پشت پرده خنده هايمان چه مي گذرد؟

[داداشی]

کد خبر: ۴۱۶۳۵۹۹
تاریخ انتشار: ۲۸ آبان ۱۳۹۱ - ۱۳:۱۴



لطيفه گويي راهي براي شادابي و ارتباط با ديگران است اما بسياري از آنها جز تحقير مضمون ديگري ندارد.
به گزارش خبرنگار اجتماعي باشگاه خبرنگاران، بارها شده که خيلي ساده به يک جمله يا داستان کوتاه طنزآميز، گاهي لبخندي کوتاه و گاهي ساعت ها بلند بخنديم.
خيلي اوقات اين جمله در ظاهر ساده يخ رابطه بين افراد را شکسته و به عنوان بهترين شروع يک رابطه خوب توصيه شده است.
لطيفه مي تواند فضاي شاد را در بين مردم يک جامعه ايجاد کند، مي تواند عاملي براي دوستي و انسجام باشد اما بسيار ديده ايم که اين لطيفه ها چيز جز خردکردن و نابودي يک شخص، گروه، قوم و شهري خاص نيست.

شاد کردن بندگان مومن خداوند که سبب مباح شدن بهشت بر ما مي شود، حق الناسي را بر گردن مي گذارد و به جاي اتصال قلب ها فاصله اي به اندازه سال هاي خورشيدي ايجاد مي کند.
قرايي مقدم در گفتگو با خبرنگار اجتماعي باشگاه خبرنگاران در مورد آسيب اين لطيفه ها گفت: اينگونه لطيفه ها و شوخي ها افراد جامعه را از يکديگر دور مي کند و ‌آن گروه خاص را در اذهان عمومي جامعه حقير مي کند، با اين لطيفه ها به همدلي، همبستگي و سرمايه هاي اجتماعي پيوند دهنده ضربه وارد مي شود.

وي ضمن اظهار تأسف درباره نقش مؤثر تلويزيون در اين نوع لطيفه ها گفت: تاثير اين لطيفه ها روي کودکان و نوجوانان بيشتر است و موجب پذيرش و باور غلط آنها در مورد ‌آن گروه مي شود.
وي در مورد علت اين لطيفه سازي ها اظهار داشت: اينگونه لطيفه ها به خاطر فخر فروشي ها و برتري طلبي ها، بين يک شهر و يا قوم خاص شروع و سپس فراگير و موردپسند واقع شد.

قرايي مقدم در پايان خاطرنشان کرد: شوخي و خنده خوب است حتي اگر در مورد قوم و شهر خاصي باشد اما بايد حدود مشخص داشته و جنبه توهين و حقارت را نداشته باشد و باعث از هم گسيختگي و نابودي انسجام ملي نشود.

گفتني است، شادي و خنده از طريق آزردن ديگران شادي نيست، متأسفانه اين امر در کشور ما بسيار عادي و طبيعي شده است، اين در حالي است که کشور ما با قوميت ها و گروه هاي مختلف، ايران است و ايران بدون يکي از اين اقوم معنا و مفهومي ندارد.