با سلام

آیا عذاب وجدان نمیگیریم از اینکه استعداد و توانایی هایی خودمان را دست کم می گیریم
و هیچ تلاشی برای به ثمر رساندن و شکوفا ساختن استعداد های خدادی و منحصر به خود نمی کنیم ؟
خداوند همه ان چیزی را که برای موفقیت من و تو لازم بوده است به ما ارزانی داشته است
آیا بر ما واجب نیست شکر نعمت کنیم و از داده های خداوندی بهره بگیریم و موجب رشد و تعالی خودمان گردیم؟
خداوند همه آنچه را که به ما داده است برای استفاده کردن ما داده است
و گرنه چه لزومی داشت به ما چیزهایی بدهد که به درد خودمان و دیگری نخورد ؟
چرا بن بست های فکری و موانع ذهنی خودمان را نمی شکنیم و از سر راه خودمان برنمی داریم ؟
چرا پنجره استعداد های خودمان را به سوی موفقیت ها و بر روی شادی ها نمی گشاییم ؟
آیا باور داریم می شود و می توان کاری کرد و اوضاع امروز خودمان را تغییر داد و بهتر از حال بود ؟
ایا می خواهیم باور کنیم ؟
آیا به فردایی بهتر اعتقاد داریم ؟
آیا نیازی می بینیم در وضعیتی بهتر از امروز قرار بگیریم ؟
چگونه می توانیم برای خودمان فردایی بهتر را بسازیم؟
آیا از وضع امروزمان ناراضی هستیم؟
در زندگی خودمان استعداد و پرورش چه چیزهایی را داریم ؟
آیا مسیر موفقیت خودمان را یافته ایم؟
من نمی توانم کسی را موفق سازم یا موفقش کنم !
یا دیگری نمی تواند مرا موفق سازد !
من فقط می توانم برای موفق شدن کسی کمکش کنم
و یا دیگری به موفق شدن من کمک کند
هر کس باید خودش راه موفقیت خود را کشف کند
اگر خواهان موفقیتی باشد ؟
برای کسب موفقیت قرار نیست ما مثل فرد دیگری باشیم
و کار دیگری را پیشه خود سازیم
چرا که هر کس می تواند زمینه ای برای موفق شدن داشته باشد
برای اینکه موفقیت منحصر به فرد خودمان را منصه ظهور برسانیم
لازم است بر روی تفاوتهای فردی خودمان سرمایه گذاری کنیم
چرا که همین تفاوت های فردی است که ما را منحصر به فرد می کند
و از بین این همه آدمی مشخص و مختص می سازد
و امکان دیده شدنمان را فراهم می کند

دوست گرامی من نظر شما چیست ؟
آیا در خود نیازی به نظر دادن می بینی؟
آیا دغدغه این چنینی در سر داری ؟
آیا شما نیز در جستجوی موفقیت و کامیابی هستید؟

با تشکر