آشنایی با عکاسی ديجيتال و کارکرد دوربین دیجیتال

[ستاره کویر]

گرفتن عکسهای اوليه با دوربين ديجيتال تازه خريداری شده کار سختی نيست. اندازه ديافراگم، شاتر، فاصله و فوکوس همگی به طور خودکار انجام می شوند. اما ممکن است جهت ادامه کار علاقمند به استفاده از کارکردهای پيشرفته دوربين و انجام تغييرات دستی روی آن باشيد. اين کارکردها ميتوانند چيزهايی در پشت منوهای ظاهری و نقاط پوشيده باشند. اگر کسی عادت به کار کردن با کامپيوتر نداشته باشد، انتقال عکسها به کامپيوتر و چاپ کردن آنها روی کاغذ زحمت و دردسر بزرگی خواهد بود

طرز کار کردن دوربين ديجيتال در دوربينهای ديجيتال يک سنسور حساس به نور به نام CCD وجود دارد که کار فيلم را انجام می دهد. اين سنسور از فتو سل های بسيار ريز حساس به نور تشکيل شده است، زمانی که عکس می گيريد هر کدام از اين فتو سل ها به تناسب مقدار نوری که دريافت می کنند، دارای بار الکتريکی می شوند. اندازه مساوی سه رنگ قرمز، سبز و آبی باعث بوجود آمدن نور سفيد می شود. هرگاه اين تعادل بين رنگها به هم بخورد، باعث بوجود آمدن نور رنگی می شود. اکثر سنسورهای عکس طوری طراحی شده اند که هر کدام از فتوسلها فقط يک رنگ اصلی را ثبت کنند. دو سوم اطلاعات مربوطه به رنگ عکس در دوربين بر پايه حدس زدن دوربين قرار داد. مگاپيکسل فتوسلهای سنسور عکس را پيکسل هم می گويند. اکثر دوربينهای ديجيتال دارای سنسورهايی به اندازه 2/3 تا 2/10 مگاپيکسل هستند. هر چه تعداد پيکسلها بيشتر باشد، عکس دارای جزئيات بيشتری خواهد بود و از اين رو می توان آنرا با کيفيت خوب در اندازه بزرگتری چاپ کرد. سنسورهای عکس در دو مدل (Charge -Coupled Device) CCD و يا (Complementary Metal Oxide Semiconductor) CMOS هستند. از سنسور نوری به کارت حافظه در يک دوربين دیجیتال که با فيلم کار می کند، عکس بر روی همان وسيله ای ثبت می شود که بعدا" نگهداری خواهد شد، يعنی فيلم نگاتيو يا اسلايد. دوربين ديجيتال با کمک گيرنده نوری خود يا سنسور، عکس را ثبت می کند. بعد از آن عکس يه يک وسيله ذخيره حقيقی تر انتقال پيدا می کند، يعنی يک کارت حافظه و پس از آن گيرنده CCD از محتوی خود تخليه می شود. زمانيکه اطلاعات مربوط به عکس به کارت حافظه انتقال پيدا می کند، اندازه های آنالوگ ولتاژ سلولهای نوری تبديل به اعداد ديجيتال می شوند. کلمه ديجيتال از کلمه لاتينی digitus به معنی انگشت می آيد. اين بدين معنی است که با انگشتان اعداد را حساب کنيم تا اينکه عدد را به شکل رقم آن بيان کنيم. انواع مختلف دوربينهای دیجیتال دستگاه های چند منظوره دوربينهای ديجيتالی وجود دارند که هم تلفن همراه هستند و هم می توانند موزيک در فرمت MP3 را پخش کنند و هم يک دوربين ويديويی هستند و به وسيله آنها شما می توانيد در اينترنت داخل شويد و يا با آنها يک e-mail بفرستيد، و چه کار ديگری از آنها توقع داريد؟ اشکال مختلف دستگاه های کوچک با دوربينهای ديجيتال امروزه در حال گسترش هستند. دوربينهای اتوماتيک يا کمپکت اصطلاح کمپکت Compact در مورد دوربينها زمانی مورد استفاده واقع می شود که لنز و بدنه دوربين در يک واحد پيوسته قرار داشته باشند. اين نوع دوربينها انواع و اقسام مدلها از کوچک " ببينيد و عکس بگيريد" تا مدلهای بزرگ تر که مانند دوربينهای بزرگ با امکانات اتوماتيک و قابليت های تنظيم دستی هستند، وجود دارند. دوربينهای پيشرفته دیجیتال اين نوع دوربينهای دیجیتال از قطعات جدا از هم تشکيل شده اند که اغلب عبارت از يک بدنه دوربين به همراه تعدادی لنز است. دوربينهای پيشرفته ديجيتال تا کنون از گران ترين دوربينها بوده اند. اين امر بستگی دارد به پيشرفته بودن و قابليت کار کردن سريع و اتوماتيک آنها و همچنين اين نکته که دوربينهای پيشرفته، دارای سنسور يا گيرنده نوری قوی هستند که درجه وضوح بالاتر و کيفيت بهتری از عکس را در مقايسه با دوربين کمپکت، عرضه می کنند. اغلب خريداران اين نوع دوربينها عکاسان حرفه ای هستند که با سرمايه گذاری روی اين دوربين ها می توانند از امکانات ساده تصحيح و رتوش عکس استفاده کنند ، مثل عکاسان مطبوعات. دوربينهای ديجيتال و آنالوگ معمولا" می توانند از لنزها و لوازم جانبی يکديگر استفاده کنند. استفاده از دوربين عکاسی کردن با دوربين ديجيتال ، در لحظه ای که دکمه شاتر دوربين را فشار می دهيد، تفاوت چندانی با لحظه ای که شاتر دوربين آنالوگ را فشار می دهيد، ندارد. بزرگ ترين اختلاف در قبل از انداختن عکس است که در دوربينهای ديجيتال می توانيد کنترل و تنظيم کنيد که عکس چگونه بيفتد و بعد از گرفتن عکس بتوانيد مستقيما" عکس را ببينيد، روی آن کار کنيد و تغييراتی اعمال کنيد و يا آنها را چاپ کنيد. توضيحاتی که در ادامه می آيند، در مورد اکثر دوربينها صدق می کنند. قسمتهای مختلف دوربين بزرگ يا کوچک ،ارزان يا گران، ساده يا پيشرفته ، در همه حالات يک دوربين از اين قسمتها تشکيل شده است: چشمي، شاتر، ديافراگم، لنز، نورسنج و در مورد خيلی از دوربينها فلاش . برنامه های آماده ای که در دوربين هستند تا تصميم بگيرند که قسمتهای مختلف دوربين چگونه با يکديگر به طور اتوماتيک کار کنند، يک امری عادی در دوربينهای امروزی هستند. توانايی انجام تغييرات دستی در دوربينها، امروزه تبديل به نکته ای مهم و مثبت شده که قيمت بيشتری را به قيمت اصلی دوربين اضافه می کند. چشمی يا منظره ياب خيلی از دوربينهای کمپکت ديجيتال و آنالوگ دارای پنجره کوچکی هستند که فرد عکاس می تواند با ديدن از ميان آن کادر و اجزا درون آن ، عکس خود را مشخص نمايد. اين پنجره کوچک که به چشمی يا منظره ياب دوربين معروف است معمولا" در کنار لنز قرار دارد. چيزی که به عنوان تصوير از درون چشمی دوربين مشاهده می کنيد ، تصويری تقريبی از نظر کادر يا عکس نهايی است. اختلاف در تصوير چشمی و تصوير نهايی به خطای پارالکس معروف است. زمانيکه مسئله کادر دقيق سوژه مهم باشد، مثل عکاسی کلوزآپ، صفحه LCD دوربين ديجيتال کمک بزرگی در اين مسئله است ، چرا که گيرنده نوری دقيقا" آن چيزی را که می بينيد، عکس خواهد گرفت. شما می توانيد منطقه فوکوس را با نشانه گرفتن دوربين به طرف سوژه طوری انجام دهيد که مستطيل