یادی از شهید سید هاشم اراسته

[aty.a]

فرمانده شهید سیدهاشم آراسته
نام و نام خانوادگى: سیّد هاشم آراسته
تاریخ و محلّ تولّد: ۸/۱۱/۱۳۴۱ ـ مشهد
نام پدر: سیّد عبّاس
تاریخ و محلّ شهادت: ۳۰/۷/۱۳۶۵ ـ جزیره‏ى مجنون
آخرین سمت: تخریب چى

سیّدهاشم آراسته ـ فرزند سیّدعبّاس ـ در تاریخ هشتم بهمن‏ماه سال ۱۳۴۱ در شهرستان مشهد چشم به جهان گشود.
سیّدعبّاس آراسته ـ پدر شهید ـ مى‏گوید: «از این که خداوند فرزندى به ما عطا کرده بود، خوشحال بودیم. اسم او را به علّت اصل و نسب ما به قبیله‏ى بنى‏هاشم، هاشم گذاشتیم.او از همان ابتدا با گفتار و رفتار دینى بزرگ شد و از همان کودکى نماز مى‏خواند.اذان گفتن را یاد گرفته بود و علاقه‏ى زیادى به گفتن اذان داشت. اگر به مهمانى مى‏رفتیم، او با ما نمى‏آمد، چون مى‏خواست موقع نماز بر روى پشت بام اذان بگوید. نماز جماعت او ترک نمى‏شد.»مادر شهید مى‏گوید: «در کودکى مریض شد، به طورى که پزشکان او را جواب کردند. نذر کردم که اگر خوب شود، تا هفت سالگى شُله‏زرد درست کنم و به مردم بدهم.» شوهر خواهر شهید مى‏گوید: «در دوران نوجوانى ایشان مدّتى را با مادر اصفهان زندگى کردند. به خاطر این که من نظامى بودم ومأموریّت‏هاى چند روزه داشتم، ایشان نزد ما بودند تا همسرم تنها نباشد. در مدّتى که با ما بودند من درس‏هاى اخلاقى زیادى از ایشان یاد گرفتم. ایشان عارف به تمام معنا بود. عشق به خدا و ائمه(ع) دروجودشان موج مى‏زد. نمازشان را مرتّب مى‏خواندند. حتّى به نمازشب هم مقیّد بودند. بسیار مقیّد بودند که در هر جایى که هستند،حتما اذان بگویند. حتّى در کلاس درس از معلّم اجازه مى‏گرفتند تا بروند و اذان بگویند.»او دیگران را هم به خواندن نماز اوّل وقت تشویق مى‏کرد.تا کلاس دوّم راهنمایى بیشتر درس نخواند و بعد از آن ترک تحصیل نمود و به نقّاشى مشغول شد.مسئول هیأت نوجوانان قمربنى‏هاشم(ع) بود.مدّاح اهل‏بیت(ع) بود و اشعارى در مدح ائمه(ع) مى‏گفت و بعد به نوحه خوانى مى‏پرداخت.على آراسته ـ برادر شهید ـ مى‏گوید: «زمانى که شهید در کلاس سوّم و در اصفهان نزد خواهرم بودند، در آن‏جا به دلیل فضاى قبل ازانقلاب در ماه محرّم مراسم سینه زنى و نوحه خوانى برگزار نمى‏شد. به همین خاطر ایشان تصمیم گرفتند، با بچّه‏هاى هم سنّ و سال خودشان هیأتى را تشکیل دهند و مراسم عاشورا و تاسوعا را برگزارکنند. در ابتدا کسى با او همراه نشد، ولى در روزهاى بعد افراد زیادى در هیأت جمع مى‏شدند و حتّى بزرگ‏ترها هم به آن‏جا مى‏آمدند.»بى‏بى فاطمه آراسته ـ خواهر شهید ـ مى‏گوید: «ایشان به من مى‏گفتند: شما براى بچّه‏هایى که در هیأت هستند، شربت و یا شله‏زرد درست کنید تا من به آن‏ها بدهم تا تشویق شوند و سال‏هاى دیگر هم به هیأت بیایند. در ضمن اگر همسرت راضى هستند، این کار را انجام بده.»او سعى مى‏کرد جوانان را با قرآن و نماز آشنا کند و خودش ازهر فرصتى براى یاد گرفتن مسائل مذهبى ـ دینى استفاده مى‏نمود. طرز صحیح خواندن نماز را به نوجوان مى‏آموخت و اشکالات آن‏ها را برطرف مى‏کرد. او مانند یک واعظ، مسائل مذهبى را به بچّه‏ها مى‏آموخت. امر به معروف مى‏کرد. ابتدا با افراد دوست مى‏شد،سپس نقاط ضعف آن‏ها را گوشزد مى‏کرد. با افراد ناباب رفت وآمد مى‏کرد تا بتواند از این طریق آن‏ها را به راه راست هدایت نماید.