مروری بر سیره فردی و اجتماعی امام حسن عسکری (ع)

[نسیم بهآر]

تهران - امام حسن عسکری (ع) یازدهمین ستاره هدایتی است که در آسمان امامت درخشید و با جذب قلب‌ها، دیگران را به یاد خدا می انداخت و حتی افراد گمراه و منحرف را به راه صحیح هدایت کرده و اهل عبادت و تهجد می کرد.



امام حسن عسکری (ع) در روز جمعه هشتم ربیع الثانی سال 232 هجری قمری در مدینه منوره چشم به جهان گشود. پدر بزرگوار آن حضرت امام هادی (ع) و مادر مکرمه اش بانوی عارفه ای است که به نام های ˈسلیلˈ، ˈحدیثهˈ و ˈسوسنˈ خوانده می شود.

مدت امامت امام حسن عسکری (ع)‌ شش سال بود که از سال 254 هجری قمری شروع و در سال 260 با شهادت آن حضرت پایان یافت. امام حسن عسکری (ع) در طول مدت زندگانی و بویژه در دوران امامت خویش به واسطه مبارزه با طاغوت های زمان در تبعید و زندان و تحت نظر به سر می برد و سرانجام در هشتم ربیع الثانی سال 260 و در 28 سالگی در شهر سامرا ، به دستور احمد معتمد، پانزدهمین خلیفه عباسی به طرز مرموزی مسموم شد و به شهادت رسید.

زندگی آن حضرت در دوران شش نفر از خلفای ستمگر عباسی به نام های جعفر متوکل، محمد منتصر، ابوالعباس احمد مستعین، ابو عبدالله معتز، محمد مهتدی و احمد معتمد سپری شد.

از آنجایی که امام عسکری (ع) را در محله عسکر - که محل سکونت سپاهیان ترک عباسی بود - جای داده بودند به آن حضرت عسکری می گویند.

حضرت حجة بن الحسن امام زمان (ع) یگانه فرزند و جانشین امام حسن عسکری (ع) است که بعد از آن حضرت سکاندار کشتی ولایت و امامت شد و امروزه آفتاب وجودش در پشت پرده غیب قرار گرفته و به اراده خداوند متعال ظهور کرده و جهان را با نور وجودش پر از عدل و داد خواهد ساخت.

در مورد امامت امام عسکری (ع) روایات متعددی از ائمه معصومین علیهم السلام نقل شده است که یکی از آن روایات چنین است: یحیی بن یسار قنبری می گوید: امام هادی (ع)چهار ماه قبل از شهادت خویش به فرزندش امام حسن عسکری (ع) وصیت و به امامت و خلافت او اشاره کرد و در آن حال مرا به همراه عده ای از دوستان و شیعیان بر آن گواه گرفت.



* ویژگی های برجسته فردی و اجتماعی امام حسن عسکری (ع)

- عبادت

امام عسکری (ع) همانند پدران گرامی خود در توجه به عبادت خدا نمونه بود. آن حضرت به هنگام نماز از هر کاری دست می کشید و چیزی را بر نماز مقدم نمی داشت. ابوهاشم جعفری در این مورد می گوید: روزی به محضر امام یازدهم مشرف شدم، امام مشغول نوشتن چیزی بود، وقت نماز رسید، امام نوشته را کنار گذاشته و به نماز ایستاد...

عبادت امام عسکری (ع) آنچنان قلب ها را مجذوب خود می کرد که دیگران را به یاد خدا می انداخت و حتی افراد گمراه و منحرف را به راه صحیح هدایت کرده و اهل عبادت و تهجد می کرد و بدترین افراد در اثر جذبه ملکوتی آن بزرگوار به بهترین انسان ها تبدیل می شدند.