منطقه فوکوس در نقطه ای از عکس واقع شود که می خواهيد فوکوس را روی آن انجام دهيد. تکمه شاتر را مقدار کمی به پايين فشار دهيد ، دوربين در اين حالت فاصله تا سوژه را اندازه می گيرد و لنز را فوکوس می کند. در حالتيکه تکمه شاتر کماکان تا نيمه به پايين فشار داده شده است، کادرعکس خود را هم انتخاب می کنيد. صفحه LCD فقط در دوربينهای عکاسی ديجيتال وجود دارد. اين نوع چشمی با همکاری لنز دوربين، کادری که در عکس ظاهر خواهد شد را نشان می دهد. با استفاده از صفحه LCD می توان نه تنها متدی را که در بالا در مورد آن شرح داديم (يعنی فوکوس کردن) را انجام دهيد ، بلکه می توانيد ببينيد که عکس چگونه خواهد افتاد و مثلا" عکس چقدر روشن و يا تيره ظاهر خواهد شد. روی صفحه LCD معمولا" اطلاعات مربوط به تنظيماتی که در هنگام گرفته شدن عکس استفاده خواهند شد، مثل شاتر و اندازه ديافراگم هم نمايش داده می شوند. در يک دوربين تک لنزی انعکاسی تصويری که درون چشمی آن مشاهده می شود، از درون لنز و يک سری آينه عبور می کند تا به پنجره چشمی در پشت دوربين می رسد. از اين رو چشمی اين گونه دوربينها ، کادر عکس را دقيقا" نشان داده و بعضی مواقع هم اطلاعات ديگر ، مثل سرعت شاتر و ديافراگم را در آن می توان مشاهده کرد. شاتر اندازه سرعت بر حسب ثانيه يا کسری از ثانيه بيان می شود. اين اندازه معمولا" همراه با درجه باز بودن ديافراگم بيان می شود تا مقدار مشخص نوری که گيرنده نوری بايد دريافت کند را مشخص کند. اما از اين اندازه برای تاثير حرکت در عکس هم استفاده می شود. برای سرعتهای شاتر طولانی تر از ثانيه و جهت احتراز از لرزش دست، بايد از سه پايه و يا ساير وسايل ثابت نگهداشتن دوربين استفاده کنيد. حتی اگر همه کارها به طور اتوماتيک در دوربين شما انجام می شود، باز هم بهتر است که قبل از گرفتن عکس کنترلی در مورد سرعت شاتر بکنيد تا بدانيد که عکس شما با چه سرعتی گرفته می شود. ديافراگم ديافراگم اغلب در لنز جای دارد. اندازه باز بودن ديافراگم همراه با سرعت شاتر، مقدار نوری که به گيرنده نوری می رسد را تنظيم می کنند. رقم پايين تر در ديافراگم به معنی بازتر بودن ديافراگم است. برای هر پله يا گامی که ديافراگم کاهش پيدا می کند ( يعنی رقم ها افزايش پيدا می کنند) مقدار نوری که به داخل دوربين راه پيدا می کند، نصف می شود. ديافراگم 8/2 دو برابر ديافراگم 4 نور به داخل دوربين وارد می کند. اندازه ديافراگم بازتر (رقمهای کوچک تر) همچنين باعث می شود تا عمق ميدان عکس کاهش پيدا کند. اين بدين معنی است که تصوير فقط در محدوده کمی به صورت واضح ديده خواهد شد و قبل و بعد از اين منطقه، تصوير سوژه تار خواهد بود. عمق ميدان کمتر را می توان در موارد مشخصی به کار برد ، مثلا" زمانی که عکس شخصی را می خواهيم از پس زمينه متحرک آن جدا کنيم. لنز در يک دوربين قطع کوچک که از فيلم mm 36×24 استفاده می کند، يک لنز mm 50 لنزی نرمال به حساب می آيد. اين لنز نه تصوير را بزرگتر و نه کوچکتر می کند. لنزی که باعث می شود موضوع عکس بزرگتر شود به لنز تله مشهور است که