تهران- مجموعه ˈیه تیکه زمینˈ تمام شد و به نظر می رسد، ساخت مجموعه هایی با مضامین کهنه و کلیشه ای، قصد خداحافظی از سیما را ندارد.



مجموعه ˈیه تیکه زمینˈ ساخته مهدی کرم پور را باید در دسته آثار تلویزیونی جای داد که با بهره گیری از فرمول ˈشیرین - تلخ - خیلی شیرینˈ، درصدد جذب مخاطب برآمده است.

فرمولی ساده که بارها در مجموعه های مختلف از جمله آثار ماندگاری نظیر ˈپدر سالارˈ تکرار شده: خانواده ای خوشحال و شاد و پایبند به اصول و سنت ها، با ورود یک عامل نفاق برانگیز مضمحل شده و از هم می پاشد و سرانجام باردیگر خانواده خوشحال تر از همیشه دور یکدیگر جمع شده ...!

ˈیه تیکه زمینˈ با این فرمول ساده، افزون با چاشنی تقابل ˈخیرˈ و ˈشرˈ، داستانی در موقعیت ˈشهریˈ و ˈروستاییˈ و ملغمه ای نچسب را ارایه می کند.

ˈحاج حیدرˈ با همه مرام و سلوکش منشا ˈخیرˈ و ˈالتفافˈ پر از کینه، مصدر شر مطلق داستان است.

داستان مجموعه نیز با گربه رقصانی ˈالتفافˈ و فریب خوردن ˈحامدˈ فرزند حاج حیدر که در نهایت سبب شکرآب شدن و از دست رفتن حیثیت حاج حیدر نزد روستاییان ساده(!) می شود، ادامه می یابد.

کار غلط(خبط) ˈحامدˈ، در کنار تقابل اصلی - خیر و شر - داستان، تقابل میان ˈپدر با فرزندˈ، ˈبرادر با برادرˈ، ˈبرادر زن با داماد تازه رسیدهˈ و ˈعروس با پدر شوهر و خانواده شوهرˈ را رقم می زند.

هرچند کرم پور با چینش این نقطه های متضاد متراکم، در صدد پیش بردن - به روز - ملودرام خود است اما بهتر بود از این ظرفیت، به شکل مطلوب تر و دلپسندتری بهره می گرفت تا مخاطب با شروع داستان، پایان را آن را حدس نزند.

پایانی بسیار شیرین که با اعلام خبر باردار شدن عروس بزرگ و همسر پسر مظلوم خانواده مخاطب را ناامید می کند!

فارغ از داستان ناامیدکننده مجموعه یه تیکه زمین، شخصیت های موجود در آن، نسبتا قوام یافته اند که شاخص ترین آنها ˈخاتونˈ و ˈحاج حیدرˈ است؛ خاتون زنی تنها، مقاوم و محترم است که با بازی ˈرویا تیموریانˈ برجسته شده است.

اما شخصیت ˈحاج حیدرˈ با بازی و انتخاب درست ˈداریوش ارجمندˈ، با وجود چالش های فراوان، در فضای ˈشهری شدهˈ و ˈروستایی ماندهˈ معلق می ماند.

همچنین نکته ایی مشکل دار در ارایه شخصیت ˈحاج حیدرˈ به گویش و بیان ارجمند باز می گردد. بهتر بود ارجمند تن صدا و بیان خاص خود را خرج این شخصیت نمی کرد؛ بیانی که بیشتر شکل و شمایلی شبیه شخصیت ˈاسی در به درˈ فیلم ˈآدم برفیˈ را به یاد مخاطب می آورد.

به هر حال، مجموعه ˈیه تیکه زمینˈ در پرونده کارگردان جوانی که سر پر سودای برای ˈسبک سازیˈ دارد، اثری قابل تاملی نیست، و بهتر است مهدی کرم پور استعداد و شعور سینمایی خود را معطوف به تولید اثری آبرومندکند؛ توفیقی که وی توانست با اپیزود ˈتهران سیم آخرˈ در فیلم جذاب ˈطهران تهرانˈ کسب کند.

از: امید غیاثوند