شاید گودال‌های برخوردی مهد حیات اولیه بوده‌اند

[kahrupay]

شهاب‌سنگ‌های برخوردی به زمین می‌توانستند محیط گرم و آبداری برای حیات اولیه بیافرینند. مطالعه جدیدی از یک گودال برخوردی در فنلاند نشان می‌دهد که چنین فعالیت گرمابی می‌توانسته تا ۱.۶ میلیون سال دوام بیاورد – حداقل ۱۰ برابر طولانی‌تر از نظریه فعلی که زمان زیادی را برای ظهور و گسترش حیات طلب می‌کند.

شاید گودال‌های برخوردی باستانی روی مریخ نیز محل فعالیت گرمابی بوده‌اند که آن‌ها را به مکانی برای جستجوی نشانه حیات بدل می‌کند.

گوردون اوزینسکی (Gordon Osinski) زمین‌شناس سیاره ای در دانشگاه وسترن اونتاریو کانادا می‌گوید: «این کار واقعا هیجان‌انگیز است، یکی از مجهولات میزان دوام این فعالیت‌های گرمابی بوده».

چون سامانه‌های گرمابی میزبان اکثر حیات‌های باستانی بوده‌اند، بسیاری از زیست‌شناسان فکر می‌کنند که اولین ارگانیسم‌ها در آن‌ها ظهور کردند. امروز بیشتر فعالیت‌های گرمابی را آتشفشان‌ها راهبری می‌کنند، مانند چشمه‌های داغ و آبفشان‌های پارک ملی یلواستون. اما وقتی حیات در حدود ۳.۷ میلیون سال پیش تحول یافت، برخوردهای متعدد به زمین منبع اصلی فعالیت گرمابی بودند. انرژی چنین رویدادی سنگ‌ها را ذوب و آب درون پوسته زمین را گرم کرد. این محیط‌‌های گرمابی، دنج و زیستگاه محافظتی بوده‌اند که حیات می‌توانست در آن ظهور کند یا حداقل شکوفا شود و تکامل یابد. فعالیت زمین‌شناسی اکثر گودال‌های سیاره را پاک نمود و بقایای آن‌ها نیز ضعیف است. دیوید کرینگ (David Kring) از موسسه ماه و سیاره در هیوستون ضمن بیان این مطلب می‌گوید: «اما دانشمندان تخمین زده‌اند که گودال ۲۵۰ کیلومتری سودبری (Sudbury Crater) در کانادا، میلیون‌ها سال بعد از شکل‌گیری در ۱.۸۵ میلیارد سال قبل، میزبان فعالیت گرمابی بوده‌ است.»

برخورد‌های کوچکتری که حفره‌های ۲۰ تا ۳۰ کیلومتری بر جای گذاشته‌اند، ۱۰ برابر محتمل‌تر هستند. مارتین اشمیدر (Martin Schmieder) زیست‌شناسی در دانشگاه وسترن استرالیا و نویسنده این مطالعه می‌گوید: پس این برخورد‌های متوسط می توانستند نقش مهمتری در منشا حیات بازی کنند. اما محاسبات نظری تاکید کرده‌اند که این گودال‌ها بسیار سریع خنک شده‌اند و توانایی حفظ فعالیت گرمابی را بیش از ده‌ها هزار سال نداشته‌اند – که احتمالا برای شروع حیات ناکافی است.

اشمیدر و همکارش فرد جوردن (Fred Jourdan) از دانشگاه کورتین استرالیا قصد نداشت زمان خنک‌شدن گودال متوسط را اندازه بگیرد. اما این اتفاق در هنگام بازدید از گودال ۲۳ کیلومتری لاپایاروی (Lappajärvi Crater) در فنلاند پیش آمد. با استفاده از سنگ‌های کودال، این دو فرد برخورد را در حدود ۷۶.۲ میلیون سال قبل تخمین زدند.

