اگر تو نبودی، مشاور رییس جمهور بودم

[zoh_reh]

اگر تو نبودی، مشاور رییس جمهور بودم

---

اگر تصمیم گرفتید که در خانه بمانید، لطفا پس فردا سر بچه خود منت نگذارید که به خاطر تو کارم را رها کردم و اگر رها نمی کردم، الان مشاور رئیس جمهور بودم!

---

در قسمت اول هراس ها و گفتگوهای ذهنی مادران شاغل را مرور کردیم و به تعریف معنای مادر از دو دیدگاه مختلف پرداختیم ، در این قسمت ببینیم که اصلا چه کاری ارزش بالاتری دارد؟

آیا ارزش دارد؟

قابل انکار نیست که امروزه بعضی از مادران چنان شیفتة كارشان هستند كه علاقة چندانی به ماندن در خانه و نگهداری از فرزندشان ندارند و بیشتر مایلند هویتی شغلی داشته باشند تا اینكه به عنوان مادر شناخته شوند.

بد و یا خوب، این دسته از مادران از كارشان و سپری كردن روز با سایر افراد بزرگسال لذت می برند و می خواهند درآمدی مستقل داشته باشند.

اما مادرانی هم هستند كه وقتی برای اولین بار به كارشان برمی گردند، احساس می كنند كه میان شغل و نوزادشان در كشاكش هستند.

حتی اگر قبل از باردار شدن، همه چیز را با دقت برنامه ریزی كرده باشید و مرخصی زایمان هم گرفته باشید؛ پس از اینكه نوزادتان به دنیا می آید و مرخصی زایمان به اتمام می رسد و سر و سامان می یابید، باز، هنگام بازگشت به كار، گذاشتن نوزاد نزد فردی دیگر، یكی از دشوارترین كارهایی است كه با آن روبه رو می شوید.اما تنها گذاشتن نوزاد نزد فردی دیگر تنها یكی ازدشواری هاست.

هر پدیده اجتماعی آثار مثبت و منفی زیادی با خود به همراه دارد، كه اگر به درستی درك نشود و به درستی با آن برخورد نشود، می تواند نتایج نامطلوبی در پی داشته باشد. شاغل بودن مادران هم از جمله مواردی است كه به دلیل عدم حضور مادر در خانه می تواند باعث ایجاد مشكلات و تنش در خانواده شود و به روابط بین مادر و فرزند و رابطه همسران لطمه وارد كند.

هنگامی كه فرزندتان چهار دست و پا راه می رود، یا به سن مدرسه می رسد و تمام اوقات نیازمند وجود شماست،به مرور زمان سختی های دیگری قد علم می كنند.
شاغل بودن مادر، جدال هایی درونی نیز به دنبال دارد. سپردن كودكان به فردی دیگر، در زمانی كه خانه نیستید، گاهی قلب شما را پاره می كند؛ اما به آن معنا نیست كه نمی توانید از عهدة آن برآیید یا اینكه دارید كار نادرستی انجام می دهید.

شما باید نیازهای فرزندان و موقعیت خود را بسنجید، دربارة آن با شوهرتان گفت وگو كنید و بدون توجه به اظهار نظرهای دیگران و با استفاده از راهنمایی های مشاوران تصمیم بگیرید كه چه چیزی به شما آسایش می بخشد و چه انتخابی به نظرتان بهترین است.

آیا بیكارى را تحمل مى‌كنید؟

در خوشبینانه ترین حالت، دختران امروز بعد از این که از دانشگاه فارغ التحصیل شدند، به کاری سرگرم می شوند، بعد از مدتی بیمه می شوند، ترفیع شغلی بعد افزایش حقوق پیدا می کنند، حال که باردار شده اند، باید چه کار کنند؟
یا باید شغل و بیمه و حقوق و پیشرفت را بوسیده و به کناری بگذارند، که در این صورت زحمات چند ساله شان، مسائل اقتصادی، نیاز روحی به کار و ... چه می شود؟
در بیشتر حالات، بارداری و زایمان همراه با افسردگی است، حال برای کسی که تمام عمر خود را فعالیت کرده، این خانه ماندن چه معنایی می تواند داشته باشد؟
آیا مى توانید نیمه وقت كار كنید، ساعات كارى را كاهش دهید و یا حتى به طوركلى كار نكنید؟
باید بررسى كنید كه آیا درآمد فعلى شوهرتان به تنهایى پاسخگوى نیازهاى خانواده است یا نه؟ آیا یك درآمد مى تواند نیازهاى روزانه تان را رفع كند؟

