10 دقیقه بعد: ده قاشق چایخوری شکر وارد بدنتان میشود.میدانید چرا با خوردن این حجم شکر دچار استفراغ نمیشوید؟
چون اسید فسفریک،کمی طعم آنرا میپیرد و شیرینی اش را خنثی میکند...
20 دقیقه بعد:
قند خونتان بالا میرود و به ترشح ناگهانی و یکجای انسولین منجرب می شود.کبدتان شروع میکند به تبدیل قند
به چربی تا قندخون،بیشتر از این بالا نرود.
40 دقیقه بعد:
حالا دیگر جذب کافئین کامل شده،مردمک هایتان گشاد میشود،فشار خونتان بالا میرود و در پاسخ به این
حالت،کبدتان قند را به داخل جریان خون رها میکند.پیرنده های آدنوزین مغز حالا بلوک میشود تا از احساس
خواب آلودگی جلوگیری کند.
45 دقیقه بعد:
ترشح دوپامین افزایش پیدا میکند و مراکز خاصی در مغز که حالت سرخوشی ایجاد میکنند تحریک میشوند.این
همان میکانیسمی است که در مصرف هروئین به ایجاد سرخوشی منجرب میشود.
60 دقیقه بعد:
اسید فسفریک موجود در نوشابه ،داخل روده کوچک،به کلسیم،منیزیم و روی میچشبد.متابولیسم بدن افزایش
پیدا میکند.میزان بالای قندخون و شیرین کننده های مصنوعی،دفع هر چه بیشتر کلسیم را از طریق ادرار باعث
می شود.
مدتی بعد تر:
کافئین در نقش یک داروی مدر(ادرارآور)وارد عمل میشود.حالا دیگر کلسیم و منیزیم و روی که قرار بود جذب بذن
شود،بیش از پیش از طریق ادرار دفع می شود و به همراه آن مقادیر زیادی آب،سدیم و دیگر الکترولیت ها نیز از
دست میرود.
... و بالاخره:
کم کم آن غوغایی ک در بدنتان ایجاد شده بود فروکش میکند و نوبت به افت قند میرسد.در این مرحله یاخیلی
حساس و تحریک پذیر میشوید یا خیلی کرخت و بی حال.حالا دیگر تمام آن آبی را که از طریق نوشابه وارد بدن
خود کرده بودید،دفع کرده اید؛آبی که میشد به جای اسید و کافئین و شکر،حاوی مواد مفیدی برای بدنتان
باشد.تا چند ساعت بعد اثر کافئین هم از بین میرود و شما هوس یک نوشابه دیگر می کنید.
علاقه مندی ها (Bookmarks)