اینکه وابستگی به هرکس یا هرچیز بده . مخصوصا به انسانها ...وابستگی به کسی بیش ازحد و مخصوصا توی قضایای عاشقی مثل وام میمونه که بهره ی سنگینی داشته باشه چون بعداز یه مدت با بهره ی سنگین و کمرشکن باید پسش بدی و...
همیشه سعی کنیم بگیم خدایا لطفا بهترین مصلحت هاتو برام رقم بزن که این دعا آرامش بخشه و نمیزاره دربرابر سختی ها کم بیاری برای من خیلی مفید بوده
همیشه سعی میکنم دنبال بدی تو وجود کسی نباشم و فقط خوبی هاشو ببینم و به خودم بگم اگه بهم بدی کرده حتما من کاری کردم که مجبور شده این کارو بکنه و سعی کنم هیچ پیش داوری نداشته باشم
سعی کنیم کمتر وقتمان را تلف کنیم که زمان برای ما نمی ایسته تا ما تلاش کنیم و به هدف هامون برسیم
همیشه با داشتن هدف های بزرگ به خودمون انرژی بدیم که بیشتر تلاش کنیم و فقط از خودمون توقع داشته باشیم و هیچ وقت به تلاشی که کردیم راضی نشیم و بگیم بیشترم میتونم تلاش کنم
دوستان عزیزم.
هیچ وقت توی زندگیتون به هیچ کس اعتماد نکنید.حتی بهترین دوستاتون.
بعضیا واقعاعددی نیستند ما اونا را به توان میرسونیم.
اجازه ندید هیچ وقت احساستون به بازی گرفته بشه.
اینا رو تجربه کردم که میگم. واقعا در داره بدونید واسه کسی که همه چیزیت بوده هیچی نیستی.
من الان که اینا رو فهمیدم واقعا دارم راحت زندگی میکنم.
الان خوشبخترین .
با آرزوی بهترین ها برای همتون.
خب دوستان کم و بیش حرفای زیبایی زدن که میشه ازشون درس گرفت..
اما من به شخصه اعتقادم بر اینه که
ما هر حسی رو که خداوند بهمون داده هر کدوم جداگانه و با هم زیبایی و لذت های خاص خودشونو دارن و باید ازشون بهینه استفاده بشه
اینکه بگیم به هیچ کس اعتماد نکن نمیشه ! چون خداوندگار حس اعتماد رو در وجود آدمی قرار داده واسه استفاده نه اینکه راکد بمونه
اینکه بگیم دوستی نکن! نمیشه چون اونم یه احساس بسیار زیبا هستش و اگر نتونی دوستی کنی حست سرخورده میشه
اینا فقط مثالای کوچیکی هستن که من از بحث دوستان بیرون کشیدم
هر احساسی تو وجود انسان زباست و بجا
اما استفاده از احساسات درونی باید درست و سنجیده باشن تا اینکه ما به قول دوستان با شکست مواجه نشیم
تجربه خوبه و هیچکس بدون تجاربش به یه مسیر درست و مطمئن دست پیدا نمیکنه اما تجارب جبران ناپذیر نباید اتفاق بیفتن که اونم بسته به شخصیت آدمیه
خب این بحث واقعا یه بحث همه جانبه س و من نمیخوام بیشتر از این تو مبحث زیبای دوستمون که سعی داشته مطلب دیگه ای رو برسونه باز کنم
اما چه خوبه که عبدالله عزیز این بحثو باز کرد تا بتونیم از تجربه های همدیگه استفاده کنیم و انشاالله درس بگیریم همگی "نه گله و گلایه کنیم" ببینیم ایراد کارمون از کجاس
خب من تو دوره ی دبیرستان "شاید دوره ای که خیلی خیلی کم تجربه تر از الان بودم"
با دوستی از سر نادونی بحث کوچیکی کردم و قضاوت کردم که بعد تو دوره ی دانشگاه دیدمشو الان 8 ساله که بهترین دوست و همراه منه.. حقیقتش خیلی موضوعات پیش اومد و من از قضاوت بیجام در مورد این دوست عزیزم خیلی خیلی پشیمون شدم و فهمیدم چه کار اشتباهی کردم.. از اون دوره هم تا به حالم تمام سعیمو کردم در مورد هیچ آدمی قضاوت نکنم و نمیکنم.. این موضوع درس بزرگی بهم داد .. وارد جزییات نشدم زیاد اما این موضوع خیلی روم تاثیر گذاشتو واقعا ازش درس گرفتم.. قضاوت کردن در مورد آدما مخصوصا قضاوت بیجا یه رفتار ناپسنده و اشتباه بزرگیه تو زندگی هر فرد و شاید باعث ضرر افراد دیگه هم بشه..
بازم ممنونم از مطلب خب و مفیدتون..
انتقادپذیر نیستیم این عامل پسرفت است. به سخنان هم توجه نمیکنیم این عامل تنهایی است است. قبل از شنیدن به فکر حرف زدنیم و طرفو نمیبینیم وزود قضاوت میکنیم این عامل کدورت است
الهی؛ تشنگی ام را در کسب علم و عملم را در آنچه رضایت توست قرار بده.
آمین
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
علاقه مندی ها (Bookmarks)