گوته میگوید: معماری، موسیقی جامد است. درواقع، تفاوت مهندسی عمران و معماریدر این است كه عمران ساختار كلی و زیبایی بنا را مورد توجه قرار میدهد ومعماری وظیفه زیبایی و در عین حال هماهنگ كردن بنا با محیط اطرافش را به عهده دارد. اگر در قدیم بناهایی نظیر گنبد قابوس، ارگ بم، مسجد امام و ... هنر معماری را به رخ انسانها میكشید، امروزه با پیشرفت انسان و زندگی ماشینی تأمین آسایش و آرامش روحی در محل زندگی، محل كار و محیطهای شهری وظیفه معماران است. معماری بیش از آنكه علم و تكنیك باشد، ذوق و سلیقه، شناخت محیط و فرهنگ و پیشینهی تاریخی است. معماری در ایران در حدود 1000 سال پیش از اسلام قدمت دارد.
معماری تنها هنر ساختن بناهای آجری و گنبدهای دوار نیست، كه بگوییم عمر آن در هزاره سوم میلادی به پایان رسیده است بلكه برای ساخت آسمانخراشها،برجها و مجتمعهای امروزی، بیش از حیاطهای پر باغچه دیروز به معماران هنرمند و كارآمد نیاز داریم. از همین رو، رشته معمارییكی از رشتههای مهم دانشگاهی است كه امروزه در دانشكدههای فنی یا هنری دنیا تدریس میشود. این رشته دارای دو جنبه هنری و فنی است. در این میان درسهای مبانی نظری و تئوری معماری و نحوه زیبا كردن حجمها،نماها و پلانها به هنر بر میگردد و دروسی مثل شناخت مواد و مصالح، ایستایی و ترسیمات فنی به جنبه فنی این رشته مربوط میشود. در این رشته دروس هنری اهمیت بیشتری دارد و دروس علمی و فنی در راستای دروس هنری است. برای مثال، یك معمار در طراحی خانه باید فضای آرامشبخشی را ایجاد كند تا باعث اضطراب، خستگی و دلتنگی نگردد، كاری كه بیش از رعایت اصول فیزیكی مثل نور و صوت نیاز به آشنایی با اصول زیباشناسی دارد.دانشجوی این رشته افزون بر توانمندی در طراحی و قدرت تجسم و خلاقیت لازم است كه در درس ریاضی بخصوص در هندسه قوی باشد چراكه آموزش فن و تكنیك معماری باید دروسی مثل هندسه كاربردی، هندسه مناظر و ریاضیات و آمار را مطالعه كرد.
علاقه مندی ها (Bookmarks)