از جمله اابزارهای نجومی مورد استفاده می توان به دوربین دوچشمی و تلسکوپ اشاره کرد که به علاقه مندان نجوم و کارشناسان این علم کمک می کند که آسمان و ستارگان را راحتر و بهتر مشاهده کنند.
دوربين دوچشمي وسيلهاي است براي بزرگنمايي اجسام دور. عمل بزرگنمايي به وسيله عبور تصاوير از دو سري لنز مجاور و يک منشور ايستاده صورت ميگيرد. دوربينهاي دوچشمي تصوير را مستقيم نشان ميدهند برعکس تلسکوپها که تصاوير را وارونه نشان ميدهند
اگر بزرگنمايي عدسي را ثابت فرض کنيم، هرچه قطر عدسي شيئي بيشتر باشد تصويري روشنتر بدست ميآيد. اين نوع دوربين در واقع در نور کم کارايي بهتري دارد.
دوربينهايي با مشخصات 60×20 يا 80×20 براي مقاصد رصدي بسيار مناسب هستند
ناظر با تغيير دادن فاصله ميان عدسيهاي شيئي و چشمي ميتواند تصاويري واضح از اشيا فواصل مختلف بدست آورد. دوربينهاي دوچشمي از نظر ميزان کردن فاصله ، تفاوتهايي با يکديگر دارند و عموما با چرخاندن پيچي که در حد فاصل دو بخش دور بين قرار دارد، تصوير واضح ميشود.
مزيتهاي دوربينهاي دوچشمي در مقايسه با تلسکوپ :
1- دوربين هاي دوچشمي ميدان ديد گسترده اي دارند، با آنها راحت تر و سريع تر مي توانيد اجرام غير ستاره اي را پيدا کنيد. تلسکوپ ها بزرگنمايي زيادي دارند و بخش کوچکي از آسمان را نشان مي دهند.
2 - تصوير در دوربين هاي دو چشمي مستقيم است و در صورتي که معمولا در تلسکوپ ها تصور وارونگي جانبي دارد .
3- دوربينهاي دو چشمي ارزان و در دسترس تر هستند و حمل و نقل آنها آسان است. دوربين دوچشمي توان ديد شما را نسبت به چشم غير مسلح آنقدر افزايش مي دهد، که تلسکوپ توان ديد شما را نسبت به دوربين دو چشمي. پس دوربين دو چشمي وسيله اي است ميان چشم هاي شما و تلسکوپ. قيمت دوربين دوچشمي معمولا بين يکدهم تا يک چهارم تلسکوپ هاي کوچک است.
تلسکوپ
تلسکوپ وسيله اي نوري است که جهت مشاهده ومطالعه اجسام سماوي وعکسبرداري از آنها بکاربرده مي شود. در تلسکوپ پرتوهاي موازي نور که از يک نقطه بسيار دور مانند ستاره مي آيند همگراشده يعني به يک نقطه مي رسند سپس بکمک يک عدسي ديگر مي توان تصويري از آن نقطه مشاهده نمود که داراي ويژگيهاي بزرگ وجالبي است.
براين اساس تلسکوپ داراي سه ويژگي است.
1-بزرگ نمودن زاويه ظاهري ديده شدن جسم يا توان بزرگنمايي.مقدار عددي بزرگنمايي با تقسيم نمودن فاصله کانوني عدسي شيئي يا آيينه اصلي (هردو حکم همان عدسي رادارند که از چشم دورتر است)بر فاصله کانوني عدسي چشمي(بطور کلي همان عدسي که به چشم نزديکتر است) بدست مي آيد.بنابراين با داشتن چندين عدسي چشمي يک تلسکوپ چندين بزرگنمايي مختلف را دراختيار رصد کننده قرار مي دهد.
2-افزايش مقدار نوري که از جسم وارد چشم انسان مي شود.اين افزايش بستگي به مساحت عدسي يا آيينه اصلي دارد وهرچه اندازه عدسي يا آيينه بزرگتر باشد ميزان جمع آوري نور تلسکوپ بيشتر بوده ودر نتيجه قدرت آن در مشاهده اجرام کم نور بيشتر مي شود.
3- افزايش قدرت تفکيک يا جداسازي تصوير نقاط نوراني تشکيل دهنده جسم مانند ستاره هاي دوتايي .اين افزايش به قطر و در واقع مساحت عدسي يا آيينه اصلي بستگي دارد.
مورد 1 متغيير وتابعي از فاصله کانوني آيينه يا عدسي وچشمي بوده در حاليکه موارد 2 و3 ثابت بوده وفقط تابعي از قطر عدسي يا آيينه مي باشند.
چگونگي همگرا شدن پرتوهاي دور مارا به دو دسته متفاوت از تلسکوپها رهنمون مي کند که شامل تلسکوپهاي شکستي است و تلسکوپهاي بازتابي. البته تلسکوپهايي نيز اختراع شده اند که در حقيقت ترکيبي از دو نوع تلسکوپ ياد شده مي باشند.
به تلسکوپهايي که در ساختمان آنها از دو يا چند عدسي محدب استفاده ميکنند "شکستي" يا "انکساري" ميگويند. يعني نور را ميشکنند و با اين کار نور را کانوني ميکنند. تلسکوپ در واقع وسيلهاي است که بخاطر جمع آوري نور بيشتر (نسبت به چشم انسان) اهميت دارد نه به دليل بزرگنمايي. در واقع چشم انسان کمتر از يک سانتيمتر مربع براي جذب نور (در واقع عصبهاي حسي براي احساس نور) دارد. پس اگر قطر شيئي تلسکوپي مثلا 10 سانتيمتر باشد، بيشتر از سي برابر چشم آدم نور جذب ميکند. اين باعث ميشود که اجرام خيلي کم نورتر هم ديده شوند.
نيوتن که روي نور آزمايشهاي زيادي انجام داده بود، براي جمع آوري نور بيشتر (و در واقع کانوني کردن يک سطح) به جاي عدسي از آينه مقعر استفاده کرد. به اين ترتيب که در انتهاي لوله يک آينه مقعر قرار داد سپس در جلوي لوله يک آينه تخت کوچک ( آينه ثانويه ) با زاويه 45 درجه قرار داد تا نور را به سمت بدنه هدايت کند و بعد عدسي چشمي را در درون بدنه و عمود به لوله اصلي قرار داد . پس هر چه قطر شيئي بزرگتر باشد، تلسکوپ بهتري خواهيم داشت. مشکلي که در اين بين وجود دارد اين است که شيشههايي را که به عنوان شيئي استفاده ميشود، نميشود از يک حدي بزرگتر ساخت. خود شيشه ، نور زيادي را جذب ميکند و تا اندازهاي باعث تجزيه نور هم ميشود. هر چند که با کمک راه حلهايي توانستهاند عدسيهاي بزرگي را تراش بدهند، اما باز هم اين کار محدوديت زيادي دارد. نيوتن اولين کسي بود که راه حلي براي اين مشکل پيدا کرد.به اين ترتيب ، مشکل شکست نور و ابيراهي رفع ميشد.
به کمک همين تکنولوژي است که ما امروزه ميتوانيم تلسکوپهاي غول پيکر بسازيم و در اعماق آسمان جستجو کنيم
علاقه مندی ها (Bookmarks)