فاصله کانونی آن بيشتر از mm 50 است و اگر موضوع عکس کوچکتر از اندازه طبيعی آن شود، آن لنز ، لنزی وايد است. لنزهای با فاصله کانونی متغير به لنز زوم مشهور هستند. در لنز نرمال، فاصله کانونی برابر اندازه قطر کادر نگاتيو است. دوربين ديجيتال دارای گيرنده نوری يا سنسوری است که اندازه آن خيلی کوچکتر از قطع يک فيلم است. از اين رو لنز نرمال در دوربين ديجيتال کوچکتر از لنز نرمال در دوربينهای سنتی قطع کوچک است. فاصله کانونی لنز، معمولا" در دوربينهای ديجيتال معادل فاصله کانونی لنزهای دوربينهای قطع کوچک در نظر گرفته می شود. زوم ديجيتال : دوربينهای ديجيتال دارای هر دو نوع زوم اپتيک و ديجيتال هستند. زوم ديجيتال به معنی اين است که دوربين به طريق الکترونيکی و ديجيتالی يک تصوير را بزرگ می کند. اما در اين حالت عکس نمی تواند دارای اطلاعاتی بيشتر از آن چيزی که زوم اپتيک عرضه می کند ، باشد. از اين رو کيفيت زوم ديجيتال بسيار پايين تر از زوم معادل اپتيک است. جهت بزرگ کردن يک عکس می توانيد از يک نرم افزار تصويری ، بعد از برداشتن عکس استفاده کنيد. فلاش حتی دوربينهای کوچک و ساده هم، امروزه مجهز به فلاش هستند. ميدان روشن کردن فلاشهای ثابت روی دوربينها محدود است ( بين 5/0 تا 3 متر ، جهت اطلاع دقيق به دفترچه دوربين خود مراجعه کنيد) اما اين فلاش برای فاصله های کم و کوتاه در يک محيط سربسته کفايت می کند. کاهش خطر قرمزی چشم: فلاش ها معمولا" روی يک دوربين کوچک در کنار لنز قرار گرفته اند. اگر کسی که عکس او گرفته می شود، مستقيما" به دوربين نگاه کند، نور فلاش منعکس شده از برخورد به سرخرگهای شبکيه چشم باعث قرمز شدن چشم فرد در عکس خواهد شد که پديده چشم قرمز مشهور است. برای مقابله با بروز اين پديده ، فلاش می تواند قبل از گرفتن عکس، نوری از خود بيرون بدهد ، در اين هنگام به دليل نور بيشتر، مردمک چشم خود را جمع می کند و سپس فلاش زده می شود. از اين رو يک فاصله و وقفه ای بين هنگاميکه شاتر فشارداده می شود و زمانيکه عکس گرفته می شود، بوجود می آيد. در اين فاصله ، ممکن است مدل عکاسی شما خسته شود و قيافه ديگری به خود بگيرد که در عکس ظاهر شود. از آنجايی که اکثر نرم افزار های تصحيح عکس دارای ابزارهايی برای تصحيح قرمزی چشم هستند، پس فلاشهای تاخيری شايد دارای امتياز منفی بيشتری باشند و مشکلات بيشتری توليد کنند. فلاش حذف سايه ها: از فلاش می تواند حتی در زير نور شديد خورشيد، برای از بين بردن سايه ها و کم کردن کنتراست استفاده کرد. اگر شما بخواهيد از فلاش جهت پر کردن سايه ها استفاده کنيد، بايد آنرا برای اين کار تنظيم کنيد. در اين حالت هر بار که عکسی بگيريد، به طور اتوماتيک يک بار فلاش زده می شود. نور سنجی برای گرفتن عکس دقيق و درست ، بايد مقدار مشخص و درستی نور به گيرنده نوری برسد. مقدار نور لازم، يا از طريق دوربين و يا به طور دستی تنظيم می شود که در اين حالت شما خودتان اندازه شاتر و ديافراگم را تنظيم می کنيد. خيلی از دوربينها اين امکان را به شما می دهند که نورسنجی را خودتان انجام دهيد. نورسنجی