همه چیز درباره ی بیل گیتس - تاسیس و گسترش دامنه فعالیتهای مایکروسافت
در شاهراه فن آوری
پس از آن که گیتس و آلن قول نرم افزار را به آقای رابرتز دادند کارکردن بر روی کامپیوتر بزرگی که در مرکز کامپیوتری Aiken وجود داشت را شروع کردند. این مرکز در دانشگاه هاروارد واقع بود و از کامپیوتر این مرکز برای پروژه های دانشجویی استفاده می شد. البته گیتس و آلن بی آن که هدف تجاری خود را از کارکردن بر روی این کامپیوتر نشان دهند به نام پروژه دانشجویی مشغول به نوشتن برنامه شدند. (در بخش آزاد سایت میکرو رایانه مقالاتی نیز در این زمینه وجود دارد) از آنجایی که کامپیوتر Altair 8080 در این مرکز وجود نداشت، گیتس و آلن ناچار بودند عملکرد این کامپیوتر را در ذهن شان تصور کرده، از مطالبی که در مقاله مربوط به این کامپیوتر چاپ شده بود استفاده نموده و سپس آن کامپیوتر را بر روی کامپیوتری که در هاروارد وجود داشت شبیه سازی کنند.
«ما فقط یک مقاله درباره ی Altair 8080 در دست داشتیم. اگر مطلب را اشتباه فهمیده بودیم و یا اگر خود آن مطلب غلط بود در آن صورت شانس نوشتن برنامه برای Altair را از دست می دادیم.»
این دو برنامه نویس جوان در طول دو ماه فوریه و مارس 1975 بر روی برنامه خود کار کردند و دیوانه وار مشغول نوشتن کد برنامه بودند.
«در آن زمان ما اصلاً به این موضوع فکر نمی کردیم که آیا واقعاً می توانیم برنامه را بنویسیم یا نه، بلکه سوالی که ذهن ما را مشغول کرده بود این بود که آیا می توانیم برنامه ای را که می نویسیم در 4 کیلوبایت فشرده کرده و آن را سریع تر از تمام برنامه هایی که در آن زمان وجود داشت بسازیم.»
حاصل تلاش دو نفره ی گیتس و آلن برنامه ای بود که به نظر می رسید بتواند مطابق میل رابرتز باشد. پس از آن که برنامه کامل شد، آلن آن را نزد رابرتز برد. قبل از آن که رابرتز برنامه راببیند در یک لحظه آلن به خاطر آورد که او و گیتس فراموش کرده اند اعلان شروع را به برنامه اشان بیافزایند. لذا با عجله این بخش را به برنامه اضافه کرد. وقتی رابرتز برنامه را از آلن گرفت، آن را در Altair بارگذاری کرد. این برنامه به خوبی اجرا شد و نشان داد که گیتس و آلن توانسته اند کار خود را با موفقیت به انجام برسانند. سپس آلن به هاروارد برگشت و به همراه گیتس این موفقیت را جشن گرفتند.
گیتس و آلن برنامه ای که به زبان بیسیک نوشته بودند را به قیمت 3000 دلار به شرکت MITS فروختند. سپس آلن به نیومکزیکو رفت و سعی کرد آن برنامه را گسترش دهد، به طوری که از آن در استانداردهای صنعتی نیز استفاده گردد. آلن برای ادامه ناچار شد از رابرتز وام بگیرد. اما چندی نگذشت که آلن مدیر بخش نرم افزاری شرکت MITS شد. در ژوئن سال 1975 گیتس از هاروارد مرخصی گرفت و به آلن ملحق شد. اگرچه او در پاییز مجدداً به هاروارد برگشت، اما علاقه و فکرش در MITS بود. به همین دلیل پس از آن که مدتی را در هاروارد سپری کرد مجدداً مرخصی گرفت و پیش آلن رفت و دیگر به هاروارد برنگشت. «در آن زمان والدین من از شنیدن این موضوع که من یک دانشگاه شناخته شده را ترک کرده و به کار در زمینه ی ریزکامپیوتر مشغول شده ام بسیار تعجب کردند. در آن زمان کمتر کسی نام ریز کامپیوترها را شنیده بود. والدینم با وجود متأثر شدن، مرا در مسیر جدیدی که وارد آن شده بودم بسیار حمایت کردند.»
