تراشه های کانسپچوال ـ چین و چالش تولید پرداخت بومی از جهانی شدن

معماری امروز چین باید درون چارچوبی جهانی، محلی نیز باشد، شاید این گفته شی جیلان مهمترین چالش معماری چین است، جز این نگاه از درون، با توجه به حجم ساخت و ساز صورت گرفته در چین جامعه جهانی نیز از معماران چینی توقع دارد اصول پایداری در حوزه طراحی را رعایت نمایند، بر این قرار است که هم گرایی پر از تضادی میان دفاتر معماری و دانشگاه ها در داخل و خارج از چین برای به ثمر نشاندن دانش توسعه در چین و اخذ تجربیات جدید ایجاد شده است و البته تمام تمرکز بر معماران نسل نوی چین است.
نسل جدید معماران چینی همچون دفاتر معماری ای زد ال، ام ای دی، اربانس و اماتور در کنار هنرمندانی همچون ای وی وی که ارتباط تنگاتنگی با معماران دارد همگی مواجه ای دوسویه ای با جهانی شدن و بافت بومی و محلی را مد نظر اورده اند، برای مثال دفتر معماریای زد ال از اجرهای دسته دوم برای ساخت خانه ای استفاده می کند که عملا بی نهایت مسطح هستند، تا هم خاطره مکان را پاسخی درخور داده باشد و هم نیازهای مدرنیستی را.
مرکز فرهنگی دافن از معماران اربانس برای ترکیب حجم با بافت عملا برنامه ریزی فضایی ترکیبی ای را تدقیق می کند. ترکیب انواع و اقسام کاربری های خرد در حجم اصلی و تبدیل نمای بیرونی به مکانی برای هنرنمایی هنرمندان، هویت محله های هنری در مقیاس محلی را زنده می کند.
ونگ شو، از دفتر معماری اماتور بافت را از منظری بوطیقایی مد نظر قرار می دهد و مصالح و برنامه فضایی را در اولویت های بعدی می اورد. ونگ شو با ارجاع به ارتباط هارمونیک میان انسان و طبیعت در نقاشی های منظره ی چینی به دنبال معماری ای می گردد که در طبیعت نضج گیرد. بر این قرار است که طراحی محوطه اکادمی هنر چین برای او ریشه در اشکالی از روستاهای چینی دارد، روستاهایی 2000 ساله که در دام افتاده اند.
ای وِی وِی نیز سنت های بومی چینی را در بافت اجتماعی و سیاسی تدقیق کرده و اثارش را تحت شمول انتقاد از سیاست های توسعه چینی و نادیده انگاشتن فرد و هویت فردی در هجمه توسعه اقتدارگرایانه تعریف کرده است. البته نوع اثار هنری ای وِی وِی امکان گذر اسان تر از مرزهای چین و به چالش کشیدن سنت های غربی در مواجه با شرق را نیز در خود دارد.
به هر رو شهرسازی چینی مشکلات زیست محیطی را در مقیاس عظیم جهانی نشان می دهد، که مواجه با ان ها نیازمند هم افزایی بین الملی دارد.