روشهای شستشوی مغزی توسط دولت کمونیست چین (زیر 18 سال توصیه نمی شود)

[Danie1]

روشهای شستشوی مغزی توسط دولت کمونیست چین

شستشوی مغزی، عبارتی است عام برای اشاره به استفاده از روشهای مختلف بویژه روانشناسانه برای تغییر باورها و افکار. شست و شوی مغزی ممکن است با عبارات دیگری مانند کنترل افکار، کنترل عقاید، مغزشویی و ... نیز شناخته شود[1]. عبارت شستشوی مغزی نخستین بار در سال 1953 از سوی روزنامه نگار آمریکایی ادوارد هانتر به کار رفت. در این سال و در خلال جنگ کره تعداد بیست و یک نفر از نظامیان آمریکایی توسط سربازان چینی به اسارت در آمدند و پس از مدتی حاضر نشدند به آمریکا برگردند و مکتب کمونیسم را پذیرفتند. هانتر معتقد بود چینی‌ها با روشهای مختلف روانشناختی عقاید این افراد را کنترل و دستکاری کرده بودند و داده های جدیدی را جایگزین آن نموده بودند. این بررسی مورد تحقیق علمی و تائید محققین قرار گرفت[2]. می‏توان گفت که روح اهریمنی حزب کمونیست چین از طریق شستشوی مغزی توده مردم شکل گرفت و با استفاده از این روش، مردم سرزمین چین را به تسخیر خود درآورد. در دهه‏ی1940 همان ‏زمان که آتش جنگ ضد ژاپن نیز شعله‏ور بود، شیوه‏های شستشوی مغزی ابتدا بر روی اعضاء کادر مرکزی حزب کمونیست به‏کار گرفته شد. البته شستشوی مغزی در تشکیلات حزب کمونیست نام‌های دیگری دارد مانند: بازپروری، تحول، تغییر(اجباری) اعتقادات، اصلاحات فکری، یا برنامه‏ریزی دوباره‏ی ایدئولوژیکی! پس از آن‏که حزب قدرت را به چنگ آورد، شیوه‏های مشابهی برای شستشوی مغزی توده‌های مردم و طبقات مختلف جامعه، به‏ویژه روشن‏فکران، طرفداران سرمایه‏داری، و عوامل سرسخت طبقه‏ی متوسط به‏کار گرفت. با آغاز هر مرحله از مبارزات جدید، گروه‏های جدیدی، هدف اصلاحات فکری قرار می‏گرفتند.

(ضرب و شتم نقاط حساس بدن)

جینگ‏‏دوآن‏یانگ، سرپرست انستیتوی تائوی طب بدن و ذهن در فیلادلفیا است. او با تمرین‏کنندگان فالو‏ن‏‏گونگ[3] که قربانی عملیات بازپروری دولت چین شده‏اند، مصاحبه‏هایی انجام داده است. دکتر یانگ می‏گوید که روند اساسی برای شستشوی مغزی افرادی که مورد هدف قرار می‌گیرند بر اساس کنترل اطلاعات و کنترل آزادی است. هم‏چنین سلامتی و زنده ماندن این اشخاص به پذیرش آن اطلاعات وابسته است.
دکتر یانگ در مصاحبه‏ای تشریح کرد: «روند شستشوی مغزی در چین از سه جزء اصلی تشکیل شده است.» اول، ‌کنترل و سیطره‏ی کامل بر وجود جسمانی، مالی و اجتماعی شخص، و دوم، ارائه‌ی مکرر اطلاعات یا عقایدی که شخص باید بپذیرد تا زنده بماند، و سوم،‌ خشونت یا آزار و شکنجه افرادی که اطلاعات را رد می‏کنند و نمی‏پذیرند. وی همچنین ادامه داد که: «درحین از سر گذراندن آزار و شکنجه‏ی جسمانی و ارائه‏ی مکرر برخی اطلاعات،‌ معمولاً غریزه‏ی زنده ماندن و بقا باعث می‏شود که زندانیان، آن نوع تصورات و اطلاعاتی که توسط شکنجه‏گران عرضه می‌شود را قبول کنند.» «گاهی زندانیان شروع می‏کنند که عمیقاً به آن‏ اطلاعات داده شده باور بیاورند».

