مناجات نامه خواجه عبدالله انصاری

[نسیم بهآر]

الــهــــــــــی

سه چیز ما را کرامت کن :

صحت تن ، فراغت دل ، صفای وقت
و سه چیز را از ما دور دار :
محرومی در وقت بار ، و رسوایی در وقت شمار ، و خجلی در وقت دیدار
آه ، آه از سر دو راه که مولی از نهان ها آگاه.



الــهــــــــــی

ندانم که در جانی یا جان را جانی ، نه اینی نه آنی ،
ای جان را زندگانی
حاجت ما عفوست و مهربانی ،
الهی ، می بینی و می دانی و برآوردن می توانی.


الــهــــــــــی

خواندی و تأخیر کردم
فرمودی و تقصیر کردم
به مهلت مغرور گشتم

و به دنیا مسرور
و به دین نامغذور



الــهــــــــــی

بساز کارمن
منگر به کردار من



الــهــــــــــی

حجاب ها از راه بردار
و ما را به ما مگذار.



الــهــــــــــی
دانایی ده تا از راه نیفتم
دست گیر که دست آویزی ندارم
بپذیر که پای گریزی ندارم


الــهــــــــــی

به حرمت آن نام که تو خوانی
و به حرمت آن صفت که تو چنانی،
دریاب که می توانی




الــهـــــــــی

عمر خود به باد کردم
و بر تن خود بیداد کردم؛
گفتی و فرمان نکردم،
درماندم و درمان نکردم.


الــهــــــــــی

اگر تو مرا خواستی
من آن خواستم که تو خواستی.


الــهــــــــــی

بهشت و حور چه نازم،
مرا دیده ای ده که از هر نظر بهشتی سازم.


الــهــــــــــی

در دل های ما جز تخم محبت مکار

و بر جان های ما جز الطاف و مرحمت خود منگار
و برگشت های ما جز باران رحمت خود مبار.
به لطف، ما را دست گیر و به کرم، پای دار،