برای اونی که دوسش داشتم نوشتم

[Alpha110]

کاش می شد خالی از تشویش بود



برگ سبزی تحفه ی درویش بود



کاش تا دل می گرفت و می شکست



عشق می آمد کنارش می نشست



کاش با هر دل , دلی پیوند داشت



هر نگاهی یک سبد لبخند داشت



کاش لبخندها پایان نداشت



سفره ها تشویش آب ونان نداشت



کاش می شد ناز را دزدید و برد



بوسه رابا غنچه هایش چید و برد



کاش دیواری میان ما نبود



بلکه می شد آن طرف تر را سرود



کاش من هم یک قناری می شدم