ماتريسی در اکثر عکسها نورسنجی بر مبنای کل عکس صورت می گيرد و نور تمام سطح عکس اندازه گيری می شود و نوردهی برای عکس بر مبنای ميانگين نور دريافتی انجام می شود. اين نوع نورسنجی به نورسنجی چند نقطه ای هم مشهور است. نورسنجی نقطه ای زمانی که اختلاف نور در نقاط مختلف عکس بسيار است، بهتر است که نور سنجی را از يک نقطه به خصوصی از عکس که مورد نظر هست و اهميت بيشتری دارد ، انجام داد. اين روش به نورسنجی نقطه ای مشهور است. در اين روش فقط نوری که در مرکز چشمی دوربين ديده می شود، اندازه گيری می شود. در نورسنجی نقطه ای می توانيد دقيقا" مانند فوکوس کردن، مرکز چشمی دوربين را روی قسمتی از سوژه که مهم است، نشانه گيری کرده و مقدار نور را اندازه گيری کنيد. سپس می توانيد نوردهی را قفل کنيد، اين کار را با نيمه فشار دادن شاتر دوربين انجام می دهيد. سپس کادر عکس خود را مشخص کنيد و عکس دلخواه تان را بگيريد. نورسنجی مرکزی در نورسنجی مرکزی ، نور تمام محوطه اندازه گيری می شود ولی تاکيد بيشتر بروی نقطه مرکزی عکس ميباشد . گول خوردن نورسنج دوربين از طريق ترکيب شاتر کوتاه يا طولانی مدت با ديافراگم باز يا يسته ، دوربين مقدارنور را طوری تنظيم می کند که شما بتوانيد دريک روز تاريک پاييز به خوبی روز آفتابی تابستان عکس بگيريد .اما اگر سوژه عکس شما بسيار روشن يا بسيار تاريک باشد ، نورسنج دوربين شما می تواند خيلی راحت گول بخورد وخود رابرای اندازه ای اشتباه تنظيم کند . تصحيح يا جبران نوردهی اگر دوربين شما دارای کارکرد تصحيح نوردهی باشد ، می توانيد ازاين امکان جهت تاباندن نوربيشتر يا کمتر به سنسور نوری استفاده کنيد . کارکرد تصحيح نوردهی در عکاسی وسيله کمکی بسيار خوبی برای شرايط نوری نامناسب ويا مواقعی که سوژه عکس فوق العاده تيره و يا روشن است ، می باشد . حالت اتوماتيک درخيلی از دوربين ها تنظيم اندازه شاتر وديافراگم به طور خودکار از طرف دوربين انجام می شود ، اما در عين حال می توان از حالتهای تقدم شاتر و يا تقدم ديافراگم ، هم جهت عکاسی در حالت اتوماتيک استفاده کرد. اين بدين معنی است که شما يک سرعتی برای شاتر خود انتخاب می کنيد وکارانتخاب وتنظيم ديافراگم را به دوربين واگذارمی کنيد و يا برعکس . استفاده ازاين امکانات برای به دست آوردن عمق ميدان بيشتر ، حذف پس زمينه متحرک و يا منجمد کردن حرکت در عکس می تواند به کار رود . اصلاح ديجيتالی عکس در دوربين عکس ديجيتال عبارت از ارقام صفر ويک است که می توان به طريق الکترونيکی اندازه آنها را کم و زياد کرد . اين بدين معنی است که بلافاصله بعد ازاينکه اطلاعات مربوط به عکس در سنسور نوری ثبت ومشخص شد ، می توان اين اطلاعات را اديت يا تصحيح کرد . اينکه چه کارکردهايی دراين رابطه وجود دارند ودست شما چقدر باز است ، بستگی به مدل دوربين دارد ودر هر دوربينی فرق می کند . بنابراين جهت اطلاع از امکانات دوربين خود دراين زمينه به دفترچه راهنمای آن مراجعه کنيد . اندازه عکس دراکثر دوربينهای ديجيتال امکان عوض کردن اندازه عکس وجود دارد . اين اندازه معمولا" به