شادیگرایی و جنبه های تعلیمی آن در غزلیات شمس
نویسندگان :دکتر علی دهقان- جواد صدیقی لیقوان
چکیده :
شادی یک پدیدة درونی و روحی است که در زندگی فردی و اجتماعی بشر حضور و نقش فعّالی دارد. از این رو در دین و عرفان اسلامی جایگاهی والا یافته است. ابعاد تعلیمی شادی در عرفان از مهمترین نقشهای آن به شمار میآید. غزلیات جلالالدّین محمد مولوی بلخی – موسوم به غزلیات شمس تبریزی- به اعتبار میزان کاربرد مضمون شادی، برای تحقیق در این مورد اهمیت و ظرفیت زیادی دارد و هدف این مقاله آن بوده که پس از تعریف شادی، از دیدگاههای مختلف- بویژه عرفانی- نقش تعلیمی، عوامل و نشانههای شادیگرایی را در غزلیات شمس بررسی نماید.
در این تحقیق به شیوة کتابخانهای و اسنادی تمامی غزلیات مولوی مطالعه و شواهد مربوط به موضوع تحقیق استخراج و بررسی شد. نتیجه این بررسی نشان میدهد که مولانا شاعری شادیگرا بوده و از خواصّ و کارکردهای تعلیمی شادی برای القای اندیشههای عرفانیاش بهرة فراوانی برده است.
علاقه مندی ها (Bookmarks)