متاسفانه پس از آن، در المپیک و پارالمپیک پکن به واسطه تعلل مسئولان امر در حوزه ورزش اتفاقات غیرقابل هضمی رخ داد که اصلی‏ترین آنها، انداختن گردن‏آویز بر گردن جودوکای مدال‏آور معلول در تجاوز به مردم فلسطین در بازی‌های پارالمپیک توسط دبیرکل کمیته ملی پارالمپیک و همچنین دو بار قضاوت برای یک ورزشکار اسرائیلی توسط داور ایرانی بود که انتشار این دو در رسانه‏ها، بهت و حیرت افکار عمومی به همراه داشت.
تیم ملی جودو پس از سال‏ها، این بار به دلیل عدم پشتوانه‏سازی و نبود یک گروه ورزشکار در سطح رویدادهای جهانی در حالی برای شرکت رقابت‏های قهرمانی جهان راهی هلند شد که هیچ امیدی به مدال‏آوری نیست، اما در اتفاقی بدتر، برخی اشخاص غیرموجه با مجوز شورای برون‏مرزی سازمان تربیت‏بدنی در ترکیب این کاروان قرار گرفتند تا ارزش‏های کشورمان لگدمال شود و سرانجام آب از آب تکان نخورد.
به گزارش خبرنگار ورزشی «تابناک»، پس از انقلاب اسلامی ایران، به فرمان امام خمینی، معمار فقید نظام جمهوری اسلامی ایران، هرگونه روابط با دو کشور رژیم اشغالگر اسرائیل به دلیل نامشروعیت، غصب اراضی مسلمین و جنایات پیاپی و آفریقای جنوبی به واسطه نژادپرستی و جنایات مرتبط با آن قطع شد که با تغییر وضعیت و ساختار سیاسی آفریقای جنوبی، این رویه تغییر پیدا کرد و تنها رژیم غاصب قدس در این قاعده باقی ماند.
در همین راستا، مقرر شد رقابت با ورزشکاران اسرائیل نیز برای به رسمیت نشناختن این رژیم نامشروع از سوی ورزشکاران ایران به سبک برخی کشورهای عربی در زمان حضور اسرائیل در ورزش آسیا صورت نپذیرد و با وجود آنکه برخی کشورهای عربی به واسطه منافعشان، با این رژیم هم‏پیاله شدند، اما ایران همچنان رویه گذشته که رویه‏ای اخلاقی بوده و عصبانیت ورزشکاران و مسئولان اسرائیلی را به شکل مشهود در میادین ورزش به دنبال داشت، پیگیری کرد و حتی هر ساله از قهرمانانی که از درخشش نشان قهرمانی گذشته‏اند ـ به عنوان چهره‏های ارزشی تقدیر می‏شود که در سالیان اخیر ـ شاخص‎‏ترین قهرمانی که چنین عملی را انجام داد، آرش میراسماعیلی، پرچمدار کاروان ایران در المپیک آتن بود.
اما متاسفانه پس از آن، در المپیک و پارالمپیک پکن به واسطه تعلل مسئولان امر در حوزه ورزش اتفاقات غیرقابل هضمی رخ داد که اصلی‏ترین آنها، انداختن گردن‏آویز بر گردن جودوکای مدال‏آور معلول در تجاوز به مردم فلسطین در بازی‌های پارالمپیک توسط دبیرکل کمیته ملی پارالمپیک و همچنین دو بار قضاوت برای یک ورزشکار اسرائیلی توسط داور ایرانی بود که انتشار این دو در رسانه‏ها، بهت و حیرت افکار عمومی به همراه داشت.
پس از استعفای دبیرکل کمیته ملی پارالمپیک، برکناری این داور از کلیه سمت‏‏های داخلی‏اش و همچنین کنار گذاشتن فعالیت‏های داوری‏اش به عنوان تنبیه از سوی مسئولان وقت فدراسیون جودو برای وی در نظر گرفته شده که با اقبال افکار عمومی همراه بود، اما عمر این تنبیهات چندان طولانی نبود و محمدرضا مینوکده دوباره به عنوان داوری ایرانی در تاتامی هلند به قضاوت بپردازد.
این اقدام چنین متبادر ساخت که شاید اصولاً به رسمیت شناختن رژیم اشغالگر قدس، نه تنها با قبح همراه نیست، بلکه شخص انجام دهنده چنین کاری در اعزام به رویدادهای بزرگ در اولویت قرار می‏گیرد، چرا که برای همین اعزام برای آرش میراسماعیلی به عنوان نخبه جودو ایران و چهره‏ای که در اوج آمادگی از نشان المپیک گذشت، در راستای شرکت در انتخابات کمیته قهرمانان فدراسیون جهانی جودو و به دست آوردن یک کرسی به نام ایران، اقدامات لازم توسط فدراسیون جودو و سازمان ورزش انجام نپذیرفت، اما این داور قضاوت کننده برای اسرائیل مجوز شرکت در این مسابقات را دریافت می‏کند!
اینکه صادر نشدن مجوز اعزام این داور با این اوضاع از سوی حراست سازمان ورزش و یا فدراسیون جودو، صرفاً در این ماجرا مقصر است، مسأله‏ای است که مسئولان ورزش باید با شفافیت پاسخگوی آن باشند؛ اما صورت مسأله اساسی‏تری که با چنین اعزامی مطرح می‏شود، این است که اصولاً موضع کنونی دستگاه ورزش نسبت به چنین تخلفی چیست؟ آیا به رسمیت شناختن اسرائیل در صحنه ورزش توسط نمایندگان ایران مورد موافقت قرار گرفته و عموم مردم از آن بی‏خبرند یا ارزش‏های نظام زیرپا گذاشته شده و مسئولان خود را مکلف به پاسخگویی نمی‏دانند؟
قطعاً با لگدمال شدن این ارزش در ورزش که بر کلام امام راحل استوار مانده است، در دیگر حوزه‏ها همچون فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی نیز وقوع رخدادهای مشابه، به هیچ عنوان غیرمنتظره نبوده و حتی امکان برخورد با متخلفان نیز به دلیل آنکه در حوزه ورزش از کنار این مسأله گذشته و به ارزش‏های انقلاب پشت شده، دیگر فراهم نخواهد بود و هر کس در ایران این رژیم را در هر بخشی به رسمیت بشناسد، با استناد به اینکه با متخلفان این موضوع در ورزش برخورد نشده، خود را تبرئه خواهد کرد.
البته بعید به نظر می‏رسد، پیامدهای بستن چشم‏ها روی این مسأله که مختصراً مورد اشاره قرار گرفت، اینچنین سنجیده شده باشد، اما در هر حال، این حرکتی است که انجام گرفته و شاید زمینه‏ای باشد که در آینده رسمیت شناختن این رژیم در ورزش به ارزش مبدل شود! با این حال، همچنان این امید هست که اعلام شود یک مدیر تخلفی انجام داده و زمینه فعالیت دوباره این داور را فراهم ساخته و به این سکوت که کل سیستم مدیریت ورزش را تحت‏الشعاع و دخیل در چنین اقدامی قرار داده، پایان ببخشد.

خبر تکمیلی را در تابناک ورزشی بخوانید.