خلاصه مقاله:
سدها از جمله طرح هاي بزرگ و سرمايه هاي ملي كشور بشمار مي آيند. اينگونه طرح ها نياز به مراقبت دائمي بويژه در زمان بهره برداري دارند تا بتوان استفاده بهينه از آنها را در طول عمر مفيد خ د بعمل آورد. يكي از عواملي كه باعث كوتاه شدن عمر مفيد يك سد مي شود، رسوبزائي بيش از حد مجاز در مخزن آنها مي باشد. رسوبزايي نتيجه مستقيم فرسايش پذيري سطح زمين در حوزه آبريز مي باشد كه عوامل متعددي در آن موثر هستند.
روشهاي متعددي براي برآورد ميزان رسوب زائي وجود دارد كه هر روش متناسب با شرايط منطقه انتخاب و بكارگرفته مي شود. در اين تحقيق از روش PSIAC استفاده شده است كه در آن 9 شاخص از ويژگيهاي منطقه در نظر گرفته شده است. براي ارزيابي بهتر تاثير هر كدام از شاخصها در برآورد ميزان رسوب توليدي، حوزه آبريز به شش زير حوزه تقسيم گرديد. محاسبات انجام شده نشان مي دهد كه حجم توليد رسوب سالانه در كل حوزه آبريز، با مساحت 4136 كيلومتر مربع، بالغ بر 147380658 متر مكعب است. اين رقم در زير حوزه هاي مختلف متناسب با شرايط حاكم در آن متفاوت است.
با در نظر گرفتن شاخصهاي فوق نقشه پهنه بندي خطر فرسايش پذيري منطقه نيز تهيه شد. اطلاعات منعكس شده در نقشه نشان ميدهد كه موثرترين عامل در فرسايش منطقه علاوه بر روان آبها، كاربري زمين و خصوصيات زمين شناسي بوده است.

اصل مقاله