اموزش نویسندگی داستان های کوتاه

[بلدرچین]

آموزش نویسندگی داستان های کوتاه




به نظر من سخت ترین سبک نویسندگی نوشتن داتسان های کوتاه است که به تخصص های بسیار ویژه ای احتیاج دارد که کار هر نویسنده ای نیست و هنر خاص خود را می طلبد بعضی از نویسندگان برای اینکه مطالب خود را خواننده القا و یا تفیهم کنند در قالب داستان های چند صد صفحه ای این کار را انجام می دهند ولی یک داستان نویس کوتاه از بین میلیون ها واژه و جملات و اندیشه های مختلف بهترین ها را با سبکی جذاب و بدون اسنکه از سر و ته مطلب کم یا زیاد شود به نوشته های خود ارزش می بخشد ذکر این نکته خالی از لطف نیست که امروز داستان نویسی کوتاه جایگاه ویژه ای را در بین خوانندگان پیدا کرده است و به دلیل مدیریت زمانی که نسل های پیشرفته امروزی دارند بهترین نوع داستان نویسی جهت صرفه جویی و تنگی وقت فراغت خواننده های مخصوص خود را دارد که ما در این پست تلاش کرده ایم که مطالب کم ولی با ارزش را تقدیم شما دوستان عزیز کنیم با تشکر احمد سپنتامهر



چگونه یک داستان کوتاه بنویسیمهمه می دانند که نوشتن یک داستان کاری راحت و ساده نیست. داستان کوتاه همانند نمایشنامه و شعر نوعی از ادبیات تخیلی ست که باید بر احساسات خوانندگان تاثیر بگذارد. ازآنجا که داستان کوتاه حاکی از تفسیر نویسنده از واقعیت است، باید به گونه ای هنری از زبان استفاده کند که بر تجربیات بشری دلالت کند. چگونه یک داستان کوتاه عالی بنویسم؟ چه نکاتی را باید در خاطر داشته باشیم تا داستان کوتاه خوبی بنویسیم؟ اینجا یک راهنمای سریع برای پاسخ گفتن به پرسش ها ارائه می شود:


1- بخوانیدخواندن برای هر کسی که می خواهد بنویسد، ضروری ست. برای نوشتن یک داستان کوتاه خوب، باید در ابتدا داستان های کوتاه دیگران را بخوانید. خواندن نه تنها انگیزه و الهام لازم برای نوشتن داستانتان را به شما می دهد، بلکه به شما می آموزد چگونه دیگر نویسندگان بر خواننده تاثیر می گذارند و همچنین یاد می گیرید که از سبک های آن نویسنده ها به عنوان پایه ای برای خلق سبک و تاثیر متعلق به خودتان استفاده کنید.


2- الهام بگیریدیک نویسنده ی باتجربه و حرفه ای نیازی به الهام ندارد چون افکار او بطور طبیعی روان می شود و کافی ست که آنها را در کلمات تعبیه کرده و روی کاغذ پیاده کند. اما نویسنده های تازه کار باید الهامی داشته باشند چون نه تنها داشتن الهام به شما کمک می کند که اولین پاراگراف تان را بنویسید بلکه شما را یاری می دهد تا انتها پیش روید. الهامتان ممکن است به شکل یک شیئ باشد؛ یک شخص خاص یا رویدادی که نمی توانید فراموشش کنید.


3- داستانتان را در ذهن مجسم کنیدبه چیزی فکر کنید که می خواهید درباره اش با خوانندگانتان حرف بزنید. فرض کنید می خواهید داستانی درباره ی دو نفر که عاشق هم می شوند، تعریف کنید. آن دو چگونه افرادی هستند؟ چه چیزِ آنها برایتان جالب است که می خواهید به خونندگانتان منتقل کنید؟ روی این موضوع تمرکز کنید و به موضوعات دیگری که می خواهید به این زوج پیوند دهید، فکر کنید. فرض کنید والدین دختر موافقِ رابطه ی آنها نیستند. خود این والدین چگونه آدم هایی هستند؟ برای اینکه آن دو را از عشق شان منصرف کنند، چه کار می کنند؟ پاسخ به این سوالات ممکن است علامت خوبی برای آغاز داستانتان باشد. شما از اینجاست که باید اندیشه ای درباره ی آنچه خواهید نوشت، فراهم کنید.


4- صحنه ها را بچینیدبرای آنکه نوشته یتان با رویدادهای از پیش اندیشیده شده ی داستانتان هماهنگ باشد، ترسیم صحنه های داستانتان در یک کاغذ دیگر بسیار مفید است. شخصیت های احتمالی و رویدادهای اصلی داستانتان را ردیف کنید. لازم نیست این لیست شامل جزئیات زیادی از شخصیت ها و اتفاقات باشد چراکه قرار است این فهرست فقط طرحی باشد از آنچه داستانتان به نظر خواهد رسید.