اما بعضی نمونه‌ها ۱.۶ میلیون سال جوان‌تر بودند. این نمونه‌ها دانه‌هایی از پتاسیم-فلدسپات بودند که یکی از آخرین کانی‌های بلورشده بعد از خنک شدن مواد ذوب شده ناشی از برخورد است. تفاوت سن بین سنگ‌های قدیمی و پتاسیم-فلدسپات دوره‌ای را نشان می‌دهد که گودال برای پشتیبانی محیط گرمابی به اندازه کافی داغ نبوده است.

دانشمند سیاره‌ای جی ملاش (Jay Melosh) از دانشگاه پردو می‌گوید مطالعات مشابهی از دیگر گودال‌ها تعیین خواهد کرد که آیا فعالیت گرمابی طولانی در همه برخوردهای متوسط متداول است یا خاص لاپایاروی است. اشمیدر و جوردن قصد دارند تا حفره‌های خوب حفظ شده در آلمان و استرالیا را مطالعه و ویژگی‌های تاثیرگذار بر زمان سردشدن حفره را بررسی نمایند.

کرینگ می‌گوید: «اگر به وجد نیامده باشم، اما خوشحال هستم! این افراد به این گودال‌های برخوردی [کوچکتر] می‌روند تا داده جمع‌آوری کنند.» این کار به محققان کمک می‌کند تا شبیه‌سازی رایانه‌ای از سامانه‌های گرمابی در گودال‌های برخوردی روی زمین و مریخ را بهبود دهند.

psi.ir

[genius1]

البته زمين شناسي و زيست شناسي در حوزه ي تحقيقاتم نيستند اما از ديدن مستند هايشان لذت مي برم.
در يكي از اين مستند ها تئوري هايي مبني بر پيدايش حيات بر زمين بود.تئوري هاي مختلفي وجود دارند كه مهم ترينشان برخورد دنباله دار و شهاب سنگ ها و فعايت هاي شيميايي زيستي بودند.

دانشمندان معتقد اند دو عنصر مهم حيات يعني مواد آلي(كربن دار) و آب را دنباله دار هايي با خود به زمين آوردند كه سرشار از يخ بوده اند كه در اثر برخورد بسياري از آن ها به زمين و ايجاد گودال هايي مملو از آب حيات شكل گرفته است.

ابتدا با وجود اين كه آب گرماي تبخير بالايي دارد براي تبخير شدن نياز به گرما دارد و آن را از هواي اطراف مي گيرد،دماي زمين را متعادل كرده سپس به علت الكتروليز بخار آب توسط رعد برق اكسيژن مولكولي و هيدروژن بوجود آمد تا هيدروژن با عناصر كربن دار واكنش دهد و هيدروكربن ها بوجود آيند و اكسيژن آزاد شد تا سبب تخريب سريع تر مواد درون و بيرون زمين از طريق هوازدگي شيميايي و توليد اسيد هاي آلي و معدني شود.سپس واكنش بيشتر خود هيدروكربن ها مواد آلي كربن دار حلقوي(سيكلو آلكان ها)بوجود آمدند تا مولكولي ارزشمند كه با امكانات امروزي نيز قابل بررسي نيست يعني dna بوجود آمد.در اينجا بود كه به اصطلاح زيست شناسان زمين هوشمند شد.

از اين به بعد بود كه باكتري (استروماتوليد)ها در گودال هاي آتشفشاني و يا ناشي از برخورد شهاب سنگ ها كه در آن ها مواد معدني وآلي و دماي مناسب براي واكنش هاي شيميايي بود،شروع به تكثير كردند و اكسيژن جو را افزايش و كربن دي اكسيد را كاهش دادند تا از يك سو اكسيد ها بيشتر و از سوي ديگر زمينه ي حيات جانداران چند سلولي فراهم شود.

اين تئوري از پر اهميت ترين تئوري هاست كه درباره ي پيدايش حيات مطرح شد كه يكي از دلايلي است كه خالق تئوري ريسمان يعني ميچيو كاكو تئوري آدم فضايي ها و يا يو اف او ها را ارائه دهد.((چون علت حيات بر روي زمين از خارج از زمين است پس حيات خارج از زمين گوناگوني بيشتري از خود زمين دارد.))