ساخت کپسول‌های پروتئینی محکم با قابلیت تحویل هدفمند دارو

[سونای]

پژوهشگران استرالیایی و فرانسوی از تکنیک جدید و ساده‌ای برای ساخت کپسول‌های ‏پروتئینی محکمی پرده‌برداری کرده‌اند که نیاز به کاتالیزورها و سایر مراحل پیچیده فرآوری ‏را رفع می‌کند. این کپسول‌های توخالی می‌توانند برای کاربردهای تحویل دارو ایده‌آل باشند. این تکنیک جدید که توسط "دامین مرتز" و "فرانک کاروسو" از دانشگاه ملبورن استرالیا با ‏همکارانی از دانشگاه استراسبورگ فرانسه ارائه شده است، شامل پیوندهای ایزوبوتیرامید ‏‏(‏IBAM‏) به پروتئین‌هاست. این فرآیند شامل ایجاد پیوندهای قوی غیرکووالانسی بین دو ‏ساختار است که منتج به آرایش آزاد کپسول‌های پروتئینی توخالی در مقیاس‌های میکرون و ‏زیر میکرون می‌شود. این تکنیک ساده است و مانند تکنیک‌های متداول به هیچ کاتالیزور یا ‏رابط کووالانسی نیاز ندارد و کپسول‌های تولید شده پایدار و قوی هستند.‏"مرتز" توضیح داد: مرحله اول این آرایش متشکل است از اصلاح قالب سیلیکایی با ‏گروه‌های ‏IBAM‏ و به دنبال آن جذب پروتئین در این قالب، سطح پروتئین از طریق واکنش ‏با گروه‌های آمینه می‌تواند مجددا با ‏IBAM‏ اصلاح شده و سپس با یک لایه ثانویه پروتئینی ‏روکش می‌شود، به محض حل شدن قالب، کپسول‌های پروتئینی شکل می‌گیرند.این گروه استرالیایی- فرانسوی از پروتئین گولبولی سرم آلبومین انسانی در آزمایش‌های ‏خود استفاده کرد. این پروتئین از 585 اسید آمینه تشکیل می‌شود و فراوان‌ترین پروتئین در ‏پلاسمای خون انسانی است. ‏قطر، ضخامت و ترکیب این کپسول‌های پروتئینی می‌تواند مهندسی شود و با انواعی از ‏لیگاندهای بیولوژیکی عامل‌دار شود. بعلاوه، آنها غیرسمی و زیست‌تجزیه‌پذیر هستند و ‏می‌توانند بسادگی در مقادیر زیاد ساخته شوند. چنین کپسول‌های عاملدار شده با آنزیم‌ها، ‏اسید نوکلئیک‌ها و قندها می‌توانند کاربردهایی در تحویل هدفمند دارو داشته باشند. ‏این گروه در حال برنامه‌ریزی برای بررسی جزئیات بیشتر برهم‌کنش بین ‏IBAM‏ و ‏پروتئین‌ها است. این پژوهشگران سال گذشته گزارشی از آرایش‌های ساخته شده از ‏IBAM‏ و ‏زیست‌مولکول‌های مختلف مانند پروتئین‌ها، اسید نوکلئیک‌ها و پلی‌ساکاریدها ارائه کردند. ‏آنها اخیرا نشان داده‌اند که کپسول‌های پروتئینی مشابه می‌توانند با داروهای ضدسرطان پر ‏شده و تحت شرایط بیولوژیکی برای مثال از طریق تخریب پروتیز ‏‎(protease)‎‏ آزادسازی ‏شوند. ‏این پژوهشگران، جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ ‏"ACS Nano‏" منتشر ‏کرده‌اند.‏





منبع: ایسنا