پسران خیابانی، نمادی تاریک از اجتماع

[نارون1]

پسران خیابانی آرامش بقیه را هم بر هم می‌زنند، حتما می‌توان از آنها که حتی دختران کوچک و بزرگ مدرسه هم از دست‌شان در امان نیستند نام پسران خیابانی نهاد

مقوله غم‌انگیز دختران خیابانی همیشه نقل محافل کسانی است که می‌خواهند درباره نقاط ضعف یک اجتماع سخن بگویند و اظهارنظرهای تکراری خود را بدون هیچ راه‌حلی به گوش بقیه برسانند با این‌که این توضیحات خسته کننده وقتی راه‌حلی را در بر ندارند حوصله هر کسی را سر می‌برند ولی باید گفت درست به موازات هر دختر خیابانی یک پسر خیابانی هم وجود خارجی دارد، که کسی هرگز در مورد آن سخنی نگفته است.


بدون شک در فرهنگ باوقار ایرانی این پسران خیابانی هم مانند دختران خیابانی آسیب‌های غم‌انگیز اجتماعی‌اند و باز هم بدون شک این‌گونه پسرها بر خلاف اصطلاحات بی‌خیالانه برخی بزرگترها، نه طبیعی است و نه بر اساس اقتضای سن آنها.



اینجا پارک معلم شهر کرمان است، چند دختر جوان توی پیاده رویی که پر شده از برگ‌های پاییزی قدم‌ می‌زنند یکی از آنها می‌گوید: اگر یه دختر بخواهد ساعتی در پارک مقابل خانه خود مطالعه کند باید پریشان‌تر از هر روز کتاب را ببندد و از آغوش طبیعتی که برای آرامش به آن پناه برده بود، فرار کند.


زهرا.س ادامه می‌دهد: هیچ نهاد یا مرجع قانونی تمایلی به برخورد با این افراد ندارد.


سمیرا.ح نیز می‌گوید: جرات این‌که مسیری را پیاده طی کنیم، نداریم. ماشین‌ها این‌قدر بوق می‌زنند که اعصابی برای‌مان نمی‌گذارند.


وی می‌گوید: حتی وقتی همراه خانواده هستیم برای ورزش کردن و پیاده‌روی مشکل داریم انگار که دختران نباید پیاده‌روی کنند.


سمیرا ادامه می‌دهد: مشکلاتی که ما دختران با آن روبه رو هستیم بیشتر از اینهاست، من عضو یکی از تیم‌های ورزشی مطرح استان هستم، تیم ما مشکلات زیادی به لحاظ تامین بودجه دارد و ما به ناچار با تعدادی از فروشگاه‌های بزرگ لوازم ورزشی برای تهیه تردمیل صحبت کردیم که با پیشنهادهایی روبه رو شدیم که از گفتنش شرم دارم.


وی می‌افزاید: معتقدم اساسا تاکنون هیچ برنامه عملی و استراتژی تدوین شده‌ای در این رابطه وجود نداشته و به همین دلیل است که روز به روز شاهد پیچیده‌تر شدن موضوع هستیم.


سمیرا معتقد است: اگر ما دختران فراری داریم باید علت آن را در میان مردان خیابانی جستجو کنیم، افرادی که بدون هیچ محدودیتی در لباس‌ها و شکل‌های مختلف باعث فریب دختران و زنان می‌شوند و زمینه سقوط اخلاقی را فراهم می‌کنند.

میثم مومنی دانشجوی کارشناسی ارشد علوم اجتماعی دراین زمینه به ایسنای منطقه کویرمی‌گوید: جوانان نیازهایی دارند که نمی‌توان با آنها بی‌تفاوت برخورد کرد.


وی می‌افزاید: برخی از مواردی که باعث ایجاد مزاحمت برای زنان و دختران جامعه ما می‌شود، شاید در ابتدا اصلا به قصد مزاحمت نبوده و تنها نوعی ارتباط برقرار کردن با فرد مقابل بوده است.


مومنی با اشاره به بیکاری جوانان تصریح می‌کند که وقت گذرانی و نیازهای عاطفی باعث می‌شود جوان بدون هیچ دلیلی ایجاد مزاحمت کند.


وی می‌گوید: بالا رفتن سن ازدواج، افزایش روزافزون موانع ازدواج مانند تورم و افزایش هزینه‌های جاری چون اجاره مسکن، بیکاری و هم‌چنین برخی بی‌توجهی‌های والدین به فرزندان، از عوامل و مشکلاتی است که باعث پدید آمدن مشکلات اجتماعی بسیاری مانند افزایش مردان و زنان خیابانی می‌شود.


وی راهکار اساسی برای حل این معضل را ایجاد بستری برای اشتغال جوانان می‌داند و تاکید می‌کند: این امر ازدواج را آسان‌تر کرده و جوانان را در مسیری سالم‌تر هدایت می‌کند.


زهره کیانی- روانشناس - در این خصوص در گفت‌وگو با ایسنا منطقه کویر می‌گوید: اقتضای سنین رویایی جوانی و نوجوانی، نشاط است،‌ شور و شوق است، فراگیری، کنجکاوی تحرک و شیطنت است، همان شیطنتی که فقط خودش اقتضای سن جوانان است و این خیلی فرق و تفاوت دارد با هرزگی. شیطنت با ایجاد مزاحمت‌های خسته کننده برای دیگران متفاوت است، شیطنت با عقب ماندن از زندگی متفاوت است.