روزی برخی از عباسیان از صالح بن وصیف (رییس فرماندهان نظامی مهتدی عباسی) خواستند که بر امام عسکری (ع) سختگیری کند. او گفت: دو نفر از بدترین و سختگیرترین زندانبانان خود را بر ابو محمدابن الرضا (امام عسکری علیه السلام) گماشته ام، اما آن دو در اثر معاشرت با او منقلب شده و در عبادت و مناجات به مراحل عالی قدم گذاشته اند. سپس آن دو زندانبان را فراخوانده و در حضور عباسیان از حالات امام عسکری (ع) سوال کرد و آنان گفتند: ما چه بگوییم در مورد کسی که روزها روزه می گیرد و همه شب به عبادت می ایستد و به غیر ذکر و سخن خدا هیچ سخن دیگری بر زبان نمی آورد و هنگامی که به ما نظاره می کند، بر بدن ما لرزه افتاده و کنترل خود را از دست می دهیم! وقتی عباسی ها چنین دیدند منقلب شده و برگشتند.



- سخاوت

از آنجا که امامان معصوم علیهم السلام برترین نمونه و اسوه کامل صفات عالیه انسانی بودند، رفتار آنان در همه ابعاد می تواند برای پیروانشان درس آموز باشد و یکی از آن صفات زیبا، سخاوت است.

اما در مورد سخاوت امام عسکری (ع) نقل شده است که محمد بن علی می گوید: زمانی بر اثر تهیدستی کار زندگی بر ما سخت شد. پدرم گفت: بیا با هم به نزد ابو محمد (امام عسکری علیه السلام) برویم. می گویند او مردی بخشنده است و به جود و سخاوت شهرت دارد. گفتم: او را می شناسی؟ گفت: نه، او را هرگز ندیده ام.

با هم به راه افتادیم. در بین راه پدرم گفت: چقدر خوب است که آن بزرگوار دستور دهد به ما 500 درهم بپردازند! تا با آن نیازهایمان را برطرف کنیم. دویست درهم برای لباس، دویست درهم برای پرداخت بدهی و صد درهم برای مخارج دیگر!

من پیش خود گفتم: کاش برای من هم سیصد درهم دستور دهد که با صد درهم آن یک مرکب بخرم و صد درهم برای مخارج و صد درهم برای پوشاک باشد تا به کوهستان (در اطراف همدان و قزوین) بروم. هنگامی که به سرای امام رسیدیم، غلام آن حضرت بیرون آمده و گفت: علی بن ابراهیم و پسرش محمد وارد شوند. چون وارد شده و سلام کردیم، امام به پدرم فرمود: ˈای علی! چرا تاکنون نزد ما نیامده ای؟ˈ

پدرم گفت: ای آقای من! خجالت می کشیدم با این وضع نزد شما بیایم.

وقتی از نزد آن حضرت بیرون آمدیم، غلام آمده و کیسه پولی را به پدرم داد و گفت: این پانصد درهم است، دویست درهم برای پوشاک، دویست درهم برای بدهی و صد درهم برای مخارج دیگر. آنگاه کیسه ای دیگر درآورده و به من داد و گفت: این سیصد درهم است، صد درهم برای خرید مرکب و صد درهم برای پوشاک و صد درهم دیگر برای سایر هزینه ها، اما به کوهستان نرو بلکه به سوراء برو ...ˈ



- زهد و ساده زیستی

کامل بن ابراهیم مدنی در مورد زهد و ساده زیستی امام عسکری علیه السلام می گوید: جهت پرسیدن سوالاتی به محضر آن حضرت شرفیاب شدیم. هنگامی که به حضورش رسیدیم، دیدم آن گرامی لباسی سفید و نرم به تن دارد. پیش خود گفتم: ولی خدا و حجت الهی خودش لباس نرم و لطیف می پوشد و ما را به مواسات و همدردی با برادران دینی فرمان می دهد و از پوشیدن چنین لباسی باز می دارد. امام در این لحظه تبسم کرد و سپس آستینش را بالا زد و من متوجه شدم که آن حضرت پوشاکی سیاه و زبر بر تن کرده است. آن گاه فرمود: ˈای کامل این لباس زبر برای خداست و این لباس نرم که روی آن پوشیده ام برای شماست.ˈ



