درون انسان چیزی است که اگر پیامبران هم نبودند ، باز باید خدا را عبادت می کرد - دولابی

[m_salehy]

درون انسان چیزی است که اگر پیامبران هم نبودند ، باز باید خدا را عبادت می کرد

نمی دانم قرآن مال نفس شماست یا نفس شما مال آن است . وقتی قرآن می خوانی ، آن را می فهمی و کیف می کنی . همراه آیات عذابش گریه می کنی و به هنگام خوشی آن هم خوشی . سواد هم نداری ....
....
آیا قرآن در دل تو می رود یا دل تو در قرآن می رود ؟

قرآن در دلت می رود . پس اصل کاری دل است ، آن امانتی که در درونت گذاشته اند دل است .

همه انبیا و قرآن آمده اند تا نشانت دهند .

آیا در ذات خودت بود یا انبیا آمدند و یک چیزی را در درونت قرار دادند ؟

وقتی خوب نگاه کنید می بینید که آن را از ابتدا در ذاتتان گذاشته بودند . منتهی نمی توانستیم آن را بخوانیم ، آنها آمدند و خواندند . لذا در ذات خودتان نوشته است .

خداوند در درون شما چیزی گذاشته است که اگر پیامبران هم نبودند ، باز باید خدا را عبادت می کردید .

اینقدر امانت بزرگ است . " و حملها الانسان 1 " ، انسان آن را حمل می کند . قبول کرده است . برای همین ، بچه کوچک که فطرتش پاک است زود قبول می کند .

وقتی که خدا ما را خلق کرد ، امانت را آورد و به تمام خلقش عرضه کرد . ملائک زود کشیدند کنار . حیوانات هم که شعور نداشتند تا قبول کنند . نباتات هم همینطور .

اما همین عرضه کردن باعث شد که آنها بهره خود را ببرند . ملائک همه مشغول عبادت شدند . حیوانات و نباتات همه مشغول بهره دادن و بهره گرفتن شدند . شیر دادند ، گوشت دادند ، البته همه اینها کار خداست .

انسان بار امانت را پذیرفت و خودش را کشید بالا . خوب کاری هم کرد .

این بار امانت به همه آسمان ها و زمین عرضه شد اما ابا کردند ، چون نمی توانستند صبر کنند . ملائکه هم ادب کردند گفتند که ما اهلش نیستیم . اما انسان گفت من برمی دارم .

وقتی انسان قبول کرد به این معنی است که اگر خدا پیامبران را هم نفرستاده بود ، باز هم ما شاکر بودیم برای آن نعمتی که در ما هست .


منبع : عارفانه های دولابی از کتاب " مصباح الهدی – مهدی طیب – ص 121 – 123 "
1- سوره احزاب – آیه 72

محمد صالحی – 27/2/89
http://mahsan.parsiblog.com/