هزار دستان صنعت ساختمان شکل می گیرد؟
نمایندگان مجلس شورا، معتقدند این شیوه باعث می شود فساد ناشی از تصدی چند شغل که منجر به پرداخت حقوق های چند ده میلیونی شده است، از بین برود و فضای بهتری برای ادامه فعالیت های اقتصادی به وجود می آورد.

مجلس شورای اسلامی طرحی را به تصویب رساند که از حضور دولتی ها در مناسب مختلف، جلوگیری شود. طرح مجلس با نام طرح ممنوعیت كارمندان و مدیران دستگاه های اجرایی به این دلیل تصویب شد که بتواند جلوی فسادی را بگیرد که از حضور مسئولان اجرائی در هیات مدیره ها، به وجود می آید.
نمایندگان مجلس شورا، معتقدند این شیوه باعث می شود فساد ناشی از تصدی چند شغل که منجر به پرداخت حقوق های چند ده میلیونی شده است، از بین برود و فضای بهتری برای ادامه فعالیت های اقتصادی به وجود می آورد.

این دغدغه از آنجا به وجود آمده که همواره طی این چند سال، دو موضوع یکی چند شغله بودن مسئولان و دیگری به کارگیری نیروهای خانواده، اقوام و خویشان پس از تصدی پست در یک سازمان، به عنوان دغدغه مسئولان مبارزه با مفاسد اقتصادی و مدافعان کارآمدی دولت، وجود داشته است. در این میان موضوع قابل طرح این بود که دستگاه های دولتی همین وضعیت را دارند و کاری نمی توان کرد.

گفته می شد چون دولتی ها، از بودجه مشخصی برخوردارند و از محل درآمدهای نفتی ارتزاق می نمایند، هیچ دغدغه ای برای بهروری سیستم ندارند بنابراین تمام توان خود را به کار می گیرند تا نهایت استفاده از موقعیت، رقم بخورد. در این سازمان ها، استخدام فامیلی، فرصت مغتنمی است که مسئول در دست دارد و تا آنجا که امکان دارد از این موهبت استفاده می نماید.

با گشتی در تشکل های صنفی صنعت ساختمان، به نظر می رسد این رویه، در این تشکل ها که در اصل بدنه بخش خصوصی را تشکیل می دهند و قرار است امور این حوزه را رتق و فتق نمایند، شیوع پیدا کرده است و این طور است که رسم استفاده از فرزندان، اقوام و خویشان نزدیک در تشکل های خصوصی صنعت ساختمان نیز شایع شده است.

تاکنون اصول مدیریت در بخش خصوصی این طور ما را تعلیم داده بود که هزینه - فایده مهمترین موضوع مورد توجه کارگزاران بخش خصوصی است و اگر در این بخش، برادر، فرزند و نزدیک ترین افراد نتوانند باری از دوش سیستم یا یک سازمان خصوصی بردارند، حضورشان در یک مجموعه به هیچ عنوان قابل توجیه نیست و غیر ضرر، چیزی عاید نمی شود.

نگاهی به مجموعه های امروز در صنعت ساختمان، چنین اصولی را نقض می نماید و به نظر می رسد برخی از این تشکل ها در صنعت ساختمان، به این موضوع، توجه ندارند. تدقیق در این روند این طور موضوع را توجیه می کنند که در تعدادی از تشکل های صنعت ساختمان، به این دلیل که هزینه ها از جیب اعضا است، خرج کردن آن نیز حساب و کتابی ندارد و به این دلیل که مسئولان این تشکل ها منافع شخصی و خانوادگی خود را بر اعضای تشکل، مقدم می دانند، گروهی از منسوبین خود را به تشکل ها گسیل نموده و به عنوان کارمندان تشکل، آنها را از مواهب موجود برخوردار می نمایند. این فرآیند ضد صنفی و ضد تشکیلاتی، این اتفاق را رقم می زند که پس از مدتی کلیه منافعی که اعضای یک تشکل را امیدوار کرده بود، به جیب یک یا چند فامیل و خانواده می رود و انبان آنها را پر می نماید.

به هر حال با توجه به گفته محسن تدین، رئیس انجمن تولیدکنندگان بتن ایران، تضاد اساسی بین منافع اعضا و مدیران سودجو در چنین تشکل هایی به وجود می آید بنابراین آنچه در این میان قابل نقد است رفتار ناصواب این عده از مدیران تشکل ها است، اما آنچه انتقادها را بیشتر بر می انگیزد سکوت سوگمندانه اعضای تشکیلات است که به نظر می رسد یا اشرافی بر منافع سازمان های خصوصی ندارند یا در مقابل مسئولان تشکل ها، مرعوب هستند.

به هر حال این موضوع به این دلیل اهمیت دارد که باشیوع چنین رفتارهایی، اساسا منافع کلیه افراد حاضر در بخش خصوصی به خطر می افتد زیرا با ادامه این روند، مطابق اطلاعاتی که ما داریم، در تعدادی از تشکل های صنعت ساختمان، شکل گیری هزاردستان و هزار فامیل صنعت ساختمان حتمی است و اگر اعضا نتوانند این روند را کنترل کنند، به نقطه بی برگشتی خواهند رسید که در صورت کم کاری، کاسه چه کنم، دست آنها خواهد داد.




منبع: ماهنامه ساختمان و پلیمر