- تاکید بر اصل قرآنی تقیه

امام عسکری علیه السلام برای حفظ نهضت اسلامی و ترویج فرهنگ اهل بیت علیهم السلام از روش های مختلفی استفاده می کرد. آن حضرت چون در عصر حاکمیت مستبدترین سلاطین عباسی زندگی می کرد و از خطرات بزرگ نسبت به مذهب شیعه و پیروان آن آگاه بود، همواره پیروان خود را به رعایت اصل قرآنی تقیه سفارش می کرد.

آن حضرت طبق آیه تقیه که در سوره آل عمران بیان شده است: ˈافراد با ایمان نباید به جای مومنان، کافران را به دوستی بگیرند و هر کس چنین کند، هیچ رابطه ای با خدا ندارد مگر اینکه از آنان به نوعی تقیه کنید و خداوند شما را از [عقوبت] خود بر حذر می دارد و بازگشت به سوی خداست.ˈ شیعیان را به تقیه توصیه کرده و به این ترتیب از جان شیعیان پاسداری و حفاظت می کرد.



- تشویق عالمان و دانشمندان راستین

حمایت ائمه اطهار علیهم السلام از دانشمندان راستین و متفکران متعهد، در گسترش فرهنگ غنی و مترقی اهل بیت علیهم السلام نقش مهمی داشت.

امام عسکری (ع) با قدر دانی از چهره های فرهنگی شیعه، جرقه امید را در دل دانشوران و دانش دوستان پدید می آورد و آنان را برای تلاش هرچه بیشتر در راه گسترش فرهنگ شیعه امیدوارتر می ساخت.

ابوهاشم جعفری از یاران راستین امام عسکری (ع) و از نوادگان جعفر طیار (ع) می گوید: روزی کتاب ˈیوم و لیلهˈ از تالیفات یونس بن عبدالرحمن را به حضرت امام حسن عسکری (ع) عرضه کردم. حضرت آن را مطالعه کرده و پرسید: این کتاب تالیف کیست؟

گفتم: این از آثار یونس بن عبدالرحمن از منتسبین به آل یقطین است. امام (ع) فرمود: ˈخداوند در مقابل هر حرف [که در این کتاب نوشته] نوری برای او در قیامت عطا فرماید.ˈ

همچنین امام عسکری (ع) در نامه ای به علی بن بابویه قمی - از دانشمندان برجسته شیعه در قم - به نحو شایسته ای او را می ستاید. در بخشی از آن نامه آمده است: ای بزرگ مرد و مورد اعتماد و فقیه شیعیان من، ابوالحسن علی بن حسین قمی! خداوند متعال تو را بر اموری که مورد رضای اوست موفق بگرداند و برای تو فرزندان صالح و شایسته عطا فرماید. ای مرد دانشمند و مورد اطمینان من، ابالحسن! صبرکن و شیعه مرا به صبر فرمان ده، همانا زمین از آن خداست که بندگانش را وارث آن می سازد. و سرانجام نیکو برای پرهیزگاران است و سلام و رحمت خدا و برکات او بر تو و بر همه شیعیانم باد.ˈ

یکم بهمن ماه مصادف با هشتم ربیع الاول سالروز شهادت امام حسن عسکری (ع) یازدهمین امام شیعیان تسلیت باد.

منبع

[عبدالله91]

سلام
ممنون بخاطر مطالب مفیدی که میذارین

[معصومه سعیدی]

سلام ممنون دوست خوبم

[zoh_reh]

امام حسن عسکری جزء امامان غریبه در بین خودمون . چه خوب شد این اطلاعات رو گذاشتین.

[کاساندان]

خیلی ممنون.اطلاعات خوبی بود