آشنايي با مترو پيونگيانگ
مترو پيونگيانگ - پايتخت كره شمالي - داراي 2 خط و 17 ايستگاه است و در سال 1973 افتتاح شد ساخت اين مترو در سال 1968 شروع و در 6 سپتامبر 1973 اولين خط آن افتتاح شد.
احداث تونل مترو در زير رود توئهدونگ حادثهساز بود. حداقل 100 كارگر در اثر حادثه جان خود را از دست دادند. اين قسمت هرگز كامل نشد و مترو هماينك از غرب رود ميگذرد.
مترو پيونگيانگ پايتخت كره شمالي با قرار گرفتن در 110 متري زمين عميقترين و نيز با داشتن 5 ون قيمت بليت ارزانترين مترو دنياست.
در مترو از بليت آلومينيومي كه روي آن آرم مترو حك شده است، استفاده ميشود.
شبكه:
خط يك در فرهنگ كره به معني اسب پرسرعت افسانهايست كه ميتواند 400 متر در روز بدود. اين خط حدود 12 كيلومتر وسعت دارد و در سال 1973 به بهرهبرداري رسيد.
خط دو به معني "تجديد شدن" در سال 1975 تاسيس شد و حدود 10 كيلومتر است.
خط يك از جنوبغربي به سمت شمالشرقي امتداد دارد.
هر دو خط همديگر را قطع و روزانه 700.000 نفر را جابهجا ميكنند.
در بيشتر موارد اسم ايستگاهها اشارهاي به محل آنها ندارد و برگرفته از ويژگيها و اصطلاحات انقلاب كره شمالي است.
مترو پيونگيانگ داراي موزه ايست كه تاريخ و احداث آن را نشان ميدهد.
شبكه مترو كاملا در زير زمين قرار دارد. طراحي شبكه بر اساس شبكه مترو ساير كشورهاي كمونيستي به خصوص مترو مسكو است. هر دو در بسياري ويژگيها مانند عميق بودن و فاصله زياد بين ايستگاهها مشتركند. ويژگي مشترك ديگر هنر رئاليسم اجتماعي در ايستگاههاست.
كاركنان مترو داراي لباس مخصوص هستند.
در زمان بمباران هوايي ميتوان از مترو به عنوان پناهگاه استفاده كرد. نصب درهاي بزرگ فلزي در ايستگاهها به همين منظور است.
ايستگاه كوانگميونگ به دليل قرار داشتن مقبره كيمايلسونگ در آنجا تعطيل است.
مترو طوري طراحي شده كه قطارها هر چند دقيقه تردد نمايند. در ساعات پر رفتوآمد فاصله آنها حداقل 2 دقيقه است.
توريستهاي خارجي تنها ميتوانند بين ايستگاه "پوهونگ" و "يانگوانگ" كه مدرنتر هستند، سفر كنند. اين دو ايستگاه در سال 1987 و بقيه در سال 1973 تكميل شدند.
كشيدن سيگار و خوردن در داخل مترو ممنوع است و جريمه سنگين به آن تعلق ميگيرد.
قطارهاي پيونگيانگ به دو رنگ قرمز و كرم رنگآميزي شدهاند، تمام تبليغات حذف و پوسترهايي از "كيمايلسونگ" و "كيمجونگايل" رهبران كره جايگزين آن شدهاند.
www.wikipedia.org
علاقه مندی ها (Bookmarks)