شبح مزاحم نشویل

[وحید 0319]

شبح مزاحم نشویل

مسئله اشباح مزاحم چیز تقریبا شناخته شده ای است، اما به هیچ وجه مورد درک و فهم صحیح قرار نگرفته است. این که حالات مختلف آن چگونه اتفاق می افتند هم چنان یک راز باقی مانده است، اما به عنوان یکی از ویژگی های معمولی آن می توان از بروز وقایع خشن و ناهنجار نام برد.
در اکتبر ۱۹۶۲، به مدت چندین هفته پرآشوب، فعالیتهای اشباح مزاحم، خانم و آقای جان هاوکینز ساکن شماره ۱۶۲۷ خیابان نهم در نشویل ایالت تنسی را به ستوه آوردند. خانم هاوکینز اولین بار هنگامی متوجه امری غیرعادی شد که صدای در زدن در ورودی خانه را شنید. وی رفت و در را باز کرد اما هیچ کسی آنجا نبود. این مسئله باز هم اتفاق افتاد و او یکی از بچه ها را مقصر این عمل شیطنت باز دانست. اما همه بچه ها انجام چنین کاری را تکذیب کردند.
در حالی که آن ها در برابرش صف کشیده بودند، صدای دق الباب محکمی به گوش رسید و باز هم کسی پشت در نبود. این موضوع بدون وقفه تمام روز ادامه یافت و هنگامی که او آن شب جریان را برای شوهرش تعریف کرد، آقای هاوکینز به او گفت که همه اینها به خیالش رسیده است. اما صدای دق الباب مزبور تمام شب هم ادامه یافت و تنها کمی پس از طلوع خورشید بود که قطع شد. وقتی که شب دوم سروصداها دوباره آغاز گردید، اعضای خانواده دست به اسلحه بردند، خانم هاوکینز گفت: و تازه در این لحظه بود که شوهرم کم کم فهمید من راجع به چه چیزی داشتم صحبت می کردم!
این تازه آغاز ماجرا بود. این در زدنهای تند و بلند حالا دیگر از همه سوی خانه می آمدند، ابتدا از در جلو و سپس از در کناری، و بعد هم از در پشتی، دق الباب ها چنان محکم بود که پنجره ها به لرزه می افتادند. بعضی اوقات در زدنها پس از تاریک شدن هوا آغاز می گردید و تا ساعت پنج صبح ادامه می یافت. از پلیس در خواست کمک شد، و در اطراف خانه ماموران پلیس به نگهبانی گماشته شدند. صدای در زدنها ادامه یافت، اما پلیس نتوانست ببیند که چه کسی یا چه چیزی مسبب آن هاست.
یک بار هنگامی که صدای دق دق گوشخراش از یکی از چارچوب های پنجره می آمد، یکی از آشنایان حاضر در خانه به طرف آن شلیک کرد…صدای دق دق مزبور به راحتی به یکی از پنجره های مجاور منتقل شد. در یک دفعه دیگر، بیست نفر از بازیکنان راگبی دبیرستان نورث چند ساعتی را در ایوان خانه نشستند، اما این هم هیچ تأثیر مثبتی به جای نگذاشت، صدای دق الباب فقط دور خانه به حرکت در آمد.
این وضع به مدت بیش از دوماه ادامه یافت. خانم هاوکینر گفت: این مسئله به هیچ کدام از ما صدمه ای نمیزند، اما ما واقعا نمی توانیم با وجود آن همه سروصدا به خواب برویم!
در مورد قضیه نشویل نیز، مانند موارد مشابه دیگر، بروز مسئله اشباح مزاحم، یا بهتر بگوییم بروز این نوع پدیده خاص ظاهرا نیازمند حضور یا وجود کودکان و نوجوانان در خانه مزبور است. آن چیزی که موجب این آشفتگی ها و نا آرامیها می شود، ظاهرا به طور کاملا مستقل از کودکان عمل می کند، درست مثل این که آن ها فقط جرقه ای هستند که این حوادث را شعله ور می سازند.