جغرافیای پوشش مردان

[sevda_sj]

متاسفانه هنوز بیشترین نیرو صرف پوشش زنان میشود و این در حالی است که مردان نیز از نظر شرعی، عرفی و قانونی ملزم به رعایت برخی حدود پوششی هستند که مع الاسف توجه قابل ملاحظه ای به این مقوله نمی شود.

با یک بررسی اجمالی در زمینه فرهنگ پوشش در نقاط مختلف جهان، از گذشته تا کنون متوجه خواهیم شد که پوششِ، حتی در کشورهایی که ادعای آزادی و آزاد گذاشتن شهروندان شان را در هر زمینه ای دارند هم، فرهنگ و قانون خاص خودش را دارد و بر خلاف تصور بسیاری از افراد (که نحوه و آداب پوشش را، خاص زنان و دختران دانسته و معتقدند که نیازی به رعایت پوشش خاص از سوی مردان نیست) مردان نیز ملزم به رعایت برخی قوانین پوششی خاص هستند و هیچ کس حق ندارد هر طور که دلخواهش هست وارد جامعه شده و در آن آمد و شد کند.

بی شک پوشش و لباس مردم در هر جامعه ای، بر خواسته از عرف، دین و قانون خاص آن جامعه است. به تعبیر بسیاری از افراد پوشش مناسب شامل آراستگی، وقار و نظم در ظاهر می باشد. محیط کار، تحصیل و پژوهش، کوچه و خیابان و … هر کدام به اقتضای خود، پوشش خاصی را می طلبد که این پوشش، فرهنگ خاص آن محیط را نمایان می کند. نوع پوشش و لباس زن و مرد در هر مکان از قبیل محیط کار، منزل، خیابان، محل تحصیل، نشانگر شخصیت و وقار و متانت و پایبندی به اصول محیط اجتماعی است. این امر به حدی درخور توجه است که دولت مردان و دول مختلف قوانین خاصی را برای پوشش کشور خود تعیین می کنند که اجرای آن برای همه افراد جامعه الزامی بوده و سرپیچی از آن عواقبی را در بر خواهد داشت.


انواع پوشش: عبارتند از؛

پوشش عرفی: که بر گرفته از آداب و سنن اجتماعی هر ملت است و ضمانت اجرای آن افکار عامه است.

پوشش دینی: که برگرفته از احکام دین بوده و هر یک از ادیان و مذاهب، بر مبنای اعتقادات خود، حدود آن را معین می کنند که تمام ادیان بر پوشش خاص در مراسمات مذهبی تاکید ویژه ای دارند.

پوشش قانونی: که معمولا در مورد کارکنان دولتی و سازمان های خاص به صورت متحد الشکل همچون نیروی دریایی، ارتش و….. یا به صورت قوانین پوششی در مکان های خاص چون دانشگاه، مدرسه و محیط‌های اداری است که هر فرد عضو این مکان ها ملزم به رعایت آن می باشد.

لباس و نحوه پوشش هر فرد در جامعه تا حد زیادی می تواند نمایانگر شخصیت و جایگاه او در جامعه باشد.

در جاهای مختلف جهان از جمله دانشگاه ها قوانین پوششی خاصی وضع شده که برخلاف تصور بسیاری از جوانان ما (که معتقدند فقط کشور ما است که برا ی پوشش مرد و زن حد تعیین کرده است) این قوانین همه جا لازم الاجراست و هیچ نقطه ای از این کره خاکی (حتی قبایل سرخپوستان ) نیست که مردم هر طور که دوست دارند در جامعه ظاهر شوند. در هر کشوری قوانین پوششی وجود دارد که با کسانی که از این قوانین سرپیچی کنند برخورد شدید، جریمه نقدی و حتی مجازات زندان تعبیه شده است!

در دانشگاه آکسفورد انگلیس که بسیاری از نوابغ و بزرگان جهان در آن تحصیل کرده و می کنند قوانین خاص پوششی دارد: دانشجویان موظف به پوشیدن لباس رسمی بوده و حق پوشیدن لباس نامناسب را ندارند. مردان باید ظاهری مناسب و تمیز داشته باشند و پوشیدن لباس های بدن نما و باز برای آن ها نامتعارف است. اندازه شلوار، رنگ مو که باید طبیعی باشد و از مدل های افراطی و نابهنجار باید پرهیز شود. خالکوبی برای زن و مرد مجاز نیست و…. .

