیز، آینده بهتر از حال است.

آنکه داغ دیده با گذشت زمان تسلی پیدا می کند و عزیزان دیگری را جایگزین می کند. چه بسا کسانی که با از دست دادن یک نفر، نگاهی حکیمانه پیدا کرده اند و بعد از عبور از این مرحله به چیزهای ارزشمندی هم دست یافته اند. بیمار لاعلاج هم می تواند به آینده امیدوار باشد و اتفاقا با عشق به خوبیهایی که در آینده در انتظار اوست زندگی کند. چه بسا بیماران لاعلاجی که به شکلی معجزه آسا از بیماری نجات یافته اند. رسانه ها همیشه لبریز از اینگونه اخبارند.


اقساط و قرضهایتان در آینده ای نه چندان دور تمام خواهند شد. زندانی از زندان در آینده آزاد خواهد شد. فرزندی که در راه است به دنیا خواهد آمد و یک روز که شاید در هفته ، ماه یا سال آینده باشد، اثری از مشکلی که اکنون شما را خسته و فرسوده کرده است نخواهد بود. شبهایی از راه خواهد رسید که وقتی سرتان را روی بالش می گذارید و به گذشته فکر می کنید با خودتان می گویید الهی شکر که تمام شد. فقط کاری نکنید که آن شبها خجالتش را بکشید.


روز هجران و شب فرقت یار آخر شد زدم این فال و گذشت اختر و کار آخر شد
آن همه ناز و تنعم که خزان می فرمود عاقبت در قدم باد بهار آخر شد

باورم نیست ز بد عهدی ایام هنوز قصه ی غصه که در دولت یار آخر شد
شما هم امروز خواندن این مقاله را به فال نیک بگیرید و امید را در دلتان زنده تر کنید. و به خودتان نوید حل شدن مشکلات و درک مطلوب را بدهید.

تبیان