5- زاویه ی دیدتان را انتخاب کنیداینکه داستان از زبان چه کسی و چگونه تعریف می شود، برای یک داستان کوتاه بسیار مهم است. این نظرگاه به شدت حس و حال داستان را تغییر می دهد. به همین خاطر قبل از اینکه زاویه ی دیدی را که در داستان به کار خواهید گرفت انتخاب کنید، به دقت فکر کنید. ولی هر زاویه ی دیدی را که در این مرحله انتخاب می کنید، تا پایان داستان باید به آن پایبند باشید و تغییرش ندهید.


6- شخصیت ها را بسازیدبرای یک داستان کوتاه حداکثر سه شخصیت اصلی خلق کنید. کاراکترهای اصلی زیاد داستان را پریشان، درهم و برهم و گیج کننده می کنند چون هر شخصیت جدید با خود بُعد تازه ای به داستان می دهد. شخصیت ها نباید آدمک هایی مقوایی باشند. هر شخصیت باید متناسب با ویژگی های خاص آن شخصیت سخن گوید. آنها باید باورپذیر و درعین حال اسرارآمیز باشند.


7- یک مقدمه ی خوب فراهم کنیدوقتی همه چیز طراحی و برنامه ریزی شد، پاراگراف اول را به سرعت بنویسید. صحنه را بچینید و شخصیت های اصلی تان را معرفی کنید. این صحنه باید جایی باشد که شما خوب می شناسیدش تا قادر باشید جهت توصیف واضح آنجا از تصاویری که در خاطر دارید، بهره بگیرید. باید پاراگرف اول چنان جالب باشد که خواننده توجه اش جلب شده و تشویق شود تا داستان را تا انتها بخواند. نکته ی مهم این است که در این پاراگراف، جزئیات مهم و نیز قسمت اصلی کنش را پشت پرده نگهدارید تا معمای داستان فاش نشود.


8- یک نقشه ی خوب طرح کنیدابتدا اتفاقاتی را که قرار است نهایتا مشکل یا چالش اصلی را برای شخصیت (یا شخصیت های) اصلی خلق کنند، طراحی کنید. سپس گره های داستانی را پی ریزی کنید تا خواننده مشتاق و کنجکاو باقی بماند. همانگونه که داستان پیش می رود، چالش و مشکل اصلی نیز باید پیچیده تر شود و سختگیرانه تر پیگیری شود. به این ترتیب نه تنها احساسات خواننده برای خواندن ادامه ی داستان برانگیخته خواهد شد بلکه بر داستان متمرکزتر خواهد شد.


9- نگویید بلکه نشان دهیدشخصیت ها مسئول تعریف داستان طی کنش ها و دیالگوهایشان هستند؛ نویسنده نباید آنچه بیان شدنی ست را خودش تعریف کند. به جای اینکه بگویید "آنت از دست بهترین دوستش کریستینا به خاطر دزدیدن دوست پسرش خیلی عصبانی بود" بگویید " وقتی کریستینا به طرف آنت آمد و با لبخندی شیرین بر لب به او چشمک زد، آنت در درونش درد شدیدی از خیانتی که به او شده بود، احساس کرد. با خشمی فروخورده و درحالیکه به سختی نفس می کشید، گفت: ’امیدوارم از اینکه دوستی خودت را ثابت کردی، خوشحال باشی.‘ "


10- از فعل های معلوم استفاده کنیدداستانتان هرچه بیشتر مملو از زندگی باشد، بهتر است. برای این کار از فعل های معلوم به جای افعال مجهول استفاده کنید. به جای گفتن "گل بوسیله ی جوانا برداشته شد" بگویید "جوانا گل را برداشت"


11- گفتگو را فراموش نکنیدبکارگیری گفتگو و دیالوگ به داستان زندگی می بخشد. از گفتگو فقط برای شاخ و برگ دادن ظاهری به شخصیت استفاده نکنید بلکه با آن هویت شخصیت هایتان را به خواننده منتقل کنید. از دیالوگ به شکل نقل قول مستقیم استفاده کنید مثل "برو آنجا!" به جای نقل قول غیرمستقیم مثل "زن به مرد گفت که به آنجا برود."


12- فرهنگ لغت دم دست داشته باشیدیک مرجع خوب (مثل یک فرهنگ لغت یا واژه نامه) برای خلق یک داستان خوب حیاتی ست. می توانید از آنها برای چک کردن املای کلمات و یافتن بهترین کلماتی که برای توصیف بکار می آید ، استفاده کنید. به جای یک جمله ی طولانی یا یک پاراگراف طویل سعی کنید از حداقل کلمات برای انتقال آنچه می خواهید بگویید، استفاده کنید. اغلب اوقات یک کلمه ی مناسب و محکم بهتر از پاراگرافی پر از کلمات تجملی و پوچ است.


