آیا باید حقیقت را راجب بیماری به بیمار در حال مرگ گفت یا نه؟

[poune]

من گزینه دو رو انتخاب میکنم. اگه خواستید دلیلش رو میگم

میشه لطف کنید و دلیلشو بگید.

[cloudy]

به نظر من هم باید گفت هم نه!!! به هر حال یک پزشک یا هر کسی که قراره این کارو بکنه به اندازه کافی مریض خودش را بشناسه و در مورد هر فرد تصمیم بگیره که بگه یا نه!! من خودم در بیمارستان ها شاهد بودم که بیمارانی هستند که سن بالایی دارند و کانسر دارند بیچاره ها نمی دونند چه خبره وقتی می آد دکتر معاینه اش می کنه و می گه بیرون منتظر باش و بعد با همراهش صحبت می کنه و بیچاره مریض هاج و واج می ره بیرون!! به نظر من این آدم که عمری ازش گذشته اونقدر آینده نگری داره و اونقدر عاقل هست که بشه چنین مشکلی را با اون در میان گذاشت به هرحال این بدنه اونه!! اتفاقاتی را که طی درمان پیش می آد را چطور می خوان براش توجیه کنن؟ ولی در دادن این خبر فقط دکتر نباید دخیل باشه باید به کمک یک روانپزشک و یک روانشناس این خبر را آرام آرام به فرد داد و به کمک خانواده خودش اگه این کار اصولی و آرام آرام صورت بگیره خیلی بهتره.
اما در مورد بچه ها با توجه به اینکه هنوز به سن قانونی نرسیدند به نظر من بهتره که با ولی آنها در میان گذاشته بشه و به آنها بگیم که مختار هستند که به اون خبر بدن یا نه ولی توصیه کنیم که بهتر است به او اطلاع داده بشه به هر حال همانطور که گفتم این بدن خود فرده که داره زجر می کشه حق داره بدونه چه بلایی داره به سرش می آد.

[poune]

مرسی پاسختون عالی بود و کامل.
حالا یه سوال اگه قرار باشه این خبر رو به یه بچه 10 ساله شما بدید آیا این خبر رو میگید یا نه؟

[ستاره ی قطبی]

اگه این گفتن ما باعث بدتر شدن حال بیمار و مرگ زود هنگامش بشه چی؟ و اگه بعد از این مرگ زود هنگام تو مدتی که ما براش پیشبینی گردیم و فرد اگه بهش نمیگفتیم زنده میموند دارو یا روش درمان بیماریش پیدا بشه چی؟
یا اگه گفتن ما باعث بشه فرد نتونه از زمان باقیموندش استفاده کنه چی؟

ببینید گفتن نا امیدی دکترا به خود فرد از نظر من فرقی با گفتن واقعیت تو هیچ زمینه ای نداره و این خود فرد هست که باید با واقعیت کنار بیاد...مث این میمونه که یه فردی عزیزش بمیره و بهش نگیم و به عزاداری نرسه و یه عمر حسرت بخوره...
از پنهان کاری اصلا خوشم نمیاد شاید اون فرد اگر بدونه که دکتر ازش قطع امید کردن به کارهای دنیویش رسیدگی کنه و اون دنیا رو با آرامش سپری کنه...ما حق نداریم به جای دیگران تصمیم بگیریم و حق دونستن رو از کسی بگیریم....
بهتره بحث رو این باشه که چیکار کنیم که فرد کمتر لطمه ببینه

[ستاره ی قطبی]

مرسی پاسختون عالی بود و کامل.
حالا یه سوال اگه قرار باشه این خبر رو به یه بچه 10 ساله شما بدید آیا این خبر رو میگید یا نه؟

تو این مورد که گفتن فرقی به حالش نمیکنه و سنی هم نداره که گناهی داشته باشه از نظر من نباید صریح گفت...اما اینم نمیشه تعمیم داد بعضی از بچه ها انقدر کنجکاوی میکنن که خودشون متوجه میشن اینجا فقط محبت خونواده س که به درد اون بچه میخوره