چند سال زمان خود! چند سال از عمر خود! چند سال از پول خود رو میزاریم تا یه ایده شکل بگیره و ثبت بشه. بعد تا می خوایم از دیگران کمک بگیریم تا تکمیلش کنیم هیچ کسی به کمک ما نمیاد و همه حرفا در حد شعاره. اختراع خود من الان 6 ماهه که تو بخش داوری بنیاد گیر کرده و سه بار داور عوض کردند.هیچی به هیچی! موضوع از کجاست؟ واقعا چرا کسی بر روی ایده های خام سرمایه گذاری نمی کنه؟ این موضوع رو کاملا مد نظر قرار بدید که موضوع این تاپیک سرمایه گذاری بر روی تجاری سازی ایده ها نیست که مبحث ریسک پذیری رو بخواید پیش بکشید.موضوع تکمیل ایده هاییه که به طور رسمی دارای پیوست فنی و نمونه محصول نیستند. تکمیل این ایده ها که غالبا بازه زمانی یک ساله رو در یک پژوهشکده یا دانشگاه نیاز داره به بودجه و تامین هزینه هایی وابسته است که از افراد یا نهاد ها تحت عناوین مختلف داده میشه.اگر این افراد حاضر به دادن این پول نشن آیا واقعا راهی برای تکمیل ایده شما باقی می مونه؟ من به شخصه فکر می کنم که افراد جامعه حق دارن که برای تبدیل ایده خودشون به واقعیت دارای یک بودجه یارانه ای سالانه باشن.این هزینه ها باید جزو حقوق شهروندی هر انسان باشد.هر کسی باید سالانه تا 10 میلیون تومان حق ایده پردازی و تکمیل ایده از سمت جامعه خودش بگیره تا خلاقیتش از بین نره. بلاخره خلاقیت هر انسان به ذات خدادی اون بر می گرده و اگر جامعه یا سیاست های یک مملکت نزارن این خلاقیت ها شکوفا بشن در نسل های آینده به طور غریزی کمرنگ تر و کمرنگ تر خواهد شد.واقعا ما دنبال روزی هستیم که هر دو پارامتر "ثروت بی پایان مملکت" و "تعداد بالای افراد خلاق" در کنار هم وجود داشته باشن تا بودجه دادن جهت تکمیل ایده ها امکان پذیر بشه؟ باید تا اون روز مخترعان رو به گوشه کنار بفرستیم و منتظر پولدار شدن مملکت بایستیم؟احمقانه نیست؟؟؟بیاید کمی فکر کنیم! باید به این وضعیت اعتراض بشه.موضوع مخترع بودن یا نبودن نیست. داشتن یک حق شهروندیه و داشتن یک حق انسانیه. دفاع از یک هدیه ذاتی و خدادادی هست.منتظر نظرات شما هستم.
علاقه مندی ها (Bookmarks)