[کریسشین ساینس مانیتور- پژوهشکده علوم شناختی:]تلویزیون پس زمینه – آن گونه ای که کودکان تلویزیون را تماشا نکرده اما به خاطر روشن بودنش آن را تجربه می کنند – با مشکل هایی در زمینه بازی کردن، روابط والدین-فرزند، و عملکردهای شناختی پیوند داده شده است. مطالعه تازه ای در مجله علمی "پیدیاتریکز" [پزشکی کودکان] چنین القا می کند که کودکان [آمریکایی] در معرض روزانه بیش از چهار ساعت تلویزیون پس زمینه قرار دارند.
[با خود می گویید] می دانیم، می دانیم. شما همه چیز درباره خطرهای "زمان صفحه" [زمان مقابل صفحه تلویزیون بودن] را شنیده اید، و همه آمارها درباره این که یک نوپای آمریکایی هر روز چه میزان تلویزیون تماشا می کند را می دانید. (اشاره: در سال 2006، بنیاد خانواده کایزر دریافت که کودکان بین 6 ماهگی تا 6 سالگی به طور متوسط روزانه یک ساعت تلویزیون می بینند، اگرچه مطالعه های تازه تر رقمی بسیار بالاتر را نشان می دهد.)
اما آیا هیچگاه فکر کرده اید چه رخ می دهد هنگامی که کوچولوی شما دارد تلویزیون تماشا نمی کند اما تلویزیون همچنان روشن است؟
پژوهشگران در مقاله ای که در شماره آنلاین مجله علمی پدیاتریکز منتشر ساختند می نویسند: مطالعات اخیر میان قرار گرفتن در معرض این گونه تلویزیون پس زمینه و همه چیز از توان تمرکز پایدار پایین تر در زمان بازی گرفته تا کیفیت نازل تر تعامل والدین-فرزند، تا کاهش عملکرد در کارهای شناختی ارتباط یافته اند.
آن گونه که مشخص شده است میزان زیادی از تلویزیون پس زمینه در خانه های کودکان نوسال وجود دارد.
متیو لاپیر، جسیکا تیلر، و دبورا لاینبارگر، نویسندگان مطالعه، می نویسند: "میزان در معرض بودن برای یک کودک متوسط بهت آور است."
بر پایه این مطالعه، بطور میانگین یک کودک آمریکایی در یک روز عادی در معرض 2/232 دقیقه تلویزیون پس زمینه قرار داشت – که کمی بیشتر از چهار ساعت است.
برای برخی آمارهای جمعیتی این عدد حتی بالاتر رفت: کودکان از فقیرترین خانواده ها در یک روز عادی در معرض بیش از شش ساعت تلویزیون پس زمینه بودند، کودکان افریقایی-امریکایی [سیاهپوست] (با 5/5 ساعت) در مقایسه با کودکان سفید پوست در معرض میزان بالاتری قرار داشتند، و کودکانی که در خانواده های تک-ولی زندگی می کنند (کمی بالای 5 ساعت) در مقایسه با کودکان چند والدینی (5/3 ساعت) در معرض تلویزیون پس زمینه بیشتری بودند.
علاقه مندی ها (Bookmarks)