حیواناتی که به برادران خود هم رحم نمیکنند!

[سونای69]

همشهری سرنخ: وقتی سر از تخم بیرون می آورند بسیار کوچک و دوست داشتنی هستند اما آنها در عین زیبا بودن بسیار خطرناکند. این موجودات کوچک برای زنده ماندن دست به هر کاری می زنند و حتی مرتکب قتل می شود، برای همین به آنها خطرناک ترین قاتلان کوچک طبیعت می گویند.

کفتار خالدار

بیشتر پستانداران مهاجم مانند گربه سانان وقتی متولد می شوند دندان ندارند و چشم هایشان هم بسته است. به عبارت دیگر این حیوانات کاملا بی خطر هستند اما این مورد درباره کفتار خالدار آفریقایی صدق نمی کند. توله کفتارهای خالدار وقتی به دنیا می آیند چشمانشان کاملا باز است و در دهانشان هم دندان های تیزی دارند.

جالب اینجاست که این جانوران از همان روزهای اولیه تولد، شروع به جنگیدن با یکدیگر می کنند تا برتری خود را ثابت کنند. معمولا توله کفتارهای بزرگتر به خواهر و برادرهای ضعیف خود حمله می کنند و آنها را به شدیدترین شکل ممکن گاز می گیرند، اگرچه در این بین، کفتارهای خالدار بزرگتر سعی می کنند آنها را از یکدیگر جدا کنند اما به محض اینکه توله های ضعیف تر تنها گذاشته می شوند توله های قوی تر دوباره به آنها حمله می کنند و این نبرد ممکن است هفته ها به طول بینجامد.

جالب اینجاست که توله کفتارهای خالدار برای اینکه مادرشان نتواند آنها را هنگام جنگیدن از هم جدا کند تونل های کوچکی حفر می کنند و در آنجا به جان یکدیگر می افتند. در بعضی موارد توله های ضعیف تر به دلیل جراحاتی که به آنها وارد می شود می میرند اما گاهی اوقات سرنوشت بدتری در انتظارشان است. بعضی وقت ها بعد از اینکه توله های ضعیف تر به شدیدترین شکل ممکن توسط بچه کفتارهای بزرگتر زخمی شدند آنقدر از زخمی شدنشان خجالت می کشند که وقتی مادرشان برای غذا دادن می آید حاضر به ترک تونل نمی شوند و در نتیجه در همان حفره از گرسنگی جان می بازند.

هر چند به قتل رساندن خواهر و برادرهای کوچکتر در میان کفتارهای خالدار همیشه متداول بوده اما ارتکاب قتل توسط توله های قوی تر در میان جمعیت کفتارها و از بین بردن یکدیگر راهی برای کنترل جمعیت و از بین بردن حریف ها برای در دست گرفتن قلمرو است. این در حالی است که کفتارهای خالدار خطرناکترین حیوانات درنده آفریقا هستند که به جز شیرها هیچ حیوان دیگری نمی تواند به آنها حمله کند.




زنبورهای بی عسل

«کاپیدوموپسیس فلوریدانوم» نوعی زنبور بی عسل انگل است که نوزادان آن یکی از قاتلان مشهور در طبیعت به شمار می روند. زنبور بالغ برای تخمگذاری در ابتدا یک کرم ابریشم انتخاب می کند و با نیش زدن، حشره را فلج می کند. سپس دو تخم در بدن کرم ابریشم می گذارد. یکی از این تخم ها پر از لاروهای نر و دیگری لاروهای ماده است اما هیچ وقت هر دوی این تخم ها تبدیل به زنبورهای بی عسل نمی شوند.

کرم ابریشم یک منبع غذایی برای لاروها به شمار می رود و با وجود اینکه فلج شده اما همچنان زنده است. کرم ابریشمی که طعمه شده غذای 200 لارو نر و بیش از 1200 لارو ماده می شود. از لاروهای ماده معمولا 5 تای آنها نسبت به بقیه بزرگتر می شوند و صاحب آرواره های بزرگی می شوند. در این زمان به آنها لاروهای هیولا می گویند زیرا از خواهرها و برادرهای کوچکتر خود دفاع می کنند و همچنین اگر حشره دیگری در کرم ابریشم تخمگذاری کند تخم های ناخوانده را می خورند.

اما لاروهای ماده هیولا، فقط وظیفه حفاظت را برعهده ندارند بلکه آنها تا می توانند برادرهای کوچکتر خود را می خورند تا منبع غذایی آنها که همان کرم ابریشم است فقط برای لاروهای ماده باقی بماند.




حواصیل برفی

حواصیل های برفی پرنندگانی زیبا هستند که پروازهای آنها دیدنی است. کمتر کسی به اینکه جوجه حواصیل های برفی نیز قاتل هستند مشکوک می شود.