واحد پيکسل بيان می شود ،1920×2560،1200×1600،960×1280 و يا 480×640 ، هرچه اندازه قطع عکس را کوچک تر انتخاب کنيد ، می توانيد تعداد عکسهای بيشتری را روی کارت حافظه ذخيره کنيد . يک عکس کوچک باعث می شود که ارسال آن ازطريق e-mail ساده تر وسريع تر صورت گيرد . اما از طرف ديگر اين نوع عکس ها ، مناسب چاپ در قطع بزرگ نيستند . کيفيت عکس عکس در فرمت غير فشرده ، فضای زيادی را اشغال خواهد کرد . اگر شما کيفيت پايين تری برای عکس انتخاب کنيد می توانيد اندازه فايل خود را با کمک برنامه های فشرده سازی کوچک کنيد . البته در حالت فشرده کردن فايل مقداری از اطلاعات عکس حذف می شوند . کيفيتهای عادی عکس عبارتند از استاندارد ، نرمال ، خوب و RAW به معنی خام . حالت RAW که بهترين کيفيت عکس را ارائه می کند ، فرمت غير فشرده عکس است که مخصوص دوربينی که با آن کار می کنيد ، است . وضوح عکس دوربين می تواند وضوح عکس را جهت نشان دادن جزئيات بيشتر افزايش دهد . اين مسئله را با فوکوس کردن مخلوط نکنيد ، اينها دو مقوله جدا از هم هستند . اگر خطوط مرزی ( لبه هاي) سوژه سخت وغير ظريف باشند ، جزئياتی کمتر در عکس ديده می شوند . در حالت عادی ، قبل از اينکه عکس در کارت حافظه ضبط شود ، مقداری لبه های آن واضح تر می شوند . تعادل نور سفيد چشم انسان به طور اتوماتيک به انواع نورهای موجود خود را تطبيق می دهد . يک صفحه کاغذ سفيد را چشم ما چه در زير نور آفتاب وچه در زير نور لامپ های خانه سفيد می بيند . برای دوربينهای ويدئو و يا دوربينهای عکاسی ديجيتال ، بايد معادل نور سفيد را روی آنها تنظيم کرد . اين بدين معنی است که روش دوربين برای ثبت رنگهای مختلف بايد طوری تنظيم شود که رنگ سفيد يا خاکستری سوژه هم به طور خنثی درروی عکس به رنگ سفيد يا خاکستری ظاهر شوند . حالت رنگ بعضی از دوربينها دارای قابليت عکاسی در حالت رنگ های مختلف مثل سياه وسفيد ، غلظت رنگ بالا ويا پايين ويا تون قهوه ای رنگ معروف به سپيا ((Sepia هستند . حساسيت به نور در دوربينهای معمولی که با فيلم کار می کنند و دراين کتاب دوربينهای آنالوگ ناميده می شوند ، می توان حساسيت فيلم را مناسب نوع فيلمی که به کار می بريد ، انتخاب وتنظيم کرد . هرچه حساسيت فيلم پايين تر باشد ، دانه هايی که روی فيلم هستند ريزتر و جزئيات زيادتری از سوژه در عکس ثبت می شوند . واحد حساسيت فيلم به ISO بيان می شود که ترکيبی از سيستم آمريکايی ASA وسيستم آلمانی DIN است . مثلا" 400/27˚ ISO واحدی برای نمايش فيلم با حساسيت 400 ايزو است . دريک دوربين عکاسی ديجيتال بايد ديد که کارخانه سازنده آن چه حساسيتی را برا ی آن مدل درنظر گرفته است. هر اندازه ای که دوربين برای آن تنظيم و ساخته شده باشد، همه عکسها بر مبنای آن حساسيت گرفته خواهند شد. حساسيت برای يک سنسور نوری CCD به صورت ISO بيان می شود. حساسيت سنسور نوری در دوربين های ديجتال کمپکت معمولا" 100 ايزو است. بعضی از دوربينها دارای قابليت تغيير ايزو يا حساسيت فيلم از طريق تقويت سيگنالهای الکترونيکی هستند. اين کارکرد باعث می شود