چرا تعداد زیادی از دزدهای دریایی چشم بند داشتند (از لحاط علمی)

[Almas Parsi]

چرا تعداد زیادی از دزدهای دریایی چشم بند داشتند

بسیار پیش می آید که سؤالاتی در ذهنمان شکل بگیرند، اما خود به دنبال یافتن پاسخش برنیاییم، اما دم دست ترین و سطحی ترین پاسخ را برای توجیهش قبول کنیم.
یکی از سؤالات رایج که هنگام دیدن کارتون ها و فیلم های با موضوع دزدهای دریایی در ذهن هر کودک یا بزرگسالی ممکن است شکل بگیرد، این است که چرا تعداد زیادی از دزدان دریایی چشم بند می زدند؟!

چرا اصولا میزان استفاده از چشم بند در دزدان دریایی آنقدر زیادی بود که این پوشش، یک پوشش روتین در آنها بود؟!






پاسخ سطحی این بود که آنها چشم بند می زدند تا چشمی را که در طی جنگ و دعواها از دست داده بودند و از شکل افتاده بود یا تخلیه شده بود، در زیر پوششی پنهان کنند.


اما سؤالی که اینجا مطرح می شود این است که چرا این دزدان دریایی این همه دچار آسیب چشم می شدند؟


باز هم پاسخ ظاهری این بود که ما در حال دیدن یک سری کارتون و فیلم تخیلی هستیم، و طبیعی است که در اینها ممکن است غلو صورت بگیرد و از چشم بند برای افزایش جذابیت به میزان زیاد استفاده کنند.


اما باید دانست که در داستان ها و افسانه ها، هر چیزی ریشه در واقعیتی دارد، ممکن است غلو، نوع خاصی برداشت از واقعیت یا تعبیرهای شاعرانه از واقعیت صورت بگیرد، اما با بررسی همین روایت ها می شود پی به واقعیت هایی برد.

به تازگی چیم شیلی که در زمینه مسائل دیداری دکترا دارد در بخشی از گفتگویش به وال استریت ژورنال، توجیهی برای این قضیه آورده است:

دزدان دریایی برای پوشاندن چشم های معیوب شان چشم بند نمی زدند، از آنجا که آنها مجبور بودند به دفعات زیاد بالا و زیر عرشه کشتی بروند و به سرعت هر دو گروه افراد بالا و زیر عرشه را رهبری کنند، مجبور بودند، دید خوبی داشته باشند.

روی عرشه، صحنه در زیر درخشش نور آفتاب بسیار روشن بود و در زیر عرشه، تاریکی شدیدی حکمفرما بود. وقتی ما از محیط تاریکی وارد محیط روشن می شویم، چشم هایمان به سرعت با نور زیاد تطابق پیدا می کنند، اما وقتی عکس قضیه اتفاق می افتد، مدت زیادی طول می کشد تا چشم های ما به تاریکی عادت کنند.





در سلول های استوانه ای شبکیه، رنگدانه ای به نام رودوپسین وجود دارد.

وقتی یک ملکول رودوپسین یک فوتون جذب می کند، به ملکول اپسین و رتینال می شکند.

این ملکول ها بعدا بطور طبیعی با هم ترکیب می شوند و بصورت رودوپسین در می آیند، این عمل ترکیب مجدد نسبتا کند است.

بنابراین وقتی چشمان شما در برابر شرایط نور زیاد قرار می گیرند همه رودوپسین سلول ها شکسته می شود.
حال اگر چراغ را خاموش کنید و سعی کنید در تاریکی ببینید، نمی توانید.

سلول های مخروطی به نور زیادی نیاز دارند بنابراین در شرایط خاموشی غیر قابل استفاده اند و هیچ رودوپسینی هم دراین حالت موجود نیست، پس سلول های استوانه ای نیز غیرفعالند، اما در عرض چند دقیقه رتینال و اوپسین مجددا ترکیب شده به صورت رودوپسین در می آیند و باز قادر به دیدن خواهید بود.







این چند دقیقه زمان لازم برای تطابق برای تاریکی برای دزدان دریایی گاهی در حکم مرگ و زندگی بود، اما بستن یک چشم باعث باعث می شد، آنها به مجرد زفتن به محیط تاریکی با برداشتنچشم بند بتوانند، خیلی زودتر در تاریکی ببینند.


چند سال پیش، لین مسئله به صورت عملی آزمایش شد و مشاهده شد که واقعا استفاده از چشم بند، زمان لازم برای تطابق چشم با تاریکی را بسیار کم می کند.


این مسئله توجیه منطقی ای برای این سؤال قدیمی ما است، اما مشکل اینجاست که هیچ سند تاریخی در این مورد وجود ندارد. شاید بقیه دریانوردان به اندازه دزدان دریایی نیاز به سرعت عمل نداشتند، شاید دریانوردان نظامی یا تجاری، سیستم های مدون دیگری برای رهبری کارکنان و فرماندهی داشتند و نیازی به استفاده از چیزی که چهره را زشت می کرد نداشتند و باز «شاید» دزدان دریایی فوت و فن کار خود را لو نمی دادند!

منبع : یک پزشک