هنگامی که عاشورای رضوی رنگ خون گرفت

[م.محسن]

عقربه‌های ساعت روز دوشنبه 30 خرداد ماه سال 72 به عدد 14:26 نزدیک می‌شود و ناگهان صدای انفجار مهیبی در حرم رضوی می‌پیچد و بوی خون و سوختگی و دود، فضای حرم را پر می‌سازد.

به گزارش فارس، بیست سال پیش در چنین روزی درست روز عاشورای سال 1415 هجری قمری در ساعت 14:26 دقیقه جمعیت عزادار حسینی حرم رضوی شاهد جنایت هولناکی از سوی منافقان کوردل بود.

در حالی که رواق‌ها و صحن‌ها و بست‌های حرم مملو از جمعیت عاشقی است، ذکر یا حسین بر لبان ‌آن‌ها قطع نمی‌شود و صدای نوحه صحن رضوی را عطرآگین کرده است، در این حین انفجاری سهمگین همه جا را به لرزه در می‌‌آورد.

بمب که در قسمت بالای سر مبارک ثامن‌الحجج(ع) منفجر می‌شود و همه چیز را در هم می‌ریزد و زائران را وحشت زده و سراسیمه به اطراف می‌نگرند، شدت انفجار به حدی است که اعضای بدن تعدادی از زائران همچون سر و دست و پا و انگشت جدا شده و به اطراف محل حتی پشت بام حرم و سقف ضریح مطهر پراکنده می‌شود.

نه تنها سطح حرم و روضه منوره رضوی آغشته می‌شود، بلکه قطعات خرد شده پوست و گوشت زائران به همراه خون، سطح دیوارهای حرم مطهر امام و داخل آن را پوشانده و به خون آغشته می‌شوند و بوی خون و سوختگی و دود، فضای حرم رضوی را پر می‌سازد.

طاقت فرساترین و سوزناکترین صحنه برای خدام رضوی آنجایی است که باید به جمع آوری و پاکسازی حرم مطهر از قطعات ریز ریز شده گوشت، پوست و خون بدن‌های پاره پاره شده زائران بپردازند، به گونه‌ای که باقی مانده بدن‌های زائران در ظهر عاشورای حسینی(ع) در سطح بیشتر رواق‌ها همچون رواق دارالحفاظ، دارالسعادة و نیز گنبد الله وردیخان، گنبد حاتم خانی و... بخش وسیعی از دیوارها را پوشانیده است، این کار سخت و جگرسوز در همان شب و با زحمت بسیار انجام گرفت و صبح روز بعد حرم فرزند موسی بن جعفر(ع) آماده زیارت و طواف عاشقان دلسوخته و عزادار شد.

منبع