متاسفانه خیلی از زنان مجبورند که کار کنند و در آمد همسر آنها به تنهایی کفایت نمی کند.به یاد میاورم زمانی را که به همراه دوستم برای سپردن کودکش به مهد کودک رفته بودم، مادری آنجا بود که با چهره ای بسیار خسته کودکش را در آغوش گرفته بود و می بوسید، در همان حال اعلام شد که دولت فردا را تعطیل کرده است، دوست من شکوه کنان گفت: ای بابا، حالا باید کل فردا رو تو خونه باشیم. اون خانم در حالی که با خوشحالی کودکش را محکمتر می بوسید گفت: آدم پیش بچه اش باشه ، تو خونه که هیچی، تو زندان باشه ، بدترین جای دنیا باشه، فقط پیش بچه اش باشه.

واقعا برای اون خانم که دوست داشت در کنار فرزندش باشد ، اما مجبور بود که سر کار برود، متاسف شدم.

توجه داشته باشید،صرف نظر از شغل های دولتی و یا شغل هایی که محل نگهداری کودک به صورت رایگان را دارند، اگر شما دست از شغل خود بكشید، دیگر هزینه نگهدارى از بچه را نمى پردازید، مخصوصا در این زمان که گزارشی خواندم با این مضمون «برابری هزینه های مهد کودک با شهریه دانشگاه»
بسیاری از مادران تمام حقوقی را که می گیرند، برای نگهداری از کودکشان به پرستار و یا مهد کودک می دهند. همچنین مخارج ایاب و ذهاب و خریدن لباس براى كار هم وجود نخواهد داشت.

اكنون یك بار دیگر جمع بندى كنید. آیا از عهده آن برمى آیید؟

با شوهرتان مشورت و بررسى كنید كه آیا ترك شغل، تنها راه صحیح و واقعى است؟ در صورتى كه از لحاظ مالى به او متكى باشید چه احساسى پیدا مى كنید؟
اگر به یک خانه ی کوچکتر نقل مکان کنید، ایا ارزش این را دارد که در کنار فرزندتان باشید؟

اما اگر دور بودن ازكودكتان واقعا شما را ناراحت مى كند و شما حاضرید هر كارى را براى ترك شغلتان انجام دهید، شاید انگیزه كافى براى پذیرفتن این تغییرات داشته باشید.

ترك شغل براى بعضى از خانواد ه ها به این معنى است كه دیگر فرزندانشان را به مدرسه غیرانتفاعى نفرستند و اتومبیل دیگرى نداشته باشند، در تعطیلات تابستانى به مسافرت نروند، شاید به خانه اى كوچكتر نقل مكان كنند و یا در محل هاى زندگى كنند كه اجناس و هزینه زندگى ارزان تر است. اما این موضوع مى تواند راه حلى باشد كه به شما آرامش ذهن ببخشد و احساس كنید كه در چیزهایى كه واقعاً اهمیت دارند، غنى تر هستید.

بنابراین با توجه به شرایط خود و فرزندتان به‌گونه‌ای تصمیم بگیرید که به نفع هر دوی شما باشد.هیچ کس قرار نیست قربانی کس دیگری شود.
در نظر داشته باشید کار کردن حق شماست، پس اگر به سر کار برگردید، هیچکس حق ندارد شما را محکوم کند و اگر تصمیم گرفتید که در خانه بمانید، لطفا پس فردا سر بچه خود منت نگذارید که به خاطر تو کارم را رها کردم و اگر رها نمی کردم الان مشاور رئیس جمهور بودم!

تبیان