لبس وودز / اویلر وو و همکاران؛ دیوار/ نیمکت اسکرین پلی

اسکرین پلی توسط اولر وو و همکاران از 22/6 تا24/6 در مرکز همایشLA 2012 با مضمون زیستن در طراحی به نمایش در آمده است. اسکرین پلی بیانگر یک بازی بر ادراک بصری است. این دیوار پرده ای بیست و یک فوت از چهل و پنج هزار ریسمان آویخته شده از یک سری قاب های فلزی سبک وزن ساخته شده است. دیوار با هدف برانگیختن حس کنجکاوی که به آرامی از فرم و پیچیدگی که از طریق تعامل بصری و فیزیکی با اثر آشکار می شود, پدید آمد. تکرار یک قاب بندی فلزی از ریسمان طول دیوار را در سه بعد بسط داد. و یک دیوار پرده ای مواج با یک اثر خطی متراکم خلق کرد. در خطوط راست وقائم و چشم اندازی مستقیم, فرم های دیوار به شکل موشکافانه ای از یک سری الگوهایی که به آسانی توسط بیننده تشخیص داده می شود, سازماندهی شده اند. با حرکت در پیرامون دیوار کیفیت سه بعدی اثر بر مخاطب نمایان می شود. در این روند بیننده با یک سیستم بسیار پیچیده از حفره های قطعه قطعه شده ی عیمق, سطوح پیچیده, مصالح فشرده مواجه می شود. این تجربه به منظور ساخت یک سیستم یک در میان پر و خالی شده, به خوانایی الگوها با بکارگیری تأثیرات بصری به منظور تقویت میزان درگیری ما با اثر دامن میزند. نظر لبس وودز بر این اثر از این قرار است: در بازی مخاطره آمیز از گمانه زنی درباره ی طراحی فضا برای استفاده ی انسان, دایان اویلر و جنی وو مصر بودند بر ساخت چیزی که آن را در مقیاس 1.1 تصور می کردند. اما این مقیاس در واقعیت عملی نشد و در نتیجه سایز پروژه ی متصور شده در نهایی ترین چیزی که به ما ارائه دادند – اسکرین پلی – از آنجایی که من آن را یک مجموعه ی داخلی می خوانم, کوچک شد. اجازه دهید این اثر را بخشی از خانه ای که با یک دیوار و یک قطعه مبلمان معین شده در نظر بگیرم. چیزی که درباره ی این پروژه قابل توجه است مسیری است که معمارها این عناصر متعارف و ابداع تکنیک های جدید ساخت برای درک ایده های جدیدشان را مورد بازنگری قرار داده اند. دیوار در اینجا به یک صفحه ی نمایش سه بعدی تبدیل شده است که یک شبکه ی پیچیده ی فضایی, یک تسلسل دگردیس شده مانند مرزباهای شویتر را پیش بینی می کند , که در ذات خلاقانه ی ما مستتر است. در این پروژه یک بازی خیالی از مقیاس ها, یک نمایش معماری که توسط ساخت منحصر به فرد دیوار به اوج خود رسیده, جسمیت یافته است. و در مرز بین شفافیت و صلبیت معلق مانده است. ازدرون یک چنین بستر عمودی چیزی که شبیه به یک نشیمنگاه هست و علی رغم کارکرد آشنایش برای ما فرم رادیکالی دارد, ظهور می کند. در این اثر دایان اویلر و جنی وو مفاهیم فضایی جدید و اینکه ساختارهای تمام مقیاس چگونه به هم مرتبط می شوند, را بر ما آشکار کردند.اسکرین پلی در قامت اینستالیشنی نمود یافت که هم می توان از آن آموخت و هم لذت برد.
...

...

...

...