سوابق تاریخی شستشوی مغزی توسط حزب کمونیست چین در روزهای گذشته این‌گونه بود که تصورات و اطلاعات تزریق ‏شده به قربانیان، مربوط به مارکسیسم-لنینیسم، تفکر مائو زدانگ، و دیگر شعارهای حزب کمونیست بود. اما امروزه، شستشوی مغزی تمرین‏کنندگان فالون‏گونگ با این هدف است که قربانی متقاعد شود که عقایدش شیطانی، مضر، و خودخواهانه است.
دکتر سون یا‏ن‏‏جون، که تا سال 2009 یک استاد روان‏شناسی در یکی از دانشگاه‏های پکن بود، می‏گوید که شیوه‏ها و تجربیات قدیمی حزب دوباره مورد استفاده قرار گرفته‏اند و اکنون همان شیوه‏ها با آموخته‏‎‏های حاصل از تجربه و تحقیق تکمیل شده‏اند. از سال 1999، امتیازات و مزایای بی‏شماری به دانشمندان و روان‏شناسان اجتماعی چین داده شده است تا تحقیق کنند، تجربه کنند و یاد بگیرند که چگونه می‌شود روند ایجاد تحول و دگرگونی در افراد را مؤثرتر و کارآمدتر کنند.
وارد کردن فشار و سختی برای تسلیم شدن، نه فقط زمانی‏‏ که تمرین‏کنندگان در اسارت هستند را شامل می‏شود، بلکه ترتیبی داده شده است تا این فشار کلاً ازسوی تمام جامعه اعمال ‏شود. به این صورت که حزب کمونیست چین برای ایجاد دشمنی و ترویج نفرت نسبت ‌به تمرین‌کنندگان فالون‌گونگ، سیاست "تنبیه برای همه" را در پیش گرفته است. بر اساس این سیاست، اگر کسی فالون‌گونگ را تمرین کند و از عقایدش دست نکشد، تمام دوستان، خانواده و بستگان او نیز از کارهایشان اخراج خواهند شد و اگر در هر محل کار تجاری یا دولتی، یک تمرین‌کننده‌ی فالون‌گونگ پیدا شود، مدیران و تمام کارکنان آن همگی مورد تنبیه قرار گرفته و از دریافت مزایای شغلی و ارتقاء محروم خواهند شد و از مابقی تبعات آن رنج خواهند برد.

(خوراندن اجباری مخلوطی از آب و نمک به کسانی که دست به اعتصاب غذا می زنند)

دکتر یانگ می‌گوید: «تشکیلات و سازمان‏دهی که دولت کمونیست چین برای پیشبرد کار شستشوی مغزی تدارک دیده است، سازمان و تشکیلاتی عظیم و کلان است. امروزه، تمرین‏کنندگان فالون‏گونگ به این شرط ‏‏که از عقیده‏شان دست بکشند، از خشونت رها می‏شوند. اما در ادامه‌ی کار، به‏عنوان نشانه‏ای برای واقعی بودن و مؤثر بودن این "تحول"، از تمرین‏کنندگان انتظار می‏رود که با افراد اجرایی شستشوی مغزی، همدستی و همکاری کنند. در این‌جا، اگر بخواهی متحول شوی، آن‏ها از شما بیشتر استفاده می‏کنند تا دیگران را متحول کنی. آن‏ها در ازای متحول شدن، به شما منافع زیادی را وعده می‏دهند، مثلاً این‏که می‏توانی دوباره شغلت را به‏دست بیاوری، خانواده‏ات را ببینی، و حتی غذایی مناسب بخوری، و از این‏ قبیل چیزها".
در روند پیشبرد شستشوی مغزی برای آن‏ دسته از افرادی که راضی به «تحول» نمی‏شوند، رفتار بی‏رحمانه‏ای اتخاذ می‏شود. اخیراً یکی از وب‎‏سایت‏های فالون‏دافا، حقایقی را در ارتباط با چندین مورد مرگ تمرین‏کنندگان این روش، که بلافاصله پس از ربوده شدن، مورد شستشوی مغزی قرار گرفته بودند، آشکار کرده است. این وقایع شاید نشانه‏ای از این باشد که مجموعه مبارزات جدیدی در حال تشدید کردن فشار‏ها بر تمرین‏کنندگان فالون‏گونگ است.

(خانم لی شیو جن به مدت 28 روز از خوابیدن منع شده بود.)

