بزرگترین ساختار جهان کشف شد/ چالشی برای اصل کیهان شناسی انیشتین

[sr hesabi]

ستاره شناسان بریتانیایی بزرگترین ساختار کیهانی را کشف کرده اند که عبور از آن به 4 میلیارد سال نوری زمان نیاز دارد و اصل کیهان شناختی را به چالش می‌کشد.

به گزارش خبرگزاری مهر، بزرگترین ساختار کیهانی، یک گروه بزرگ اختروش است که از اختروشها تشکیل شده است.

اختروش یا کوازار یک هسته فعال به شدت نورانی و دوردست محسوب می شود که متعلق به یک کهکشان جوان است.

اختروش‌ها پیشتر به عنوان منابع انرژی الکترومغناطیسی شامل امواج رادیویی و نور مرئی با انتقال به سرخ زیاد شناخته می‌شدند که به ستاره ها شبیه بودند باوجود بحث‌های مختلف بر سر وجودیت این شی آسمانی همگی دانشمندان به یک توافق علمی رسیدند که یک اختروش هاله متراکم شده ماده‌ است که ابر سیاه چاله یک کهکشان جوان را احاطه کرده ‌است.

اختروشها دارای کاربردهای زیادی هستند، برای مثال در تعیین سرعت چرخش زمین و تهیج‌های آن کاربرد دارند. در مباحث ژئودزی از این امکان جهت اندازه گیری فواصل بسیار بلند با دقت میلیمتری و تعیین تهیج مدار چرخش زمین استفاده می‌کنند.

این گروه خاص به قدری بزرگ است که نظریه مدرن کیهان شناسی را به چالش می کشد.

دکتر راجر کلاوز از موسسه جرمیا هوراکس دانشگاه مرکز لانکشایر که ریاست این تحقیقات را برعهده داشته اظهار داشت: درحالی که ارائه اندازه عمق این گروه بزرگ اختروشی بسیار دشوار است، اما ما می توانیم بگوئیم که این بزرگترین ساختاری است که تاکنون در تمام کهکشان مشاهده شده است.

وی افزود: بزرگی این گروه بزرگ اختروش به قدری زیاد است که ما از کشف میزان آن هیجان زده شدیم، نه فقط برای این که بزرگی آن با درک کنونی ما از جهان متفاوت است، بلکه به این علت که برخلاف تصورات پیشین ما جهان متحدالشکل و یکسان نیست.

از سال 1982، دانشمندان به این مسئله پی برده بودند که اختروشها تمایل دارند در دسته ها و یا ساختارهایی بسیار بزرگی جمع شوند و گروه های بزرگ اختروش را تشکیل دهند اما تاکنون دانشمندان گروهی با این عظمت را مشاهده نکرده بودند.

دکتر کلاوز اظهار داشت: عبور با سرعت نور از میان این گروه بزرگ اختروش 4 میلیارد سال نوری زمان نیاز دارد. اهمیت این کشف نه تنها به علت اندازه آن بلکه بدین علت است که این اکتشاف اصل کیهان شناختی را که از زمان انیشتین مورد قبول واقع شد را زیر سوال می برد.

وی اضافه کرد که این گروه تحقیقاتی به دنبال موارد مشابه بوده است تا چالش این مسئله بیشتر شود و بتوان این پدیده جذاب را بیشتر مورد بررسی قرار داد.

نظریه مدرن کیهان شناسی براساس کار آلبرت انیشتین بوده و به فرض اصل کیهان شناختی متکی است. همه جای جهان در مقیاس‌های بزرگ مانند هم است. همگن و همسانگرد بودن جهان می گوید که زمین جایگاه ویژه‌ای در عالم ندارد و در مقیاس‌های خیلی بزرگ، جهان یکنواخت است.

برای درک بهتر باید گفت که کهکشهان راه شیری ما از نزدیکترین همسایه خود یعنی کهکشان آندرومدا 2.5 میلیون سال نوری فاصله دارد.

همه خوشه های کهکشانی عرضی معادل 6 تا 10 میلیون سال نوری دارند اما گروه های بزرگ اختروش می توانند 650 میلیون سال نوری یا بیشتر داشته باشند.

اگرچه براساس اصل کیهان شناختی و نظریه مدرن کیهان شناسی، محاسبات نشان می دهد که کارشناسان فیزیک نجومی نباید ساختاری بزرگتر از 1.2 میلیارد سال نوری پیدا کنند.

این درحالی است که اکتشاف جدید دکتر کلاوز ابعاد جدیدی از این مسئله را به نمایش می گذارد، این ساختار در کمترین میزان خود 1.6 میلیارد سال نوری عرض و در بیشترین میزان 4 میلیارد سال نوری عرض دارد. این مقیاس 1650 برابر بزرگتر از فاصله راه شیری تا آندرومدا است.

[parmis12345]

ممنون از مطلبتون

[mahsa jooon]

خیلی قشنگ بود موفق باشی