13- پایان داستان را مختصر برگزار کنیدتوصیه می شود که پایان داستان با تدبیر و اندکی پیچش همراه باشد. پایان تان یگانه باشد ولی به پایانی شل و ول اکتفا نکنید. باید رضایت بخش باشد ولی نه قابل پیش بینی. باید به خاطر داشته باشید که پایان بهتر است کوتاه باشد ولی نه آنچنان موجز و ابتر که خواننده احساس کند پا درهوا مانده است. پایان شما باید همه چیز داستان را از آغاز تا انتها به هم پیوند دهد و دربرگیرد.


14- باخوانی و ویرایش کنیدبعد از اینکه آخرین کلمات داستان را کنار هم گذاشتید، زمان آن فرا می رسد که چرخه ی ویرایش را آغاز کنید. با دقت سراغ نوشته بروید و تمام اشتباهاتی را که در ساخت جملات، لغات مورد استفاده و نیز قالب بندی مرتکب شده اید، اصلاح کنید. علامت های نگارشی، انتخاب صحیح کلمات و واژه بندی، املا، دستور و توصیف را از قلم نیاندازید. لغات ، عبارات و حتا پاراگراف هایی را که با عناصر اصلی داستان هماهنگ و همسو نیستند، خط بزنید. بعد از اینکه این کار را کردید، نوشته را تا چند روز و حتا چند هفته کنار بگذارید و بعد دوباره سراغش بروید؛ بخوانید و ویرایش کنید. در موقعیت ها و فرصت های مختلف داستان را بارها و بارها بازخوانی کنید. با این کار متوجه چیزهای مختلفی در داستانتان خواهید شد که ممکن است بخواهید آنها را تغییر دهید تا به بهترین شکل ممکن اش درآید.


15- بگذارید دوستان خطاهایتان را گوشزد کننددوستانتان را وادارید که نگاهی به کارتان بیاندازند. احتمالا آنها تنها قادر خواهند بود که اشتباهات و خطاهایی را ببینند که از چشم شما دور مانده اند. مثلا ممکن است آنها به بعضی کلمات یا جملات گیر دهند که اتفاقا شما عاشقانه دوستشان دارید. در چنین وضعیتی باید بین تغییر یا حذف کامل آن موارد یکی را انتخاب کنید. نوشتن یک داستان کوتاه شاید آسان نباشد ولی غیرممکن هم نیست. با دانستن اصولی درباره ی عناصر اصلی و اندکی شور و انگیزه و البته شکیبایی می توان تنها با داشتن ایده هایی محدود داستانی نوشت. فقط به خاطر داشته باشید که شما مجبور به نوشتن نیستید؛ اگر می نویسید به خاطر این است که می خواهید بنویسید. همین حالا این کار را بکنید!


منابع:احمد سپنتامهر سایت http://dastanekutah.blogspot.com
هنر داستان نویسی ابراهیم یونسی

قصه نویسی رضا براهنی

عناصر داستان جمال میر صادقی

ادبیات داستانی جمال میر صادقی

داستان ، تعاریف ، ابزار و عتاصر ناصر ایرانی

نویسندگان پیشگام ایران علی اکبر کسمایی

نویسندگان پیشرو ایران محمد علی سپانلو

[ستاره 15]

ممنون دوستم

[بلدرچین]

ممنون دوستم

خواهش میکنم

[مهندس نوجوان]

سلام
من شاید توی نوشتن داستان های کوتاه مشکلی نداشته باشم ولی چگونگی تموم کردنشون برام مشگل سازه...این که چطوری داستانتو تموم کنی که پایانش آبکی نشه خیلی سخته...

[shiny7]

سلام
من شاید توی نوشتن داستان های کوتاه مشکلی نداشته باشم ولی چگونگی تموم کردنشون برام مشگل سازه...این که چطوری داستانتو تموم کنی که پایانش آبکی نشه خیلی سخته...

منم داستان می نویسم و این مشکل برام پیش میاد!
راستش رو بخوای فکر کنم برای همه نویسنده ها پیش میاد...
طبیعیه!!
ولی من همیشه سعی می کنم آخرای کار خودمو جای خواننده کتاب بذارم...از نگاه اون به ماجرا نگاه کنم نه از نگاه نویسنده!
و به این فکر کنم که انتظار خواننده از از داستان چیه؟!
و بسته به سبک و نوع نوشته خودم...ببینم لازمه به اون چیزی که خواننده انتظار داره گوش بدم و پایان داستان رو همون طور که خواننده حدس می زنه و دوست داره بنویسم...
یا اینکه برعکس...چیزی ورای انتظار خواننده رو به عنوان پایان داستان بنویسم!
این یعنی پایان خوش قصه!
چیزی که باعث شگفتی خواننده بشه و به خودش بگه:
واقعا انتظارشو نداشتم اینطوری بشه!!
و این یعنی هیجان بیشتر در داستان...

راستی یه پیشنهاد!!
گاهی هم پایان باز رو انتخاب کن!
یعنی طوری داستانتو تموم کن که پایانش نامعلوم باشه و بشه چند برداشت ازش کرد!
یعنی انتخاب اینکه چه اتفاقی خواهد افتاد رو به دست خواننده بسپر!


موفق باشی...