در دانشگاه آلن و تگزاس و باب جونز آمریکا : زن و مرد ملزم به پوشیدن لباس های یک رنگ و یک شکل هستند و هیچ یک از شلوار های جین، سوئیت شرت، دامن های چاک دار و تیشرت مجاز شمرده نمی شود! حتی پوشیدن کفش هم در این دانشگاه از قوانین خاص خود برخوردار است، حلقه هایی که در زبان و گوش و و ابرو یا مناطق قابل مشاهده باشد با برخورد مواجه خواهند شد بیش از دو حلقه در دست مجاز نیست. خط سبیل و ریش باید مرتب و ساده باشد و با ریش بزی و پایه ریش بلند برخورد می شود خالکوبی مجاز نیست.

حرف اصلی ما در این مقاله این است که “عفت ندای فطرت است”.

لباس های نامیمون

در جامعه قدرتمند امروزی، چگونگی وضعیت ظاهری افراد، برخاسته از شان محیط علمی و فرهنگی و نیز جلب رضایت عواملی است که در مجموعه، مشغول تعلیم و تربیت می باشند. در هر جامعه انسانی رعایت برخی امور از قبیل پوشش و آداب و سنن خاص آن جامعه برای ساکنین و افراد تحت پوشش الزامی است و هرچه افراد از مقام ومنصب و جایگاه بالاتری برخوردار باشند پوشش رسمی تر و پوشیده تری را انتخاب می‌کنند مثلا وزرای امور خارجه خانم به غیر از پوشیدن کت و شلوار ساده از محافظ سینه هم برا ی پوشش خود استفاده می کنند که این نشان دهنده این است که رابطه میان شأن و مقام و نوع پوشش یک رابطه تنگاتنگ و غیر قابل انکار می باشد و افرادی که پوشش برخی خوانندگان یا فوتبالیست ها یا بازیگران معروف آن ها را الگوی پوششی خود قلمداد می کنند بدانند حتی در خود کشورهایی که این نوع پوشش را از طریق ماهواره یا اینترنت رواج می دهند هم این پوشش ها جایگاهی نداشته و در مکان های مهمی چون دانشگاه‌ها و مراکز علمی، خود آن ها هم این نوع پوشش ها را برای افراد زیر گروه خود ممنوع قلمداد کرده و برای افرادی که از قوانین خاص وضع شده سرپیچی کنند مجازات های معینی تعیین می کنند. پس چقدر خوب است اگر جوان و نوجوان امروزی ما این موضوع را برای خود جابیاندازد که هر آدم معروفی نمی تواند الگوی مناسبی برای آدم باشد ؛ چه بسا خود این افراد هم این گونه پوشش را دوست نداشته و صرفا به خاطر اجبار یا شغل آن ها که رواج بی بند و باری و فساد در جوامع است، از چنین پوشش ها، مدل موها و خالکوبی ها و این قبیل امور پست و بی اساس استفاده می کنند.

لذا چه امر پسندیده ایست شناختن جایگاه انسانی مان و این که این لباس ها برای ما تفاخر و امتیاز محسوب نمی شود و صرفا آب ریختن در جوی دشمنان و هیزم ریختن در آتشی است که این مزدوران برای از بین بردن عفت و ایمان و شخصیت افراد فراهم کرده اند.

“امنیت اخلاقی از مهمترین مقولاتی است که مردم به آن احتیاج دارند… نیروی انتظامی در کوچه و خیابان باید با تمام چیزهایی که از نظر اخلاقی ممنوع و خلاف است، مقابله کند و این جزو وظایف شماست” (رهبر معظم انقلاب در دیدار با فرماندهان انتظامی)

در آخر عکسی نمایانگر اصالت و فرهنگ پوشش یک خانواده اصیل ایرانی در دوره قاجار را برای قضاوت به نمایش می گذاریم.



یک سوال که باید کمی به آن اندیشید:

انسان های متشخص و مورد تکریم چه می پوشند؟ آیا مثل هرزگان و منحرفین و خوانندگان و هنرمندان بی‌ریشه خود را می آرایند؟

http://www.ammarname.ir/node/26246