چرا رهبران حماس فراموشکار شده اند؟

[m.g.s.t.r]

مشکل فراموشی مقامات حماس روز به روز حادتر می شود. چند روز بیشتر از برقراری آتش بس میان رژیم صهیونیستی و نیروهای مقاومت فلسطینی در غزه نگذشته که تمجید و تحسین های رهبران این جنبش از ایران، بار دیگر جای خود را به موضع گیری های جنجالی و به چالش کشیدن رویکردهای ایران داده است.

به گزارش «تابناک»، «موسی ابومرزوق»، معاون دفتر سیاسی جنبش حماس، روز گذشته اعلام کرد اگر ایران نمی خواهد افکار عمومی جهان عرب را علیه خود تحریک کند، باید در حمایت خود از دولت سوریه بازنگری کند.

بر اساس گزارش های برخی خبرگزاری ها، ابومرزوق که در گفت و گویی با خبرنگاران در مقر جدید این جنبش در قاهره، پایتخت مصر سخن می گفت، اظهار داشت: «ایران دیگر در جهان عرب از موقعیت خوبی برخوردار نیست... ایران برای از دست ندادن افکار عمومی جهان عرب، باید در سیاستش در قبال سوریه تجدید نظر کند».

ابومرزوق همچنین با بیان این ادعا که حماس درخواست ایران برای حمایت بیشتر از دولت سوریه را رد کرده، گفته: «مخالفت حماس با این درخواست ایران، بر روابط ما با ایران تأثیر گذاشته است».

این سخنان ابومرزوق در حالی بیان می شود که بلافاصله پس از اعلام آتش بس میان رژیم صهیونیستی و نیروهای مقاومت فلسطینی، خالد مشعل، رئیس دفتر سیاسی حماس و اسماعیل هنیه، نخست وزیر دولت فلسطین در غزه، طی سخنانی به طور جداگانه، ضمن تقدیر از اقدامات ایران در حمایت از فلسطین، بر نقش برجسته ایران در پیروزی جبهه مقاومت تأکید کردند.

محمود الزهار، از دیگر رهبران بلندپایه این جنبش نیز در سخنانی مشابه، نه تنها به تمجید از نقش ایران پرداخت، بلکه از کشورهای عرب منطقه نیز خواست با ارسال کمک های مالی و تسلیحاتی، رویه ای مشابه ایران را در قبال این جنبش در پیش بگیرند.

با این حال، به نظر می رسد مشکل فراموشی بار دیگر بر رهبران این جنبش عارض شده و با تصور به آرامش رسیدن اوضاع، بار دیگر بر نکات افتراق خود با ایران تأکید می ورزند.

البته خود خالد مشعل نیز در سخنانش موضوع سوریه را بدون اشاره نگذاشته و گفته بود «با وجود اختلاف نظر بر سر سوریه»، از ایران تشکر می کند. اما آنطور که مشخص است، ابومرزوق پا را از این فراتر گذاشته و خود را در جایگاهی تصور کرده که می تواند درباره نقش و جایگاه منطقه ای ایران به ارزیابی و حتی نصیحت بپردازد.

به طور کلی رهبران جنبش حماس طی ماه های اخیر نشان داده اند که موضع گیری هایشان به شکل قابل توجهی تحت تأثیر فضا و زمانی قرار دارد که اقدام به سخنرانی و مصاحبه می کنند. بر این اساس، موضع گیری های آنان در فضای آرام و در مصر، با موضع گیری هایشان در زمان جنگ و در غزه تفاوت های چشمگیری دارد!

با این حال، آنچه این افراد نباید فراموش کنند، تفاوت عملکرد کشورهای عرب و ترکیه در بحران اخیر غزه با عملکرد ایران در قبال مقاومت فلسطین بوده است. همان گونه که خود این افراد اذعان دارند، اگر حمایت های نظامی ایران نبود، اقدامات «دیپلماتیک» دوستان عرب و ترک حماس نمی توانست دردی را از آن ها دوا کند. بدون شک این آخرین درگیری میان فلسطین و رژیم صهیونیستی نبوده و در دوستی دوستان حماس با غرب و رژیم صهیونیستی نیز به این سادگی ها خلل ایجاد نخواهد شد.