که حتی در زير نور ضعيف هم بتوان عکاسی کرد ولی عکسی که شما دريافت خواهيد کرد، دارای برفک و پارازيت خواهد بود. کار روی عکسها درون دوربين دوربين ديجيتال در حقيقت کامپيوتر کوچکی است که با آن نه تنها می توان عکس گرفت ، بلکه می توان در سازماندهی و نشان دادن عکسها هم از آن استفاده کرد. امکانات موجود در دوربينهای مختلف فرق می کنند در زير چند نمونه مرسوم آنها آورده می شوند. ذخيره عکسها در پوشه های مختلف يک کارت حافظه دوربين می تواند دهها و بلکه صدها عکس را در خود جای دهد. در بسياری مواقع ، بهتر است که عکسها را در پوشه ها ی مختلف کارت ذخيره کرد. مثلا" فرض کنيم که می خواهيد به يک مسافرت دور اروپا برويد و از شهرهای چند کشور مختلف ديدن کنيد. از طريق سازمان دادن و درست کردن پوشه های مختلف و جای دادن عکسها درون آنها، راحت تر می توانيد به خاطر بياوريد که کدام عکس را در چه محلی انداخته ايد. به اين طريق، نمايش دادن عکسها هم کار راحت تری خواهد بود و هر زمان که تصميم به نمايش عکس های شهر مشخصی بگيريد، می توانيد بلافاصله و سريع به پوشه شهر مربوطه برويد. تنظيم نامگذاری عکسها بعضی از دوربينها از نامگذاری استاندارد استفاده می کنند، يعنی يک فايل عکس را با يک حرف و سه يا چهار شماره نامگذاری می کنند . زمانيکه ارقام تمام شدند، مجددا" دوربين از صفر شروع می کند. بعضی ديگر از مدلها به محض اينکه کارت حافظه جديد را در آن می گذاريد، کنتور شماره عکس صفر می شود و شماره ها از نوع شروع می شوند. در اينگونه مدلها زمانيکه عکسهای خود را از دوربين به کامپيوتر منتقل می کنيد، خطر اين وجود دارد که عکسهای هم نام سابق حذف و عکسهای جديد جايگزين آنها شوند. به اين دليل حتما" کنترل کنيد که آيا، دوربين شما می تواند شماره پشت سر هم به عکسها بدهد ، بدون اينکه کنتور آن صفر شود يا نه. يک راه مناسب جهت مقابله با اين خطر، اين هست که عکسها را در پوشه های خاص خود ذخيره کنيد و همه عکسهای قديمی و جديد در يک پوشه ذخيره نشوند. حذف کردن عکسها عکسهای ناجور و نامطلوب را می توانيد بلافاصله پس از رويت پاک کنيد. هم چنين می توانيد در پايان يک روز همراه با عکاسی ، عکسها را يک به يک رويت کنيد و آنهايی را که نمی خواهيد، پاک کنيد. به اين طريق می توانيد، جا برای عکسهای جديد خود ايجاد کنيد. محافظت کردن عکسها جهت اينکه اشتباها" عکسی را پاک نکنيد، می توانيد عکس يا عکسهای مطلوب و مورد نظر را محافظت کنيد. کارکردهای ديگری هم روی بعضی از دوربينها وجود دارند، که با مطالعه دفترچه دوربين خود می توانيد به وجود آنها پی ببريد. بعضی از اين کارکردها عبارتند از : * گذاشتن صدا و يا فيلم متحرک در دوربين و دسترسی به آنها * مطالعه جزئيات عکس از طريق بزرگ کردن تمام يا قسمتهايی از عکس * نمايش اطلاعات مربوط به تنظيمات عکس (شاتر و ديافراگم) * نمايش اتوماتيک عکسها * علامت گذاری و مشخص کردن عکسهايی که بايد چاپ شوند.

منبع خبرکتاب ساده درباره عکاسی ديجيتال نوشته : آستريد هوگ لند ترجمه : رحيم دانايی
سایت:http://www.afrangdigital.com