هيچ چيز به اندازه نقش بازی کردن آدما اذيتم نمی کنه ٬ پس خودت باش !

[narma]

اين که خودت رو باور کنی خيلی قشنگه. اين که قبول کنی آدمی با تمام خصوصيت های تو وجود داره و اين که آين آدم بتونه زندگی کنه و فرياد بزنه (( من هستم )) رو بلند کنه عاليه.

اين که با باورهات زندگی کنی و براشون بجنگی بهترينه. اين که آدم خودت باشی ايده آله.

هميشه سعی کن جوری عوض بشی که ته تهش خودت باشی ٬ ذات آدما پاکه ٬ پس سعی کن همون باشی . باور داشته باش که بودن نياز به مشهور بودن نداره.

برای هر چيزی فکر کن ولی نه اونقدر که به جای خودت ٬ فکرت حرف بزنه !

از همه نوع ابزاری کمک بگير ولی هميشه خودت رئيس باش !

نذار اين قوه تخيلت جلوی واقعيت رو بگيره و نذار اين واقعيت ها ٬ روياهای قشنگت رو به نابودی بکشونه !

هميشه سعی کن همونی باشی که دوست داری ٬ نه اونی که ديگران از تو انتظار دارن !

قبول کن که برای وجود داشتن نياز نداری ديگری باشی ٬ با خودت هم می تونی همونی باشی که ديگران هستن !

يعنی به خودت اين باور رو بده که اگه بخوای می تونی ٬ نترس از اينکه بهت بگن خودپسندی ٬ اينها خودباوريه !

باور داشتن به اون توانايی هايی که چه بخوای چه نخوای داری !

اگه باختی فکر نکن تو نمی تونی ٬ بدون يا تو يه جورايی راه رو اشتباه رفتی يا طرف مقابلت خيلی بيشتر از تو ٬ خودش رو شناخته.
از اين که ديگران بگن آفرين تو بهترينی ٬ هيجان زده نشو ٬ چون شايد اونها هم به خودباوری نرسيده باشن !

هميشه بهترين باش نه تو نگاه ديگران ٬ بلکه برای خودت ٬ برای اون وجودت ٬ برای آدمی که زندگی می کنه ٬ برای قلبت ٬ برای احساست !

بعضی موقع ها هم بد نيست که آخر صف وايسی به شرط اين که برای خودت اولين و بهترين باشی !

پ.ن : هيچ چيز به اندازه نقش بازی کردن آدما اذيتم نمی کنه ٬ پس خودت باش !