معمولا حواصل برفی ماده، سه تخم می گذارد و همیشه بین دو تخم اول و تخم سوم تفاوت زیادی وجود دارد. معمولا تخم اول هنگام رشد در بدن مادر مقدار زیادی هورمن دریافت می کند و برای تخم دوم نیز همین اتفاق می افتد و این در حالیست که تخم سوم فقط نیمی از هورمونی که تخم های اول و دوم دریافت کرده اند را می گیرد و این باعث تا جوجه سوم رفتار تهاجمی کمتری نسبت به دو جوجه اول داشته باشد.

وقتی غذا کم باشد دو جوجه حواصیل برفی شروع به حمله به جوجه سوم که ساکت تر است می کنند و این در حالیست که جوجه سوم نمی تواند به خوبی از خود دفاع کند و با نوک زدن های پی در پی خواهر و برادرهایش به او، کشته می شود. مرگ جوجه سوم مساوی با باقی ماندن غذای بیشتر برای دو جوجه اول است.




مانیتیس

مانیتیس های ماده از جمله حشرات خطرناک برای نرهای نوع خود هستند زیرا این حشرات پس از جفت گیری یا در هنگام جفت گیری شروع به کشتن و خوردن حیوان نر می کنند که این کار معمولا با ضربه زدن به سر نر شروع می شود.

اما عادت همنوع خواری فقط در میان حشره های بالغ وجود ندارد. معمولا مانیتیس ماده در یک نوع کیسه تخمگذاری می کند و کیسه را به ساقه یا برگ یک گیاه می چسباند. تخم های داخل کیسه به 100 تا 200 عدد می رسد و همگی با هم سر از تخم بیرون می آورند و اولین غذایی که می خورند خواهر و برادر خودشان است. البته گاهی اوقات حشرات کوچکی که اطراف بچه ها می چرخند هم طعمه این نوزادان تازه متولد شده می شوند.

البته فقط بچه مانیتیس ها نیستند که بی مهره های قاتل به شمار می روند بلکه بچه عنکبوت ها و عقرب ها نیز در موقعیت های خاص خواهر و برادرهای خود را می خورند و حتی گاهی اوقات عنکبوت های مادر نیز مرتکب قتل شده و بچه خود را می خورند زیرا زمانی که عنکبوت ماده از تخم ها محافظت می کند هیچ چیز نمی خورد و در نتیجه با بیرون آمدن نوزادها از تخم، مادر بسیار گرسنه است و احتمال حمله به نوزادان وجود دارد.

[سونای69]

زنبور عسل ملکه

زنبورهای عسل حشراتی هستند که به صورت کلونی زندگی می کنند، معمولا زنبورهای سرباز و کارگر سخت ترین کار در کلونی را برعهده دارند. از تهیه غذا تا عسل همگی بر عهده زنبورهای کارگر است. در این بین، زنبورهای کارگر نوعی ماده به نام «ریوال جلی» در سر خود تولید می کنند که مخصوص تغذیه ملکه و لاروهای کندو است. وقتی ملکه پیر می شود و قدرت باروری او پایین می آید، زنبورهای کارگر تعدادی لارو را انتخاب می کنند و آنها را به سلول های دیگری جدا از دیگر از زنبورها می برند. در آنجا به لاروها رسیدگی می شود و مقدار زیادی از رویال جلی به لاروها خورانده می شود. این کار باعث می شود که لاروها تبدیل به ملکه هایی با قدرت باروری بالا شوند.

اما همیشه فقط یک ملکه در کندو وجود دارد و اولین زنبور ملکه ای که متولد شود شروع به کشتن دیگر لاروها می کند تا مبادا مجبور شود قدرت را به آنها بدهد. اگر ملکه های بیشتری همزمان با هم متولد شوند نبرد خونینی بین آنها درمی گیرد که فقط یک نفر می بایست پیروز این جنگ شود. بعد از تعیین ملکه، زنبورهای کارگر، ملکه پیر را به قتل می رسانند تا ملکه جوان جانشین او شود.



فاخته

فاخته ها از جمله پرندگانی هستند که جوجه آنها قاتل می شود، این پرندگان بسیار خاص هستند زیرا جوجه فاخته، خواهر و برادر خود را نمی کشد اما مطمئنا ناخواهر و نابرادری های خود را به قتل می رسانند.

فاخته های بالغ پرندگانی شکاری هستند که پرندگان کوچکتر را شکار می کنند و همین مسئله باعث می شود تا هیچ پرنده ای جرأت نزدیک شدن به لانه او را نداشته باشد، فاخته بالغ پس از تخمگذاری گاهی اوقات مجبور به ترک لانه می شود و در این هنگام فاخته ماده دیگری وارد لانه می شود و شروع به خوردن تخم ها می کند تا تخم های خود را جایگزین کند.

