واقعا زیباییش بزرگه...
1392/12/3
خیلی خوب می شد اگر زندگی هم مثل این فیلما متنوع بود، اما نیست و این خیلی بده. شاید هم متنوع هست، انتظارات ما زیاده.
The Last Step 2012
ترکیب علی مصفا و لیلا حاتمی همیشه جالب بوده. بازی مصفا نسبت به قدیم خیلی پیشرفت کرده(هر چند نمی خواست در این فیلم بازی کنه)، الان دیگه کارگردان خوبی هم شده، این کاملا فیلم خودش بود، و فیلم خوبی هم بود. ایده فیلم در فیلم همیشه جالبه. یک نکته مهم دیگه هم اینه که این یک فیلم کاملا مستقل هست.
Captain Phillips 2013
فیلم جالبی بود، ولی اگر به من بگن ازش چی به یاد می آری، میگم صحنه های پایانی فیلم که تام هنکس روی تخت می لرزید. اوه پسر این آدم باید به بازیگرهای جوون بازی کردن رو یاد بده. مسئله اینه که هنکس بازی نمیکنه، خودِ کاپیتانه.
فیلم که بسیار زیباست، فقط یک ایرادی که هست قهرمانیه که از کاپیتان فیلیپس میسازه. خیلی ها میگن فیلیپس آدم خوبی نیست که اعضای کشتی رو به خطر انداخت. این هم موضوعی جالبی برای تحقیقه، اگر کسی علاقه مند باشه.
Iceman 1984
انسان چه مال هزاران سال پیش باشه و چه مال زمان حال، همش به دنبال بالا رفتنه، روی زمین بند نمیشه. در ابتدا ارتباط برقرار کردن با فیلم یک مقدار سخته، اما کم کم جو میگیرت. دیدن تیموتی هاتن هم در فیلم های سینمایی همیشه خوبه.
Scott Pilgrim vs the World 2010
باید اسم فیلم رو میزاشتن اسکات پیلگرم چیست. واقعا چیه. از فیلم خوشم نیومد، نه اینکه فاجعه باشه، ولی نه میتونم بگم خوبه و نه مثل بقیه میتونم بگم کالته. اصلا معلوم نیست چیه. کریس اونز هم با اون قیافش. راستشو بگم از این امتیازات نینتندویی که میگرفت خیلی خوشم اومد، همون طور موهای رنگی.
Alzheimer 2011
سینمای ایران هم مثل سینماهای دیگه میتونه فیلم های خوبی تولید کنه، مثل این. خیلی خوب بود، مخصوصا از بازی بازیگرهاش هم خوشم اومد، یه سوال هم که آخر فیلم میزاره برای بیننده.
About Elly 2009
این از جدایی بهتره. البته نظرِ من اینه. مشخص شدن رنگ واقعی انسان ها در سینما. زیبا بود و ناراحت کننده، البته چند تا از بازیگرهای فیلم می تونستن بهتر باشن، ولی در کل همه راضی کننده هستن.
Hamoun 1990
قبلا دقایقی از این فیلم رو دیده بودم، اما بعد از دیدنش به صورت کامل باید بگم که شاهکاره. فیلم ایرانی هست، ولی ایرانی نیست! بدون هیچ نقطه ضعفی. شاید واقعا این بهترین فیلم ایرانی باشه، البته من نمیدونم، شاید به اندازه کافی هنوز فیلم ایرانی ندیدم.
میتونست در کنار دو فیلم دیگه بهترین فیلم هفته باشه، ولی در برابر زیبایی بزرگ نمیشه مقاومت کرد.
Last Vegas 2013
چهار بازیگر بزرگ داشته باشی و بعد اینو بدی بیرون. متاسفم، البته نه برای بازیگرها. باید از این چهار ستاره بهتر استفاده بشه. راضی نشدم، از این فیلم خوشم نیومد. جوک هاشون هم عمیق نبود.
Uncommon Valor 1983
اگر طرفدار فیلمی مثل اولین خون: قسمت دوم هستی باید حتما اینو ببینی. از اون فیلم های دهه هشتادی که متاسفانه زیاد بهش توجه نشده و فراموش شده. من که لذت بردم از این فیلم زیبا.
No One Lives 2012
بدترین فیلم هفته. اصلا به این میگن فیلم، مایه آبروریزی. لوک اونز! وای...چقدر گور بود...تهوع...
The Sweeney 2012
از اون فیلم های پلیسی بریتیش، که فقط خودشون بلدن بسازن، داستان خطی، ولی جذاب. برای سرگرم شدن بد نبود. مسئله اینه که من طرفدار ری وینستون هستم.
Bully 2011
این برای افرادیه که به مستند علاقه دارن. باز خوبه یک نفر به فکر اون دانش آموزایی که در مدرسه زجر میکشن بود. به نظرم فیلم بی عیب و نقصی بود. عالی بود و البته بسیار ناراحت کننده. فیلم نیست، حقیقته.
Incendies 2010
خیلی ها بعد از دیدن این فیلم نوشتن وای بهترین فیلم، وای عجب فیلمیه، وای 10/10. اما جالبه که اون جوری که باید و شاید به این فیلم فوق العاده توجه نشده. این رو از دست ندید. فوق العاده است. میشه گفت شاهکاره. واقعا فیلمیه که بعیده فراموشش کنید.
Get Shorty 1995
دهه نود متعلق به جان تراولتاست. یک تُن فیلم خوب داره در دهه نود. Get Shorty خیلی فیلم خاصیه. بازی تراولتا بی نظیره(گلدن گلوب داره به خاطرش، میتونست اسکار هم داشته باشه). شخصیت هایی هم در حاشیه فیلم هستن فوق العاده تاثیرگذارن، مخصوصا بونز با بازی مرحوم دنیس فارینا. جالبه تابستون گذشته سه تا از افرادی که در این فیلم بودن فوت کردن: فارینا، جیمز گاندولفینی و نویسنده فیلم. فارینا، که واقعا پلیس بود در جوونیش ولی بعد بازیگر شد، نقش گنگسترها رو خیلی خوب بازی میکنه. Get Shorty به خوبی از طنز استفاده میکنه، یک فیلم در فیلم بسیار جالب، اول و آخرش هم تراولتاست و بسیار پرهیجان. بعد از دیدن این فیلم یه حس خوبی به من دست داد، عجب فیلمی...
La grande bellezza 2013
این فیلم نیست، اثر هنریه.
فیلم هفته که کمه، فیلم ساله، یکی از بهترین هایی که تا به حال دیدم. این قدر خوبه که فکر کنم هر ماه یک بار ببینمش. اما حرف زدن در موردش کافی نیست، باید حسش کرد. خیلی ها میگن تقلید از فلینی یا دیگران، اما باور نکن، این اثر سورنتینو رو باید خودت حس کنی، این طلاست. بی صبرانه منتظرم تا اون نسخه سه ساعتیش رو ببینم.
علاقه مندی ها (Bookmarks)