وی در پاسخ به این پرسش که سرنوشت پسرانی که بدون نگاه به هیچ فردایی برنامه خوشایند روزانه زندگی‌شان ایستادن سرکوچه و سوت زدن برای دختران یا مزاحمت‌های بی‌مزه تلفنی است چه خواهد شد؟ می‌گوید: آنها هم بدون شک خیابانی‌اند، همین پسرهایی که به اتکای پسر بودن‌شان و این جمله دردسر ساز و بی منطق قدیمی که: برای پسر عیب نیست " ترسی از ریختن آبروی خود ندارند و به بی‌آبرویی افتخار می‌کنند.


کیانی معتقد است؛ دختران و پسران خیابانی هر دو نمادهای تاریک اجتماع هستند با این تفاوت که پسران خیابانی آرامش بقیه را هم بر هم می‌زنند، حتما می‌توان از آنها که حتی دختران کوچک و بزرگ مدرسه هم از دست‌شان در امان نیستند نام پسران خیابانی نهاد و می‌توان درباره آنها هم مانند دختران خیابانی لب به شکایت گشود.


وی می‌گوید: بیکاری هر کسی را به سوی مصرف کنندگی و انزوا و افسردگی هدایت می‌کند اما نمی‌توان بیکاری را دلیلی محکم و یکه سوار بر مزاحمت دانست، بر خیابانی بودن دانست، شاید همه مقصرند، خانواده‌ای که نمی‌داند چگونه باید ذهنیت کودکش را تربیت کند و از این پوسته بسته سطحی‌ها بیرون آورد و جامعه‌ای که ظرفیت اشتغال جوانان را ندارد و از طرفی دست و بالش در مورد تفریحات رایگان هم بسته است.


کیانی ادامه می‌دهد: این حقیقت است دختران خیابانی شاید کمتر مادر شوند اما این پسرهای خیابانی که فردا هم یک مرد خیابانی خواهند بود بدون استثناء پدر خواهند شد، پدرانی که اندیشه‌ای برای آموزش ندارند، پدرانی که به نوبه خود معنای شوخی را هم نمی‌دانند.


وی معتقد است: روش‌ها و راهکارهایی که تاکنون برای رفع معضل زنان خیابانی اعمال شده‌اند، سلیقه‌ای، مقطعی، سطحی، کوتاه‌مدت و بدون آسیب‌شناسی واقعی و همه جانبه بوده‌اند.


این روانشناس می‌گوید: مردان خیابانی به کسانی اطلاق می‌شود که بیشترین وقت خود را در خیابان سپری می‌کنند، این افراد خیابان را منبع کسب درآمد تلقی می‌کنند، یا به عبارت دیگر خیابان را به عنوان منبعی جهت برآورده کردن نیازهای عاطفی، روانی و جنسی خود می‌دانند.


وی می‌افزاید: این افراد کسانی هستند که به نوعی از خانواده خود طرد شده یا خانواده آنها از بافت منسجم و ساختار بهنجار برخوردار نیست و از سوی دیگر این افراد به گونه‌ای برای ارضای نیازهای خود به محیطی غیر از خانه و خانواده متوسل می‌شوند.


کیانی ادامه می‌دهد: مردان خیابانی غالبا از لحاظ روانشناسی اجتماعی آسیب‌دیده و آسیب‌رسان هستند و این امر به دلیل آن است که این افراد از نظر جنسی نمی‌توانند راه‌حل مناسبی بیابند چون جایی وجود ندارد که حتی اگر بیماری جنسی داشته باشند خود را مورد مشاوره قرار دهند، و از دیگر موارد آشکار فعالیت مردان خیابانی وجود برخی موسسات خصوصی است که به مرکز آسیب‌های اجتماعی و پاتوق‌های رواج فساد و فحشا مبدل شده است.


مریم رنجبر، کارشناس ارشد علوم اجتماعی نیز در این باره به ایسنای منطقه کویرمی‌گوید: هرجا که صحبت از زنان خیابانی می‌کنیم باید از مردان خیابانی هم نام ببریم، زیرا این معضل مشکلی است که روی دو پایه بنا شده و وقتی ما یک پایه را از صورت مسئله حذف می‌کنیم، بدیهی است که به نتیجه مطلوب نمی‌رسیم.


وی می‌افزاید: متولیان این امر بعضی مواقع این معضل را به صورت یک پدیده بررسی کرده و برای آن راهکارهایی اعمال کرده‌اند و این در حالیست که معمولا پدیده‌های اجتماعی، چند سببی بوده و باید علل و فرضیه‌های مختلف را برای آنها در نظر گرفت.


به گفته رنجبر، فقر، بیکاری، اعتیاد و الگوهای سنتی برای جامعه در حال گذار، نپرداختن درست مسئولان به مسائل فرهنگی، اقتصاد ناسالم، فاصله طبقاتی و… از جمله عوامل موثر در ایجاد این معضل اجتماعی هستند.



فرزانه لشکری خبرنگار ایسنا منطقه کویر