توی ایران متاسفانه شرکتهای بزرگ بخش خصوصی هم خصوصی نیست شبه دولتی هستن.میان شرکتی رو خصوصی میکنن اما چه جوری خصوصی کردنش جالبه.یا میان 5تا 20 درصدش رو میدن به بخش خصوصی بعد میگن خصوصی شد خب معلومه این حرفا خنده داره تا وقتی که دولت قسمت اعظم سهام یک شرکت رو داره پس این دولتی هست یا میان شرکت رو میدن به افرادی از شبکه دولت یا نهادهای دیگه که اینم میشه دولتی چون طبق نظر دولت میرن جلو.مشکل ما اینه هزینه تولید به واسطه دولتی بودن زیاد هست.سبک مدیریت ما هم کلاسیک هست یعنی باید یکی اینکارو انجام بده تا به مرحله بعدی برسه ولی مدیریت جدید 4 نسل از این سبک عهد بوق ما هم جلوتر هست.الان به شرکتهای خصوصی ایرانی هم نگاه کنید اکثرا سبک کلاسیک هست مدل کاریشون همین باعث میشه بعد از 3 سال 95 درصد شرکتها ورشکست بشن . کسانی که کار افرینی میکنن تو ایران 95 درصدشون تو 3 سال اول ورشکست میشن این آمار دقیق هست نتیجه هم عملکرد بد سیستم هست.
متاسفانه دولت هم بودجه حروم کن هست.تو کشور انگلیس دولت 10 درصد مالکیت کشور رو داشت که دیدن زیاده و ممکنه مشکل ایجاد بشه برای بخش خصوصی و درصد مالکیت دولت رو به 5 درصد رسوندن.یعنی دولت صرفا سیاست گذار و ناظر هست و دخالتی در نوی اجرا پروژه ها نداره وظیفه دولت حمایت هست.نتیجه هم میشه پیشرفت.اما تو ایران دولت به خط تولید پونز هم کار داره و چون قدرت داره و علم نداره و باند بازی هست گند میزنه تو صنعت.
لازم به ذکر هست بر اثر تحریمها حجم فروش نفت ایران از 3 تا 4 میلیون بشکه رسیده به 1 میلیون بشکه و جای خودمون رو در تولید نفت به عراق دادیم .این یعنی درامد کشور بیشتر از نصف کاهش یافته.با توجه به این بودجه سال دیگه بشدت انقباضی هست و خیلی از دستگاهها الان هم بودجه ندارن و یا خیلی کم هست.تنها راهش تولید داخل هست و اینکه مرد هم چشم و هم چشمی دست بردارن و از تولید داخل حمایت کنند.
وقتی نفت فروشش کم بشه دلار کمتری دست کشور میرسه تازه تو گرفتن همین دلار هم مشکل داریم یعنی باید طلا بگیریم یا جنس یا ارز کشور دیگه. اگر طلا بگیریم که باید اینو نقد کنیم اونوقت چون مشکل تبادل عملیات بانکی داریم پس عملا دلار خیلی خیلی سخت به دستمون میرسه . اگر هم جنس وارد بشه کشور فلج میشه. نتیجه اینه باید از تولید داخل حمایت کرد.
هدف از تحریم ما نابود کردن ارزش ریال هست تا دلار جایگزینش بشه اونوقت به هر اهنگی باید برای کشورهای دیگه برقصیم و میشیم زیمباوه که به حدی ارزش پولش رو پایین اوردن که وقتی شما به رستوران میرفتی غذا بخوری قیمتی که اولش به شما میگفتن برای غذا با قیمتی که غذات تموم میشد فرق داشت.
تنها راه جلوگیری از این اتفاق حمایت از تولید داخل هست .کشور ایران الان چون ارزش پولش پایین اومد شرایطی مشابه چین پیدا کرده جایی که تولید بشدت صرف داره و اگر گروههای بازاریابی تخصصی کار کنند ارز بسیاری رو میتونن نصیب کشور کنن.منتها باید مردم وارد بشن و در قالب گروهها و تعاونی ها کار کنند نه اینکه هر کسی شرکت بزنه و دلش خوش باشه رئیس هست .نتیجه هم میشه همینی که میبینید که یک شرکت درست و حسابی نداریم بتونه حرفی بزنه.
بازم میگم دوستان گروه بشن و کار کنن دیگه نه تو ایران و نه کل جهان هیچ کسی تنهایی نمیتونه تو کار موفق بشه .بزرگترین شرکتها تعاونی و دارای سهامدار زیاد هستن همینم هست موفق هستن و قدرت دارن.
علاقه مندی ها (Bookmarks)