خانه ای در تینوس؛ معاصر سازی بافت بومی

[وحید 0319]

خانه ای در تینوس؛ معاصر سازی بافت بومی

زمین در ضلع شمال غربی دهکده ی هاتزیراتوس در کیکلاداس جزیره ی تینوس در مدیترانه ی هلنی واقع شده است, و شامل بقایایی از دیوارهای سنگی به جا مانده از بافت بومی آن منطقه از جمله عناصر بخصوصی مانند دستگاه شراب و اجاق سنگی می باشد. هدف پروژه ابتناء یک خانه ی معاصر در چارچوبی سنتی بود. شیب طبیعی سایت در سه سطح مختلف در ریتم پدید آمده از کاهش ارتفاع دیوارها خود را نشان می دهد . تمام مساحت زمین با کاربری های مسکونی اشغال شده است. بافت موجود حفظ شده و با فرمی از یک گونه ی طراحی با پرداختی از فضاهای پر وخالی بازسازی شده است. احجام توپر در قامت یک منشور مکعب مانند سرنمونی شکل یافته است: برج, دال, بلوک؛ آنها به منطور کامل کردن محیط شهری جای گرفته اند. به عنوان نمونه برج نشانه ای در تعیین جهت دهکده است. همبندی کلی در جهت حفظ استمرار فضای باز در سرتاسر حیاط و پاسیو می باشد. استفاده ی معمولی از کلبه های محلی خانه های سه خوابه ی منشور مانند, با مجموعه ای از فضاهای شستشو الهام بخش این خانه است.که هرعنصرش چشم اندازی مجزا براساس شکل یا جایگاهشان دارند: عمودیت برج به منظور توجه به آسمان است, اریب بودگی دال به سوی قله جهت گرفته است, نمای پانارامیک بلوک به منظور مشاهده ی تراز همسایگی است. ضاهای زندگی جمعی – ناهارخوری و پذیرایی, آشپزخانه ی باز – در تراز مرکزی, به منظور پذیرش خودمختاری کلبه های وابسته قرار گرفته اند. استفاده ی مجدد از مصالح بومی به الحاقیه و ساخت و ساز با کیفیت بالا غنای بیشتری می بخشد. استفاده از مصالح بنایی برای تولید دیوارهایی که نقش دیوارهای حمال برای سوئیت افقی دارای نمای پرداخت نشده ای را ایفا می کند بر سقف بتنی تعریف شده است. گشودگی های بنا از جانمایی عناصر سازه ای پدید آمده اند, که به فراخور جهت گیریشان و پر کردن با چوپ طبیعی, پنل های مرمری و شیشه ای تفاوت دارند. ماندگاری حرارتی ساختار بتنی و بنایی برروی وجوه شمالی گسترده و بسته شده است, و به عنوان یک سینک حرارتی عمل می کند.کاهش میزان دما و تغییر در کل محوطه ی داخلی ساختمان به منظور توانمند سازی آنها برای سردکردن فضا بدون سرمازایی مکانیکی می باشد. بعلاوه, وجود گشودگی ها درهر دو طرف فضای داخلی اجازه می دهد تهویه ی فیزیکی به شکل دستی کنترل شود. کاهش مرزهای داخلی/خارجی هر فضای قابل سکنی را توسعه بخشیده است و پیوستگی فضا را تشدید می کند. طراحی یک میز توکار در نقطه ی مرکزی خانه که تأکیدی بر حس و همچنین طرحی از اتصالات طبقه ی همکف است. الحاق یک مسیر آبی در مرکز خانه بعد از سیستم خنک سازی و اهداف آسایش فضا, به چند ایده پاسخ می دهد: پی افکندن یک مسیر حرکتی چرخشی, توصیه ی "انباشت آب های جمع آوری شده از پیرامون" طرحی تولیدی از دهکده ی تینوس و پلانی است که بازتابی از وجوه طبیعی در معماری اثر است.

نمایی از بنا الحاق مسیر آبی تصویری از حیاط خانه ای در تینوس پلان برش میز توکار ماکت