برنامه ای که گیتس و آلن به زبان بیسیک برای شرکت MITS نوشتند برای همیشه در ذهن گیتس باقی مانده است.
«تصویر کدمنبع برنامه ای که به زبان بیسیک برای اولین ریز کامپیوتر نوشتیم هنوز در مقابل چشمان من است. این کد برنامه نویسی، شروع مایکروسافت بود. پس جای تعجب نیست که تمام جزئیات صفحات مختلف این برنامه را کاملاً به یاد داشته باشم. این برنامه جالب ترین برنامه ای است که در طول عمرخود نوشته ام. شاید این جذابیت به خاطر کوچکی و مناسب بودن آن در زمان خود باشد.»
گیتس معتقد است دانش آموزانی که کار برنامه نویسی را شروع می کنند ابتدا باید با بیسیک آشنا شوند، چون فراگیری این زبان ساده است و کاربردهای زیادی را می توان در آن پیدا کرد. آسانی زبان بیسیک موجب می شود که دانش آموزان از برنامه نویسی نترسند و به آن علاقه مند شوند. این زبان اولین زبان برنامه نویسی است که گیتس و آلن در دهه 1960 وقتی در سیاتل بودند یاد گرفتند.
تاسیس مایکروسافت
بالاخره پس از سالها تلاش گیتس و شریکش آلن به آرزوی خود یعنی تاسیس یک شرکت نرم افزاری نزدیک شدند. قبل از هر چیز آلن و گیتس به دنبال نامی برای شرکت تازه تاسیس خود بودند. از میان اسامی مختلفی که از ذهن آنها می گذشت، مایکروسافت از همه بهتر به نظر می رسید. در ابتدا نام این شرکت به صورت Micro-Soft نوشته می شد، اما بعدها خط فاصله موجود در نام این شرکت برداشته شد و به صورت Microsoft درآمد.
گیتس و شریکش ابتدا شرکت خود را در نیومکزیکو تاسیس کردند و از اعضای قبلی گروه برنامه نویسی Lakeside برای کار در آن دعوت نمودند، اما کمی بعد شرکت آنها به سیاتل تغییر مکان یافت. در آغاز، سهم گیتس و آلن از مایکروسافت با هم مساوی بود یعنی آنها از یک مشارکت 50/50 برخوردار بودند. بعدها گیتس از آلن خواست تا سهم او افزایش یافته و این مشارکت به صورت 60/40 تبدیل شود. گیتس این تقسیم بندی را منصفانه می دانست، چون علاوه بر درآمدهای مشترکی که گیتس و آلن داشتند، آلن یک درآمد معین از شرکت MITS دریافت می کرد. در طول سالهایی که از تاسیس مایکروسافت گذشته است گیتس به تدریج سهام خود را فروخت تا جایی که اکنون فقط 22 درصد از شرکت مایکروسافت به او تعلق دارد.
در روزهای اول شرکت مایکروسافت، مدیریت این شرکت تابع روش مشخص و دقیقی نبود. آلن و گیتس در اداره ی تمام امور دخیل بودند. اما بعدها با گسترش و توسعه مایکروسافت این دو نفر وظایف مدیریتی را بین خود تقسیم نمودند. اداره ی بخش فناوریهای جدید و تولید محصولات به آلن سپرده شد و مدیریت امور تجاری مانند مذاکرات و بستن قرارداد ها را نیز گیتس به عهده گرفت. در طول 18 ماه اولی که از تاسیس مایکروسافت می گذشت، گیتس و آلن توانستند چند صد هزار دلاری از نوشتن برنامه برای شرکت های Apple Computer و Commodore به دست آورند.
علاقه مندی ها (Bookmarks)