پس از تخمگذاری فاخته ماده، پرنده برای همیشه از لانه دور می شود. وقتی فاخته ای که صاحب لانه است برمی گردد به هیچ عنوان متوجه نمی شود که تخم هایشان عوض شده و همین طور به مراقبت از تخم ها ادامه می دهد. معمولا جوجه فاخته های ناخوانده زودتر از جوجه های اصلی سر از تخم بیرون می آورند. جوجه فاخته ها نابینا و بدون پر هستند و به محض اینکه متولد می شوند شروع به بیرون انداختن جوجه های دیگری که در تخم هستند می کنند و به این ترتیب جوجه های اصلی لانه را می کشند.

طبق تحقیقات به عمل آمده به نظر می رسد که قتل ها به صورت ناآگاهانه توسط جوجه فاخته های غریبه صورت می گیرد زیرا پوست جوجه فاخته ها بسیار حساس است و چون نمی توانند تماس با سطح دیگری را تحمل کنند تخم ها را از لانه بیرون می اندازند.




عقاب طلایی

عقاب طلایی مثل بیشتر پرنده های شکاری به ندرت تولید مثل می کند و اگر تخمگذاری هم کند تعداد تخم های آن به بیشتر از دو عدد نمی رسد. پس از تخمگذاری، معمولا یکی از جوجه ها زودتر از دیگری سر از تخم بیرون می آورد و اولین جوجه ای که به دنیا بیاید توسط مادر تغذیه می شود.

وقتی جوجه دوم سر از تخم بیرون می آورد، اولین جوجه آنقدر غذا خورده که به اندازه کافی بزرگ و قدرتمند شود و نگذارد جوجه تازه متولد شده به اندازه کافی از مادر غذا بگیرد و اگر غذا بسیار کم باشد جوجه کوچکتر آنقدر ضعیف می شود که حتی ممکن است به دلیل سوء تغذیه جان خود را از دست بدهد.

اما مرگ جوجه کوچکتر فقط به دلیل سوء تغذیه نیست بلکه گاهی اوقات جوجه بزرگتر مرتکب قتل می شود. اگر غذا بسیار کم باشد جوجه بزرگتر که همیشه گرسنه است تلاش می کند تا جوجه کوچکتر را بکشد و طعمه خود سازد، این در حالیست که عقاب های طلایی والدین، شاهد قتل فرزند دوم خود هستند و به هیچ عنوان جلوی چنین اتفاقی را نمی گیرند.

در زمان قحطی و کمبود غذا، جوجه کوچکتر همیشه منبع غذایی خوبی به شمار می رود خصوصا اینکه با مرگ او کار عقاب های والدین نیز آسانتر می شود زیرا غذا دادن به یک جوجه، بسیار ساده تر از سیر کردن شکم دو جوجه عقاب طلایی گرسنه است. دانشمندان با تحقیقاتی که انجام داده اند به این نتیجه رسیده اند که نزدیک به هشتاد درصد جوجه عقاب های طلایی که دیرتر سر از تخم بیرون می آیند به قتل می رسند.

البته کشتن خواهرها و برادرهای کوچکتر در گونه های دیگری از عقاب ها نیز گزارش شده است اما در بین عقاب های طلایی ارتکاب به قتل از همه بیشتر است.



سمندر ببری

سمندرهای ببری مثل بیشتر دوزیستان، زندگی خود را به شکل لاروهایی شروع می کنند که در آب زندگی می کنند اما این جانوران، بسیار عجیب و غریب هستند زیرا تخم این جانوران در دو نوع مختلف رشد می کند.

یک گروه تبدیل به بچه سمندرهای ببری معمولی و گروه دیگر تبدیل به بچه سمندرهای ببری همنوع خوار می شوند.

معمولا سمندرهای ببری همنوع خوار سر و دهان بزرگتری دارند و در دهانشان دندان رشد می کند و از بچه سمندرهای معمولی بزرگتر هستند.

بچه سمندرهای ببری قاتل زمانی شروع به همنوع خواری می کنند که آب برکه ای که در آنجا هستند شروع به خشک شدن می کند و منابع غذایی کم می شود. این نوع استراتژی به سمندرهای ببری کمک می کند که حتی در هنگام قحطی نیز نسلشان پایدار باقی بماند.

نکته جالب درباره سمندرهای ببری تازه سر از تخم بیرون آورده این است که آنها به محض تولد، خواهر و برادرها و حتی سمندرهای ببری که از مادر دیگری متولد شده اند را می شناسند و به آنها حمله نمی کنند مگر اینکه منابع غذایی به شدت کاهش یابد که در آن زمان تبدیل به شکارچیان خطرناکی می شوند.