آقای چن، یکی از افرادی که صرفاً به دلیل انجام تمرین فالون گونگ زندانی شده بود، محرومیت اجباری از خواب را از سر گذراند، وی بیشتر اوقات فقط اجازه داشت 2 تا 4 ساعت بخوابد. اگر به‏خواب می‏رفت، نگهبانان زندان او را به باد مشت و لگد می‏گرفتند. یک بار، به‏مدت 15 روز تمام بیدار نگه داشته شد. او در چندین جلسه با باتون‏های الکتریکی ولتاژ بالا مورد شوک الکتریکی قرار گرفت. باتون‏ها پوستش را سوزاندند، تمام بدنش دچار تشنج شد و الکتریسیته سیستم عصبی‏اش را تخریب کرد. آقای چن مورد شوک الکتریکی قرار گرفتن با باتون‏ها را هم‏چون سوختن در آتش یا گاز گرفته شدن توسط مارهای سمی تشبیه کرد. خطرناک‏ترین آزار و شکنجه‏ای که او از سر گذراند، «فشردن تخت‏خواب» نام دارد: مأموران تا جایی به شوک الکتریکی دادن ادامه دادند ‏که صورت آقای چن دیگر قابل تشخیص نبود. سپس ران‏ها و ساق پاهای او را محکم بستند و بازوانش هم از پشت بدنش بسته شد. گردنش را محکم به پاهایش بستند تاجایی‏که حس می‏کرد دارد خفه می‏شود. سپس با زور به زیر یک تخت‏خواب چوبی هل داده شد. نگهبانان 10نفر از زندانی‌های دیگر را به‏کار گرفتند و آن‌ها را وادار کردند که روی تخت‏خواب بایستند.

(خانم گائو رونگ رونگ از شدت جراحات وارده توسط باتون های الکتریکی درگذشت.)

آقای چن گفته است که در آن لحظه احساس می‏کرده استخوان‏هایش دارند می‏شکنند. وی بعد از تحمل این آزار و شکنجه، به‏مدت دو هفته قادر به راه رفتن نبود. تقریباً‌ هم‏‏‏زمان که چن از این شکنجه رنج می‏کشید، تمرین‏کننده‏‌ی دیگری با نام «لو چانگ‏جون» با همین روش مورد آزار و شکنجه قرار گرفت و فلج شد. چن در گزارش تجربه‏اش نوشته است: «هرگز نمی‏توانم این رنج و جان کندن را فراموش کنم.» « تمام بدنم پر از زخم و جراحت بود، پشتم آسیب دیده بود. مثل یک ماهیِ مرده روی تخت دراز می‏کشیدم، بی‏آن‌که بتوانم جُم بخورم. تنها چیزی که می‏‏شنیدم جیغ‏های دردناک بقیه‏ی تمرین‏کنندگان فالون‏گونگ بود که زیر آزار و شکنجه بودند. اشک‏ از صورتم جاری بود. فکر کردم که حتی جهنم هم نمی‏تواند از این بدتر باشد...»

آقای چن درنهایت نرم شد و «اظهاریه‌ی تحول» را نوشت، هم‏زمان پلیس از این صحنه فیلم‏برداری می‏کرد، و بعد وادارش کردند که آن‏را با صدای بلند بخواند... چن در مصاحبه‏‌ی جدیدش اظهار داشت: «تا به امروز همچنان از اینکه آن کار را انجام دادم(نوشتن اظهاریه تحول) تاسف می خورم.» « من فقط می‏خواستم آن بخش کوچک در قلبم که مال خودم هست را نگه دارم، آن من هستم: من این‏طور فکر می‏کنم... می‏خواستم آن‏را هم‌چون سرزمینی پاک در قلبم نگه دارم، اما آن‏ها به‏خاطر این‌که پاداش و مزایا دریافت کنند، دست به هر شیوه‏ای می‏زنند تا آن سرزمین پاک کوچک را از قلب تو بگیرند. آن‏چه که آن‏ها «بازپروری» می‏نامند این است، چیزی که ما آن را شستشوی مغزی می‏نامیم.»
این آزار و شکنجه تا امروز مدت 11 سال است که ادامه دارد...

منبع: روزنامه اپک تایمز http://www.theepochtimes.com

[Danie1]

دوستان عزیزم
خواستم خدمتتون عرض کنم تاکنون تعداد بی شماری از تمرین کنندگان فالون دافا در چین بخاطر عقایدشون به اصول حقیقت-نیک خواهی و بردباری، تحت این آزار و شکنجه که تا امروز ادامه داشته قرار گرفته و کشته شده‏ اند...
در این بین فرزندان آنها والدین خود را از دست داده، از مدارس اخراج شده و بی خانمان گشته اند، توجهتون را به ویدیویی در این رابطه جلب می کنم.

برای مشاهده ویدیو کلیک کنید

لطفاً دیگران را نیز از این جنایات هولناکی که 12سال است در کشور کمونیستی چین ادامه دارد با خبر کنید...

این کوچکترین لطفی است که می توانیم برای کمک به توقف آزار و شکنجه همنوعان مظلوممان انجام دهیم...